Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων Ο ήχος της πόλης από το 1989 
Από:Γιώργος Γκόντζος([email protected])–Στην προσυνεδριακή περιφερειακή συνδιάσκεψη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στην Ήπειρο,ο Δημήτρης Χαμπίπης ,Περιφερειακός Σύμβουλος της “Συμμαχίας Ηπειρωτών” έθεσε το πρόβλημα της εμβάθυνσης της θεσμικής λειτουργίας της αποκέντρωσης και της περιφερειακής ανάπτυξης.
Το κείμενο της ομιλίας του είναι το ακόλουθο:
Φίλες και φίλοι,
η συζήτηση και ο διάλογος αποτελούσε πάντα βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της δημοκρατικής παράταξης και ήταν μια μυσταγωγία για τα στελέχη της. Και μέσα από την κατάθεση προτάσεων και απόψεων ακόμη και την αντιπαράθεση είχαμε πάντα την δυνατότητα να συνθέτουμε και να δημιουργούμε πολιτικές επιλογές κοινά αποδεκτές και εφαρμόσιμες. Το λέω αυτό γιατί είναι αργά και υπάρχει φυσιολογική κούραση μετά την αναλυτική για το σημαντικό θεματικό πεδίο της ανάπτυξης της περιφέρειας παρουσίαση των εισηγητών της σημερινής διαδικασίας.
Είχα την τιμή να είμαι μέλος της επιτροπής καταγραφής των θέσεων και προτάσεων για την περιφερειακή ανάπτυξη και ιδιαίτερα για την δική μας πορεία, την ανάπτυξη της Ηπείρου.
Δεν παρουσίασα κάποιον τομέα γιατί ξέραμε ότι είναι υπερπολύτιμος ο χρόνος σε τέτοιες διαδικασίες και κυρίως γιατί θα πρέπει στα πλαίσια την αναγκαίας ανανέωσης να ανοίξουμε δρόμους σε νέα στελέχη.
Ζήτησα τον λόγο για να θέσω ένα ζήτημα που είναι καίριο και που ελάχιστα τέθηκε από τους εισηγητές και που είναι η θεσμική μορφή που θα προτείνουμε για την περιφερειακή ανάπτυξη. Καλή είναι και σίγουρα προέχει η πολιτική μας κατασταλαγμένη πρόταση για τον πρωτογενή τομέα, την γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία, τον δασικό πλούτο, τον τουρισμό και πολλούς άλλους τομείς αλλά σημαντική είναι και η θέση μας για το ποιος φορέας θεσμικά θα εφαρμόζει αυτήν την πολιτική.
Και το λέω αυτό γιατί ως περιφερειακός σύμβουλος βιώνω και μαζί και τα άλλα στελέχη της Συμμαχίας Ηπειρωτών μια τραγική εμπειρία. Όλοι σήμερα μιλάμε για την ανάπτυξη αλλά σε επίπεδο διαπιστώσεων. Είναι η μαγική, η εύηχη, η εύκολη λέξη αλλά πολλοί την χρησιμοποιούν και λίγοι την κατανοούν και την εννοούν. Ακόμη και ο Μιχαλολιάκος και ο Κασιδιάρης όταν ωρύονται για ανάπτυξη μιλούν.
Ανάπτυξη λοιπόν από ποιους, για ποιους με ποιες προϋποθέσεις;
Εδώ στην Ήπειρο όλοι συμφωνούμε στις διαπιστώσεις μας ότι οι βασικοί πυλώνες που θα πρέπει να αναδειχτούν και ως η ατμομηχανή της δικής μας ανάπτυξης είναι ο πρωτογενής τομέας και ο τουρισμός. Μιας και φρόντισε η φύση και οι πρόγονοί μας να μας προικίσουν με ανεκτίμητης αξίας προϊόντα που εκτός από την διατροφική αλυσίδα των Ηπειρωτών είναι πρώτη ύλη για την λειτουργία μεταποιητικών μονάδων με υποπροϊόντα, απασχόληση και σημαντικές προστιθέμενες αξίες. Και παράλληλα μια πολιτιστική παρακαταθήκη που σε συνδυασμό με απείρου κάλους φυσικές ομορφιές δημιουργεί πόλο έλξης για τουριστική αξιοποίηση σε όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα.
Και όμως εμείς εδώ τελικά ήμαστε μόνο λόγια.
Είναι πραγματικά οξύμωρο σχήμα μια περιοχή με ιδανικές εδαφοκληματικές συνθήκες, με άφθονα τρεχούμενα νερά, με υπέργειους και υπόγειους ενεργειακούς πόρους και με ένα ανθρώπινο κεφάλαιο που με κατάλληλες συνθήκες μεγαλουργεί να μην επενδύει και να μην δημιουργεί προστιθέμενες αξίες εκμεταλλευόμενη τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα.
Κινούμαστε για πολλά χρόνια εδώ στην Ήπειρο με αυτόματο πιλότο και σε λάθος κατεύθυνση και εδώ δεν ευθύνονται αποκλειστικά κεντρικές πολιτικές επιλογές. Τεράστια ευθύνη φέρνει και το πολιτικό προσωπικό σε τοπικό επίπεδο που δεν συνεργάζεται, που δεν σχεδιάζει, που δεν διεκδικεί και που δεν έχει όραμα για την Ήπειρο. Είναι αδιανόητο η Ήπειρος να βρίσκεται στην πρώτη θέση σε συνταξιούχους εκπαιδευτικούς και του δημόσιου τομέα.
Η Ήπειρος δυστυχώς κατάντησε περιοχή των δημοσίων υπαλλήλων.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ιεράρχηση από πλευράς συμμετοχής στο παραγόμενο ακαθάριστο προϊόν (ΑΕΠ Ηπείρου) φέρνει τον τριτογενή τομέα (υπηρεσίες, εμπόριο, τουρισμός, υγεία, παιδεία, τράπεζες κλπ) στην πρώτη θέση με 76%, αφήνοντας στην δεύτερη θέση τον δευτερογενή τομέα (μεταποίηση, βιοτεχνία, βιομηχανία, ηλεκτρισμός, κατασκευές κλπ) με 12% και στην τρίτη θέση τον πρωτογενή τομέα με 11%.
Εδώ στην Ήπειρο θα έπρεπε και εκεί θα πρέπει να στοχεύουν οι πολιτικές μας το ποσοστό αυτό να πέσει πολύ κάτω του 60% και αντίστοιχα να αναδειχτεί ο πρωτογενής τομέας.
Είναι επίσης αρκετά χαμηλό το ποσοστό 2,2% συμμετοχής του παραγόμενου προϊόντος στο συνολικό ΑΕΠ της χώρας.
Και έχουμε και τις θλιβερές πρωτιές όπως είπε ο Χρήστος Γκόκας στα στατιστικά στοιχεία όλων των δεικτών από την ανεργία και κυρίως αυτή των νέων με ποσοστό που ξεπερνάει το 35% και αποτελεί βαθιά κοινωνική πληγή μέχρι τα χαμηλά εισοδήματα που μας καθηλώνουν στην τελευταία θέση ανάμεσα σε όλες τις Περιφέρειες της χώρας αλλά και ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Περιφέρεια λοιπόν θα έπρεπε να είναι ο θεσμικός φορέας άσκησης πολιτικών για τον πρωτογενή τομέα στην Ήπειρο. Δυστυχώς σε επίπεδο πολιτικής δεν υπάρχει τίποτα απολύτως. Το απόλυτο καινό. Υπάρχουν βέβαια οι υπηρεσίες που διακινούν έγγραφα και αλληλογραφία. Υπάρχει και ο Περιφερειάρχης που είναι αλήθεια τα γνωρίζει τα θέματα. Ένας περιφερειάρχης όμως συγκεντρωτικός, που κάθε φορά που έρχεται ένα θέμα στην δημοσιότητα αποσπασματικά βγαίνει στα ΜΜΕ και σαν ομπρέλα δίνει κάλυψη και άλλοθι στις ευθύνες. Πριν δυο χρόνια είδαμε και πάθαμε να φέρει για συζήτηση το πρόβλημα των βοσκοτόπων, πρόσφατα το ίδιο και με τους δασικούς χάρτες. Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι στην περιφέρεια δεν υπάρχει και δεν λειτουργεί πολιτικό διευθυντήριο για τον πρωτογενή τομέα. Πρόσφατα στον απολογισμό δράσης των 2,5 πρώτων χρόνων μας παρουσιάστηκε από τον αρμόδιο θεματικό αντιπεριφερειάρχη για την αγροτική πολιτική στην Ήπειρο ένα ευτελές κείμενο μιάμιση σελίδας όπου η μόνη δραστηριότητα ήταν έξη ταξίδια για συμμετοχές σε εκθέσεις αγροτικών προϊόντων στο εξωτερικό. Καμία απολύτως αναφορά σε παρεμβάσεις για τα μεγάλα προβλήματα των αγροτών, κτηνοτρόφων, αλιέων, δασεργατών κλπ. που απειλούν τον κλάδο με εξαφάνιση. Και που προσέβαλε την νοημοσύνη μας αλλά και που απορούσαμε πως ο Περιφερειάρχης επέτρεψε να μας παραδοθεί. Και σε αυτήν την πρόκληση ασκήσαμε εκεί σκληρή κριτική.
Προκύπτει λοιπόν ζήτημα θεσμικής αρμοδιότητας για την εφαρμογή πολιτών που στα πλαίσια των συζητήσεων για την νέα μεταρρύθμιση για την περιφέρεια και την αποκέντρωση αποκτά επίκαιρο ενδιαφέρον.
Εμείς διαχρονικά και κυρίως από το 1986 όταν ο Αντρέας Παπανδρέου οραματίστηκε την ανάπτυξη της υπαίθρου χώρας και εκχώρησε την εφαρμογή των ολοκληρωμένων μεσογειακών προγραμμάτων στην αυτοδιοίκηση πήραμε πρωτοβουλίες και με τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις το 1998 με το σχέδιο Καποδίστριας και το 2010 με το σχέδιο Καλλικράτης βάλαμε τις βάσεις για την ανάπτυξη της περιφέρειας. Σήμερα έχει ωριμάσει η ιδέα για μια νέα μεταρρύθμιση στην αυτοδιοίκηση με βάση τις καταγραμμένες αδυναμίες και ατέλειες του Καλλικράτη. Μια συζήτηση που έχει ξεκινήσει με το πόρισμα μιας επιτροπής σοφών για την αναμόρφωση του Καλλικράτη και που δυστυχώς κινείται σε λάθος κατεύθυνση. Ούτε λίγο, ούτε πολύ το πόρισμα καταλήγει στην επαναφορά στα κεντρικά υπουργεία σημαντικών αρμοδιοτήτων που σήμερα ασκούνται από τον Περιφερειάρχη και τους Δημάρχους. Μια αναχρονιστική αντίληψη που αν υιοθετηθεί θα μας επαναφέρει στο καθεστώς λειτουργίας της διοίκησης της χώρας στην δεκαετία του ’70. Το προοδευτικό, το σύγχρονο και το αριστερό είναι να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα. Και να ολοκληρωθεί η αποκέντρωση με πέρασμα ακόμη περισσότερων αρμοδιοτήτων από το πολύπλοκο και πολυδαίδαλο Αθηνοκεντρικό κράτος στην αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού.
Και σε αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθεί η δική μας παράταξη.
Σας ευχαριστώ»
