Ο Άρης Σαραφιανός (επ.καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης) μιλά για ταινίες με αποκλειστικό θέμα τη ζωή και το έργο διάσημων καλλιτεχνών-Μια πρωτοβουλία του Τομέα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και της Κινηματογραφικής Ομάδας «cine-παρμένες»

Από:Γιώργος Γκόντζος–Ο Άρης Σαραφιανός ,επίκουρος καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης μίλησε στην εκπομπή  “ό,τι πεις εσύ” (Γιώργος Γκόντζος), στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων  για την πρωτοβουλία του Τομέα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και της Κινηματογραφικής Ομάδας «cine-παρμένες»,που  παρουσιάζουν τη θεματική σειρά εβδομαδιαίων προβολών Shooting Artists: Modern Bio-films, Modernist Giants.

Οι ταινίες με αποκλειστικό θέμα τη ζωή και το έργο διάσημων καλλιτεχνών έρχονται με τις δικές τους προδιαγραφές που σπάνια αναλύονται. Αυτή η σειρά ξεχώρισε 7 ταινίες που αντιπροσωπεύουν επάξια το ξεχωριστό αυτό κινηματογραφικό είδος των καλλιτεχνικών biopic και την μανία του με μία χούφτα αρσενικούς υπερήρωες. Η προσθήκη μίας μόνον ταινίας σχετικής με γυναίκες-ζωγράφους αντικατοπτρίζει καλά αυτή την έμφυλη ασυμμετρία που καθόρισε αποφασιστικά και την πατριαρχική συγκρότηση της παραδοσιακής ιστορίας της τέχνης. Η παραμορφωτική διαχείριση της τέχνης από τον κινηματογράφο δεν περιορίζεται μόνον σε ζητήματα φύλου. Η σειρά φιλοδοξεί να ανασύρει μία ευρεία γκάμα από τρόπους με τους οποίους ο κινηματογράφος συμμετέχει στην εδραίωση και διάχυση στρεβλωτικών αντιλήψεων για τη φύση της τέχνης και τη δημόσια εικόνα του καλλιτέχνη. Θύμα και ήρωας, μάρτυρας και διαταραγμένη ιδιοφυϊα, υπερφυσικός σταρ και ταυτόχρονα ευάλωτος, άρρωστος ή μελαγχολικός περιθωριακός, η persona του καλλιτέχνη χαρακτηρίζεται από έναν διπολισμό του οποίου και οι δύο πόλοι είναι εξίσου εξωπραγματικοί. Η δραματική αξία των θρυλικών αναπαράστασεων του καλλιτέχνη στον κινηματογράφο δεν αμφισβητείται. Μαζί, όμως, με αυτές τις συγκινήσεις, η συγκεκριμένη σειρά θα αναδείξει τις σημαντικές ρωγμές ανάμεσα στην κινηματογραφική ταινία ως έργο τέχνης και την ιστορία της τέχνης ως κριτικής μελέτης των τέχνεργων. Κάθε προβολή θα συνοδεύεται από σύντομες τοποθετήσεις των διοργανωτών πριν την προβολή και ανοικτές συζητήσεις με το κοινό αμέσως μετά. Το Πρόγραμμα περιλαμβάνει: Σάββατο 2/4 – 12.00 Mr. Turner – Mike Leigh (2014) Δευτέρα 4/4 – 18.30 Lust for life – Vincente Minnelli (1956) Σάββατο 9/4 – 12.00 Vincent and Theo – Robert Altman (1990) Δευτέρα 11/4 – 18.30 Oviri (The Wolf at the door) – Henning Carlsen (1986) Σάββατο 16/4 – 12.00 Moulin Rouge – John Huston (1952) Δευτέρα 18/4 – 18.30 Dreams – Akira Kurosawa (1990) και Mary Cassatt: An Impressionist Life – Richard Mozer (2002) Οι προβολές θα πραγματοποιηθούν στο Αμφιθέατρο της Κεντρικής Βιβλιοθήκης και είναι ανοιχτές σε όλους τους φοιτητές και το προσωπικό του campus. Για τυχόν αλλαγές στο πρόγραμμα ή περαιτέρω ανακοινώσεις, επισκέπτεστε τακτικά τις ανακοινώσεις της ιστοσελίδας του πανεπιστημίου και της σχολής: httpsss://www.hist-arch.uoi.gr/. Ακολουθεί μια εκτενέστερη παρουσίαση της σειράς. Μαζί με διάφορους άλλους τομείς της σύγχρονης βιομηχανίας του πολιτισμού (blockbuster εκθέσεις μεγάλων ονομάτων της ζωγραφικής, πολυτελείς μονογραφίες, αστείρευτες ειδήσεις-σοκ από τους σύγχρονους εξωφρενισμούς της αγοράς της τέχνης), ο κινηματογράφος επηρεάζει εκατομμύρια θεατές και ρυθμίζει τις αντιλήψεις τους για την τέχνη. Ειδικά, οι βιο-ταινίες έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο ως προς τη διαμόρφωση μίας σειράς από άκριτες παραδοχές σχετικά με το τι είναι τέχνη, πως ζουν και δουλεύουν οι καλλιτέχνες, ή ποια θέση κατέχουν στην υλική παραγωγή και την κοινωνική αναπαραγωγή. Από την πιο δημοφιλή και ευφάνταστη ταινία του είδους – το Lust for Life για τη σχέση του Βαν Γκογκ με τον Γκωγκέν – μέχρι πρόσφατες υποδειγματικές συνεργασίες ιστορίας της τέχνης και κινηματογραφικής δραματουργίας – το Mr. Turner, για παράδειγμα –, οι ταινίες που επιλέξαμε επιδιώκουν να υπογραμμίσουν τον κυρίαρχο ρόλο που παίζουν οι κινηματογραφικές αναπαραστάσεις σχετικά με τη διαμόρφωση της δημόσιας εικόνας του καλλιτέχνη ως πολιτιστικού τιτάνα και ταυτόχρονα βασανισμένης ιδιοφυίας. Αυτές οι δημοφιλείς αναπαραστάσεις συγκρούονται με τα τρέχοντα ερμηνευτικά μοντέλα της κριτικής ιστορίας της τέχνης εντός των πανεπιστημίων. Η σειρά αυτή, λοιπόν, αποσκοπεί στο να αναδείξει τις σοβαρές αποκλίσεις μεταξύ  φαντασίας και πραγματικότητας ή δραματοποίησης και ιστορικότητας  βιογραφικής ταινίας και κριτικής βιογραφίας  τεχνικών αυτοπαρουσίασης των καλλιτεχνών και συγκεκριμένων συνθηκών εργασίας τους  αυτομυθοποίησης των καλλιτεχνών και κινηματογραφικής επαύξησης των μύθων αυτών Επίσης η σειρά επιδιώκει  να αντιστρέψει την ταύτιση του έργου τέχνης με τις προσωπικές λεπτομέρειες του βίου των παραγωγών τους, αναδεικνύοντας τις πλούσιες κοινωνικοϊστορικές διακλαδώσεις της τέχνης  να αποδομήσει τους στερεότυπους, αντιρεαλιστικούς και ανιστόρητους τρόπους παρουσίασης των καλλιτεχνών  να δείξει τη διαφορά μεταξύ κινηματογράφου ως τέχνεργου υψηλής μυθοποιητικής αξίας και ιστορίας της τέχνης ως προσηλωμένης μελέτης των συγκινησιακών αληθειών του έργου τέχνης, αλλά και  να ανιχνεύσει πιθανές συγκλίσεις μεταξύ διασκέδασης, συγκίνησης και ιστορικής ακρίβειας τόσο στον κινηματογράφο όσο και στην συγγραφή της ιστορίας της τέχνης

Ακούστε την συνέντευξη