Σάββατο , 23 Μαρτίου 2024
Αρχική / Εκδηλώσεις Ιωάννινα / Προσφώνηση του Κ.Δημητρόπουλου στην εκδήλωση παρουσίασης δυο βιβλίων του Γ.Παναγόπουλου

Προσφώνηση του Κ.Δημητρόπουλου στην εκδήλωση παρουσίασης δυο βιβλίων του Γ.Παναγόπουλου

HPIM2008[1]Ρεπορτάζ:Γιώργος Γκόντζος

Το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών  διοργάνωσε εκδήλωση   την Τετάρτη 25 Νοεμβρίου στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δ. Χατζής» στην οποία παρουσιάστηκαν τα βιβλία του Γεώργιου Δ. Παναγόπουλου:

                Ζητήματα Εκκλησιολογίας: Ερμηνευτική προσέγγιση πτυχών του μυστηρίου της Εκκλησίας με βάση την Ορθόδοξη Πατερική Παράδοση (εκδόσεις Μυρμιδόνες)

και Ορθόδοξη Θεολογία και τουρκοκρατούμενος Ελληνισμός (εκδόσεις Μυρμιδόνες)

Για το συγγραφέα και το έργο του μίλησαν  ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, κ. Ιερόθεος, ο  Αλέξανδρος Αλεξάκης, Καθηγητής Βυζαντινής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και ο συγγραφέας, Γεώργιος Δ. Παναγόπουλος, Επίκ. Καθηγητής Δογματικής ΑΕΑ Βελλάς Ιωαννίνων.(Σε επόμενες αναρτήσεις οι ομιλίες τους οι οποίες μεταδόθηκαν στην εβδομαδιαία εκπομπή  “Εκτός των τειχών ” (Γιώργος Γκόντζος) στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων)

Την εκδήλωση συντόνισε η Γεωργία Γιώτη, Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Ιωαννιτών, Απόφοιτος Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων .Προλόγισε ο Κωνσταντίνος  Δημητρόπουλος μέλος της Ομάδας Πολιτών   “Ευτοπία ” Ιωαννίνων ο οποίος σημείωσε στην ομιλία του τα εξής :

“Η ομιλία μου αφιερώνεται στην Στέλλα Νίκα, τω γένος Πάνου, τη Δασκάλα της Χιμάρας. Η Στέλλα Πάνου έφυγε πρόωρα από τη ζωή και ήταν η τελευταία – ίσως – δασκάλα Κρυφού Σχολείου. Ήταν αυτή που κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας του 20ου αιώνα,  μάζευε στα κρυφά τα Χιμαριωτόπουλα στα ερείπια της εκκλησίας της Επισκοπής, και τα δίδασκε γραφή, ανάγνωση, πίστη, υπομονή και αγωνιστικότητα.

 Η έκδοση και κυκλοφορία δύο βιβλίων, το ένα με θέμα την Ορθόδοξη Θεολογία κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας και το δεύτερο με θέμα την περί Εκκλησίας διδασκαλία της Ορθόδοξης παράδοσης έρχεται να επαναφέρει το ενδιαφέρον για τις ρίζες και την πνευματική ταυτότητα του γένους των Ελλήνων. Γι’ αυτό και χαιρετίζουμε το γεγονός και συγχαίρουμε τους υπεύθυνους του Δήμου Ιωαννιτών για την συμπερίληψη της σημερινής εκδήλωσης στο πρόγραμμα της υποψηφιότητας της πόλης των Ιωαννίνων, ως πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Με τον τρόπο αυτό δίνεται η ευκαιρία να προβληθεί η Παράδοση μας ως η θεμελιώδης πολιτισμική συνιστώσα του λαού και του τόπου μας στο πλαίσιο ενός εγχειρήματος ανάδειξης των Ιωαννίνων και της Ηπείρου γενικότερα σαν επιτομή και σύμβολο της ελληνικής ιδιοπροσωπίας στην διαχρονίας της.

   ΣΤΟΝ ΜΥΛΟ ΤΟΥ ΣΥΝΑΤΟΥΡΙΟΥ

 Κάτω στον Παντελεήμονα και στον πλατύ τον κάμπο

στο μύλο του Μοναστηριού που το ’παν Συνατούρι

συνάχτηκαν οι μπέηδες μαζί με τους αγάδες

και φώναζαν στους Χριστιανούς να γίνουνε ραγιάδες

Κανένας δεν τους μίλησε, κανένας δεν τους κρένει

απ’ όλους ΄κείν΄  τους Χριστιανούς απ’ ήταν συναγμένοι

ο παπα-Γιάννης σ’κώθηκε και με θυμό τους κρένει:

– Ακούστε, αφέντες μπέηδες και σεις καλοί αγάδες,

ούτε Τούρκοι γινόμαστε, ούτε σε σας ραγιάδες,

το βιο μας θε να πάρουμε κι ο τόπος ας μειν’ δικός σας

πάλε με χρόνους με καιρούς, πάλε θα ξαναρθούμε

μα, νοιώθω πόνο στην καρδιά, σα δάγκωμα ΄πο φίδι,

ν’ ακούσω στον Παντελεήμονα, χότζας να μπαγλαντίζει

Η εποχή θεωρείται εξαιρετικά κρίσιμη, για τον πολιτισμό μας αλλά και για τη συνέχεια της αυτοτελούς ύπαρξής μας. Κάποιες φορές διακρίνουμε τα συμπτώματα της παρακμής. Η διαστρέβλωση των εννοιών, η δικαιολόγηση πράξεων βίας ή ακόμα και η εξιλέωση του θύτη μαζί με την ενοχοποίηση του θύματος αποτελούν, τουλάχιστον, στοιχεία ηθικής κατάρρευσης.

Στην μακρά πορεία της ανθρωπότητας, η ισοπέδωση της ιστορικής πραγματικότητας και η υπεράσπιση της ατιμωρησίας των εγκλημάτων οδηγεί ασφαλώς στην επανάληψη της ασχήμιας, του φόβου, της τραγωδίας. Αυτά τα οποία θεωρούνταν από τους πρωταγωνιστές της Ιστορίας ως ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ και από τους μελετητές της ως ΠΑΡΑΔΕΚΤΑ, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να αμφισβητηθούν, όχι απλά για να αιτιολογηθούν ιδεολογήματα, αλλά κυρίως ανθρώπινες μειονεξίες.

Βρισκόμαστε σε έναν τόπο όπου η λαϊκή μνήμη είναι ακόμα ζωντανή. Στην οικογένεια, οι ηλικιωμένοι εξακολουθούν να μεταφέρουν στους νεώτερους μνήμες  παρελθόντων χρόνων όπου οι πρώτοι ήταν αυτόπτες μάρτυρες ή με τη σειρά τους ήταν οι ακροατές των παλαιότερων. Μαζί με την μελέτη των πηγών, τα διάφορα ευρήματα από τα περασμένα χρόνια ή ακόμα και η χρήση εργαλείων άλλων επιστημών, θα έλεγε κανείς, ότι  βοηθούν την Ιστορία να βρει το απαραίτητο πρόσφορο έδαφος στην προσπάθειά της αντικειμενικής καταγραφής του παρελθόντος. Όμως, και τονίζουμε το «όμως», αποπειράται να ορισθεί  η Ιστορία ως «αφήγημα»: δεν υπάρχει επιστημονική Αλήθεια παρά μόνον διάφορες όψεις της.

Ένα από τα μεγαλύτερα άγχη πολλών συνυπηκόων μας «Ιστορικών» ή «Ιστοριογραφούντων» αφορά την περίοδο που οι πρόγονοί μας βρέθηκαν κάτω από τον ζυγό των Τούρκων. Πολλές φορές θα ακούσουμε ότι είχε πολλά πλεονεκτήματα η ζωή των μη μουσουλμανικών πληθυσμών στη Νέα Οθωμανική Τάξη Πραγμάτων. Και ας είναι γνωστά στους πάντες τα πάθη του λαού μας κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Τα ολοκαυτώματα, οι μαζικές δολοφονίες και ειδικά οι γυναικοκτονίες, οι πορείες θανάτου, οι βασανισμοί, οι μαζικές ληστείες, η βίαιη και χυδαία επιβολή αλλαγής θρησκείας και γλώσσσας, οι απαγωγές νέων γυναικών και αγοριών, οι υποχρεωτικές μετακινήσεις πληθυσμών, οι κάθε είδους βεβηλώσεις θρησκευτικών τόπων και πολιτιστικών μνημείων κλπ., αποτελούν αποσπάσματα μιας πολιτικής επιβολής της βίας και φόβου.

Για τους ρεφορμιστές του 21ου αιώνα, οι άνθρωποι εκείνης της εποχής που υπέστησαν τα χίλια μύρια, σίγουρα δεν θα μπορούσαν να είναι παρά απλώς Οθωμανοί που πιθανόν και να άνηκαν στο Ρουμ Μιλιέτ. Η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν, τα ήθη και τα έθιμά τους, η καταγωγή τους, οι  κοινές μνήμες ή η συλλογική τους ταυτότητα και αλληλεγγύη, δεν λαμβάνονται υπόψη. Σε κάθε περίπτωση δεν θα μπορούσαν να είναι  Έλληνες…

Έτσι προσωπικότητες σαν τον Κροκόνδειλο Κλαδά, τον Δίονύσιο τον Φιλόσοφο, ή συμβάντα όπως η πρώτη απελευθερωμένη πόλη στην Οθωμανοκρατούμενη Ελλάδα, ή περιοχές με συνεχή επαναστατική διάθεση όπως η Πάργα, το Σούλι και η Χιμάρα, θα πρέπει να υποτιμηθούν, να λοιδωρηθούν ή να παραμείνουν στο σκότος και κυρίως να αποξενωθούν από την λέξη ελληνισμός.

Και τελικά θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί:

  • Ποιοι είναι αυτοί οι άγνωστοι στους οποίους επέβαλλαν οι κυρίαρχοι να διαχωρίζονται ανάλογα με το χρώμα του καλύμματος του κεφαλιού τους;
  • Ποια είναι αυτή η μυστηριώδης εθνότητα που φόραγε τους μαύρους πίλους; “

Δημητρόπουλος Κ.

(Δρ. Κοινωνιολογίας, μέλος της Ομάδας Πολιτών «ΕΥΤΟΠΙΑ)

Δείτε Επίσης

Ε.Κολιοφώτη-“Οι μαθητές μαθαίνουν τι σημαίνει σεβασμός πραγματικά στο περιβάλλον”.Χρυσό βραβείο για το 2ο Δημοτικό Καναλακίου και τη μελέτη για τη δημιουργία ενός “πράσινου” σχολείου.

  Από:Γιώργος Γκόντζος([email protected])—Με ειδική αφιέρωση στους εκπαιδευτικούς του 2ου δημοτικού σχολείου Καναλακίου ,στους γονείς αλλά ...

0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Notify of
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments