Από:Γιώργος Γκόντζος([email protected]) «Το Θέατρο είναι μια πανανθρώπινη τέχνη και πρέπει να την καλλιεργήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε..».Με αυτή την φράση ολοκλήρωσε την συνέντευξή της(Ηχητικό ΕΔΩ) στην εκπομπή «ό,τι πεις εσύ» (Γιώργος Γκόντζος),στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων , η Ελένη Δημοπούλου, Καλλιτεχνική Διευθύντρια του ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ-ΔΗΠΕΘΕ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ , η σύμβαση της οποίας ανανεώθηκε για τρία ακόμη χρόνια.
Η Ε.Δημοπούλου αναφέρθηκε αρχικά στον θεσμό των ΔΗΠΕΘΕ και χαρακτήρισε «σημαντικό», το γεγονός πως σε τέσσερα συνολικά ΔΗΠΕΘΕ την καλλιτεχνική διεύθυνση έχουν γυναίκες. Στην συνέχεια υπενθύμισε τις συμπαραγωγές του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης , στο οποίο είχε την Καλλιτεχνική Διεύθυνση , με το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων και τις συνεργασίες μέσα από τον Δίκτυο των ΔΗΠΕΘΕ της Εγνατίας Οδού,και σημείωσε μεταξύ άλλων: «Ένιωθα ότι το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων ξεχώριζε ,από όλα τα άλλα ΔΗΠΕΘΕ, όχι μόνο βάσει του προγραμματισμού του, αλλά περισσότερο λόγω της προοπτικής και του οράματος που η ίδια η πρόεδρος η Α.Βακαλοπούλου είχε θέσει ως στόχο..».
Σε άλλο σημείο μίλησε για θεατρικές παραστάσεις στα Γιάννενα , στο παρελθόν «που άφησαν θεατρικό στίγμα» και τόνισε γενικότερα την σημασία «να μπορούμε να αφήσουμε ,μια σφραγίδα,ένα αποτύπωμα ,ένα ίχνος..».
Στη συνέχεια διατύπωσε την εκτίμηση πως «η θεατρική τέχνη κατέβηκε ένα σκαλί παρακάτω, χάσαμε τους μεγάλους σκηνοθέτες στα ΔΗΠΕΘΕ, αποσύρθηκε από το 2014 η δυνατή επιχορήγηση από το Υπουργείο Πολιτισμού, μειώθηκε η «οικονομική άνεση» που είχαμε , η οποία μπορούσε να συνδυαστεί με το Εθνικό, με το Κρατικό, πέρασαν τα ΔΗΠΕΘΕ σε δεύτερη μοίρα, για να μην πω σε τρίτη,με αποτέλεσμα και πολύ δικαιολογημένα, πολλοί δήμοι που είχαν ΔΗΠΕΘΕ να μη μπορούν να στηρίξουν οικονομικά και καλλιτεχνικά την θέση του διευθυντή, της διευθύντριας , οπότε φτάσαμε στο σημείο, αν θέλετε ,να μειωθεί το καλλιτεχνικό έρεισμα» και πρόσθεσε: «Αν το Υπουργείο δεν αποφασίσει να πάρει την ευθύνη ότι όντως τα ΔΗΠΕΘΕ είναι εποπτευόμενοι φορείς, που σημαίνει ότι έχουν την απόλυτη ανάγκη της υποστήριξης του Υπουργείου για να υπάρχουν , φαντάζομαι ότι και εμείς από την θέση αυτή δεν θα μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα.».
Για το ρόλο της Καλλιτεχνικής Διευθύντριας στην επιλογή των έργων η .Ε.Δημοπούλου είπε: «Αυτό είναι το όλον. Άλλο οι ευθύνες , άλλο τα αξιώματα,άλλο οι πεποιθήσεις, άλλο ο τρόπος που θέλει να εργάζεται κάποιος.Εγώ δεν θα χρησιμοποιήσω αυτό που λέει η σύμβαση αποκλειστικά ότι ένας καλλιτεχνικός διευθυντής είναι υπεύθυνος για όλο το πρόγραμμα,να το επιλέγει, να επιλέγει τους συνεργάτες, να επιλέγει τους συντελεστές, τους ηθοποιούς, τα πάντα, να παρακολουθεί τις παραγωγές να είναι σωστά, να οργανώσει όλες τις θέσεις που χρειάζονται γύρω από ένα ΔΗΠΕΘΕ,που είναι πολλές..Αυτό είναι αυτό που λέει ένα ΦΕΚ, αυτό είναι που λέει μια σύμβαση ,εξαρτάται πάρα πολύ από τον άνθρωπο πως θα το διαχειριστεί.Ξέρω άλλους διευθυντές οι οποίοι έβαλαν την σύμβαση μπροστά και προχώρησαν.Εγώ επειδή είμαι ένας άνθρωπος που με ενδιαφέρει πάρα πολύ η συνεύρεση, η συνεργασία, αυτό το βάζω δεύτερο ή τρίτο…Εμένα με ενδιαφέρει να πείθω τους ανθρώπους, δεν με ενδιαφέρει απλώς να διοικώ ή να πω ,αποφασίζω , τέλος εγώ είμαι που έχω την ευθύνη άρα αυτό θα γίνει…Εμένα με ενδιαφέρει πάρα πολύ να μπορώ, έχοντας αυτή την ευθύνη να αποφασίζω, να προτείνω, να το λέω έτσι γιατί αυτό είναι το σωστό , σε μια ομάδα ανθρώπων που είναι το Διοικητικό Συμβούλιο, είναι οι συνεργάτες, είναι όλοι όσοι εργάζονται γύρω από το ΔΗΠΕΘΕ και φυσικά η Πρόεδρος βεβαίως, και να υπάρχει ένας διάλογος.Αυτό δεν δηλώνει αδυναμία, δηλώνει έναν τρόπο δουλειάς.»
Ερωτήθηκε η Καλλιτεχνική Διευθύντρια αν υπήρχε περίπτωση , μια πρότασή της για ένα έργο που δεν έγινε δεκτή από το ΔΣ και απάντησε: «Όχι και είναι κάθετο το όχι, αντίθετα θα έλεγα ότι είμαι πολύ τυχερή γιατί έχουμε ένα εξαιρετικό ΔΣ και μια Πρόεδρο η οποία γνωρίζει πάρα πολύ καλά το αντικείμενο, έχει πολύ αγάπη γι’ αυτό που κάνει, όλε ςοι συζητήσεις είναι καρποφόρες.Βεβαίως υπάρχουν ερωτήματα και πρέπει να υπάρχουν , αυτός είναι ο ρόλος ενός ΔΣ , να ελέγχει ,να ρωτάει , να πείθεται, όχι απλά να συμφωνεί ή να διαφωνεί..Δεν υπήρχε απολύτως καμία πρόταση η οποία έγινε εκ μέρους μου που δεν αγκαλιάστηκε με θέρμη και δεν ήταν ομόφωνη… βέβαια αυτό είχε να κάνει πάντα με τις δυνατότητές μας…» .
Για τα κριτήρια επιλογής ,από την ίδια , ενός έργου, ανέφερε: «Συμπληρώνω 43 χρόνια στο θέατρο φέτος….Μου αρέσει να πάρα πολύ να αφουγκράζομαι την πόλη, να καταλαβαίνω τις ανάγκες, να παρατηρώ την ιστορία του ΔΗΠΕΘΕ, αν αυτό έχει ξαναγίνει, αν αυτό έχει εκπαιδεύσει ένα κοινό.Εδώ στα Γιάννενα έχω πάρει πάρα πολύ θάρρος, σαν να ανοίγω τα φτερά μου γιατί βρίσκω πάρα πολύ μεγάλη ανταπόκριση σ’ αυτό που ονειρεύομαι για ένα ΔΗΠΕΘΕ. Το ΔΗΠΕΘΕ πρέπει να έχει πολλές και συγκεκριμένες κατευθύνσεις.. Ανοίγουν τα φτερά μου από τον κόσμο..Αλήθεια είμαι πολύ χαρούμενη , δεν το λέω έτσι για να κολακευτούμε όλοι μαζί, αλλά η ανταπόκριση των σκέψεων και των επιλογών που έχει κάνει το ΔΗΠΕΘΕ ήταν πολύ μεγάλη…»
Για το αν υπάρχουν «δύσκολα» ή «εύκολα» , για το κοινό ,έργα σημείωσε: «Δεν υπάρχει «εύκολο» ή « δύσκολο», κατά την γνώμη μου.Και το πιο εύκολο μπορεί με μια σκηνοθεσία να γίνει δύσκολο και δυσνόητο.Δεν κρίνω έτσι.Εγώ κρίνω αν είναι αναγκαίο να γνωρίσουμε τον Τσέχωφ.Είμαι ένας άνθρωπος που έχω μια στροφή στο να ενθαρρύνουμε εάν νεώτερο κοινό να παρακολουθήσει ένα θέατρο.Για μένα είναι πιο πολύ υπόθεση Θεάτρου . Η τέχνη του Θεάτρου περισσότερο και όχι αν είναι ΔΗΠΕΘΕ , αν είναι θίασος.Αυτή την στιγμή έχουμε μια γενιά η οποία πρέπει να δει από μας έναν Ίψεν ,και να το ζήσει, να ξεσκονίζουμε αυτούς τους σημαντικότατους συγγραφείς, να τους φέρουμε στο 2019, να ενθαρρύνουμε… Να έχουμε μια εφηβική σκηνή,η οποία να μπουκάρει , να χρησιμοποιήσω αυτή την λέξη,μέσα στα σχολεία και να ανοίγει έναν διάλογο με τους νέους…Έχουμε μια καλή Παιδική Σκηνή, σκεφτείτε ότι φέτος είχαμε 11.000 θεατές…Κάναμε τμήμα για τα άτομα, γα τα παιδιά ,με αναπηρία…»
Στο τέλος η Ε.Δημοπούλου υπογράμμισε: «Το Θέατρο είναι μια πανανθρώπινη τέχνη .Αυτή πρέπει να την καλλιεργήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε..»