Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων Ο ήχος της πόλης από το 1989 
–Από: Χάρης Δάφλος– Η τοποθέτηση του Χρήστου Μαντά, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ στον νομό Ιωαννίνων, στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη διάρκεια της συζήτησης του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων «Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιόνιο Πανεπιστήμιο και άλλες διατάξεις».
«Κύριοι Υπουργοί, κυρία Υφυπουργέ, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η εθνική τραγωδία που ζήσαμε και έζησαν οι άνθρωποι στην Ανατολική Αττική την περασμένη εβδομάδα σφραγίζει χωρίς αμφιβολία την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα.
Θρήνος, οδύνη, οργή και απόγνωση κυριαρχούν στα θύματα της καταστροφής και ιδιαίτερα στους οικείους των ανθρώπων που βρήκαν τραγικό θάνατο από την πύρινη λαίλαπα. Στεκόμαστε με σεβασμό και οδύνη απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους. Ιδιαίτερα για τους οικείους όσων χάθηκαν, ο δρόμος του πένθους είναι μακρύς, η απώλεια βαριά και δεν γιατρεύεται εύκολα.
Οι ευθύνες είναι αυτονόητες και είναι σοβαρές. Θα διερευνηθούν σε βάθος. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Η έμπρακτη συγγνώμη είναι επίσης αυτονόητη.
Ταυτόχρονα, όμως, και θέλω να το υπογραμμίσω αυτό, είναι βαριά η ευθύνη να μην επιτρέψουμε την τυμβωρυχία στα αποκαΐδια της τραγωδίας και στον ανθρώπινο πόνο με σεβασμό απέναντι σε αυτή την κατάσταση και χωρίς να ξεχνάμε τη μεγάλη εικόνα, αυτό δηλαδή που συμβαίνει στον διεθνές περιβάλλον, σε ολόκληρο τον κόσμο, αυτό που συνιστά μια νέα πραγματικότητα και αφορά –για όποιον θέλει να δει με καθαρό μάτι- τα ακραία φαινόμενα που προέρχονται από την κλιματική αλλαγή. Και χρειάζεται και η συμβολή της χώρας μας στο να αλλάξουν πράγματα σε αυτό το επίπεδο. Ταυτόχρονα χρειαζόμαστε -και θέλω να το υπογραμμίσω αυτό- τώρα, την επόμενη μέρα αυτής της τραγωδίας, τη μέγιστη δυνατή πολιτική συνεννόηση και στο επίπεδο των μέτρων της ανακούφισης των πληγέντων, που ήδη έχουν παρθεί και στα άλλα που θα παρθούν, αλλά και στην επιτάχυνση όλης αυτής της διαδικασίας που βλέπουμε να εξελίσσεται.
Χρειάζεται, επίσης, η μέγιστη πολιτική συνεννόηση πάνω σε ριζικές τομές που οφείλουμε να κάνουμε και που αφορούν μια νέα αντίληψη για το πώς πρέπει να διαμορφώνουμε αυτό το περιβάλλον που ζούμε, το αστικό περιβάλλον, για το πώς πρέπει να διαμορφώνουμε τις πόλεις μας, για το πώς πρέπει να αλλάξουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε τις επικίνδυνες εστίες που υπάρχουν στη χώρα μας και που νομίζω ότι πολλές από αυτές συγκεντρώνονται στην περιοχή της Αττικής και σε μία, δύο άλλες περιοχές, που είναι τα μέγιστα προβλήματα.
Είμαστε σε μια νέα πραγματικότητα. Την έχουμε εισπράξει με οδυνηρό τρόπο. Την εισέπραξαν πρώτα απ’ όλα οι άνθρωποι και οι περιοχές εκείνες, οι οποίες επλήγησαν από αυτήν την καταστροφή. Νομίζω ότι ως πολιτεία, ως θεσμικοί παράγοντες οφείλουμε σ’ αυτό το επίπεδο να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας χωρίς, βεβαίως, -το επαναλαμβάνω- να παραβλέπουμε τη διερεύνηση και την απόδοση ευθυνών εκεί που πρέπει να αποδοθούν. Άλλωστε, οι σχετικές διαδικασίες νομίζω ότι είναι σε εξέλιξη και δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία, κατά τη γνώμη μου, ότι αυτές θα αποδοθούν.
Και τώρα έρχομαι στο νομοσχέδιο. Θέλω να πω ότι μέσα σ’ αυτόν τον φόντο, που δεν μας αφήνει να μπορούμε να συγκεντρώσουμε- αν θέλετε- και το μυαλό μας σε αυτά τα πράγματα κατά τον τρόπο που πρέπει, νομίζω ότι είμαι υποχρεωμένος- θα έλεγα βιωματικά υποχρεωμένος μέσα και από την ιδιότητά μου ως μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων- να πω ότι νοιώθω περηφάνια γι’ αυτήν τη νομοθετική πρωτοβουλία που παίρνει το Υπουργείο Παιδείας και η Κυβέρνηση μας.
Νοιώθω περηφάνια και η περηφάνια μου συνίσταται στο ότι υλοποιούμε στην πράξη, και μέσα από τις πολλές προκλήσεις που είναι να απαντηθούν τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια -είναι φανερό-, το επόμενο βήμα μετά από δύο-τρία κρίσιμα πράγματα τα οποία έχουμε διαμορφώσει. Και τα δύο-τρία κρίσιμα πράγματα που έχουμε διαμορφώσει είναι ένα πλαίσιο, μια στρατηγική του ενιαίου χώρου στην ανώτατη εκπαίδευση, η οποία έχει πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και έχει διαμορφωθεί με πολύ συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Αναφέρθηκε εκτεταμένα σ’ αυτό και ο Υπουργός Παιδείας, ο Κώστας ο Γαβρόγλου, και οι άλλοι Υπουργοί. Το πρώτο είναι αυτό.
Το δεύτερο είναι ότι είμαι, επίσης, περήφανος- και θέλω να το πω- για τη διαδικασία που ακολουθήσαμε σ’ όλη αυτήν την πορεία. Είναι μια διαδικασία πρωτόγνωρη. Είναι μια διαδικασία, θα έλεγα, συστατικό στοιχείο αυτής της στρατηγικής. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει οποιαδήποτε στρατηγική ενιαίου χώρου αν αυτό δεν συνοδευόταν από μια βαθιά δημοκρατική διαδικασία μέσα στα ιδρύματα. Και νομίζω ότι διαμορφώνει ένα αποτέλεσμα που έχει πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα σε σχέση με την προηγούμενη πραγματικότητα.
Συγκεντρώνει, λοιπόν, πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα που θα προσφέρουν πολύ σημαντικά πράγματα, κατά τη γνώμη μου, και στον τομέα της μόρφωσης, που πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι έτσι και αλλιώς είναι αυτοσκοπός στο πλαίσιο της παιδείας και ως τέτοιο πρέπει να το αντιλαμβανόμαστε, αλλά και στην παραγωγική δυνατότητα των συγκεκριμένων περιοχών -και των Ιονίων Νήσων και της Ηπείρου- και, μάλιστα, με πολύ συγκεκριμένες παρεμβάσεις που αφορούν ενδεικτικά και τα δύο ερευνητικά ιδρύματα που καθορίζονται και στο Πανεπιστήμιο της Ηπείρου και στο Πανεπιστήμιο των Ιονίων Νήσων και, βεβαίως, στο Αγροδιατροφικό Πάρκο, που είναι πολύ σημαντική παρέμβαση για να ανατάξει, αλλά και να ενδυναμώσει την παραγωγική ικανότητα αυτών των δύο περιοχών.
Είναι, επίσης, ενδεικτικό της διαδικασίας- και νομίζω ότι πρέπει να το τονίσουμε- ότι πολλά από αυτά, θα έλεγα η πλειοψηφία της συγκρότησης των δύο αυτών ιδρυμάτων, που πια γίνονται ισχυρά ιδρύματα -να μην το ξεχνάμε αυτό-, ήταν και αποτελούσαν μέρος των αιτημάτων και της στρατηγικής, που τα ίδια τα ιδρύματα είχαν ήδη διαμορφώσει.
Νομίζω, λοιπόν, ότι σεβαστήκαμε με τον πιο σαφή τρόπο τους συναδέλφους μας και από τα πανεπιστήμια και από τα ΤΕΙ των συγκεκριμένων περιοχών, τις τεκμηριωμένες επεξεργασίες τους, τις οποίες κάποιοι από εδώ οφείλουν να δουν με προσοχή και σε έναν δεύτερο χρόνο. Δεν πειράζει που ίσως εξέφρασαν μία αντίθεση, μία διαφορετική άποψη.
Οφείλουμε να το ξαναδούμε αυτό, γιατί αποτελεί –θα έλεγα- και ουσιαστικό στοιχείο και σε άλλες τέτοιες διαδικασίες, που, όπως είπε ο κύριος Υπουργός, θα συνεχιστούν και στο αμέσως επόμενο διάστημα.
Άλλωστε, ανέφερε πάρα πολλές περιοχές –σχεδόν το σύνολο της χώρας, πλην της Κρήτης, αν δεν κάνω λάθος, που είναι και αυτό υπό διαμόρφωση- όπου ήδη έχουν συγκροτηθεί αυτές οι επιτροπές και βρίσκονται σε μια εξέλιξη, για να καταλήξουν στην αναβάθμιση μέσα από τη στρατηγική του ενιαίου χώρου της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας. Περί αυτού πρόκειται.
Και είναι ουσιαστικά, για να το δούμε και με όρους ιστορίας της εκπαίδευσης, μία εμπράγματη μεταρρύθμιση, μία μεταρρύθμιση με σάρκα και οστά, που λαμβάνει χώρα αυτή την περίοδο. Περί αυτού πρόκειται. Διότι εδώ και πολλά χρόνια τώρα, ίσως μετά τη μεταρρύθμιση του 1982, μετά από εκεί, υπήρξε ένα τεράστιο κενό.
Και για πρώτη φορά τώρα, αυτή την περίοδο, έχουμε αυτή τη μεταρρύθμιση, που εγώ την ονομάζω «εμπράγματη μεταρρύθμιση», γιατί δίνει σαφέστατο στίγμα την επόμενη κιόλας μέρα. Δηλαδή, από αύριο– για να το πω έτσι- οι διοικήσεις των πανεπιστημίων, οι πρυτανικές αρχές αναλαμβάνουν ένα πολύ δύσκολο, αλλά και πολύ δημιουργικό έργο, στο οποίο είμαι απολύτως βέβαιος –το είπε, άλλωστε και ο Υπουργός πολύ συμβολικά- ότι θα σταθούμε δίπλα. Και θα σταθούμε δίπλα όχι μόνο με τις θέσεις που έχουμε δεσμευτεί ότι θα δώσουμε, αλλά και με την οικονομική ενίσχυση, που είναι πρόσθετη οικονομική ενίσχυση, πρόσθετη χρηματοδότηση. Δεν εξαφανίστηκαν ξαφνικά οι προϋπολογισμοί των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Νομίζω ότι ειπώθηκε με απόλυτη σαφήνεια ότι εμείς, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, όλοι εμείς που είμαστε αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια στα ιδρύματα, θα επανέλθουμε σε αυτή τη διαδικασία να βοηθήσουμε κάθε στιγμή, σε κάθε φάση, στο κάθε στάδιο, έτσι ώστε να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα που θέλουμε να έχουμε και που είναι ένα αποτέλεσμα– κατά τη γνώμη μου- στρατηγικής σημασίας για αυτές τις περιοχές και για τις άλλες περιοχές.
Υπάρχουν –και κλείνω με αυτό- ερωτηματικά, ζητήματα, προβλήματα; Προφανώς, υπάρχουν, αλλά θα έλεγα ότι η βασική κατεύθυνση, η βασική λεωφόρος στην οποία θέλουμε να βαδίσουμε το επόμενο χρονικό διάστημα έχει ήδη διαμορφωθεί σε ένα πλαίσιο πολύ δημιουργικό.
Και νομίζω ότι σε αυτό το πλαίσιο θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την αναβάθμιση –και το τονίζω αυτό και το επαναλαμβάνω- της δημόσιας ανώτατης δημόσιας εκπαίδευσης. Σε αυτόν τον δρόμο θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, για να μπορέσουμε και την αξία της μόρφωσης να αναβαθμίσουμε και να εγκαταστήσουμε χωρίς επιστροφή, αλλά και για να δώσουμε στις παραγωγικές δυνατότητες αυτών των περιοχών μία πολύ μεγάλη ώθηση, που είμαι βέβαιος ότι θα πραγματοποιηθεί και μέσα από αυτή τη διαδικασία.»
