Ο Τ.Βασιλείου μιλά για το βιβλίο του, “Το γράμμα που δεν γράφτηκε”

Από:Γιώργος Γκόντζος([email protected])—-{..}Καθώς  ήμασταν απορροφημένοι στον σκληρό αγώνα της επιβίωσης ,όχι μόνο εγώ  αλλά ο καθένας μας δεν φανταζόμασταν πως από τους πρώτους μήνες της Κατοχής θα άρχιζε να οργανώνεται η αντίσταση του λαού μας  ενάντια στα εχθρικά στρατεύματα κατοχής   το αντάρτικο.Εδώ στην περιοχή μας , η οργάνωση αυτή του ΕΑΜ ξεκίνησε με πρωτοπόρους τους δασκάλους, που πλαισίωναν τον Ζιτσαίο δάσκαλο Πολυχρόνη Βάη (με το ψευδώνυμο «Πετρίτης»{..}

{…}Σε δυο –τρεις μέρες μας   διατάζουν να ετοιμαστούμε.Μας έβαλαν σ’ ένα φορτηγό που ξεκίνησε προς άγνωστη κατεύθυνση για μας, με συνοδεία δύο χωροφυλάκων.Μας έβγαλαν στην Πρέβεζα με μια βροχή και κρύο και μας έκλεισαν σ’ ένα κρατητήριο  που έμπαζε νερό από όλες τις μεριές της σκεπής.Στο πάτωμα πλημμύριζε το νερό και,για να ξημερώσουμε,στρώσαμε κάτι κλαδιά που βρέθηκαν  εκεί από άλλους καλότυχους{..}

{..}Έρχεται τότε ο λοχαγός και μου λέει:  «Αλεξάνδρα, πήγαινε και βγάλε τα άρβυλα και φόρα τα». «Α  πα πα» του λέω «τα άρβυλα του σκοτωμένου να φορέσω;» Αγριεμένος μου λέει:  «Δε βλέπεις που λιώσανε τα γουρουνοτσάρουχά σου και πελιεκιέσαι στις πέτρες;Γρήγορα πήγαινε και βγάλτα σε διατάσσω!»  Τι να έκανα και εγώ ;Πηγαίνω και άρχισα να τα βγάζω.Ήταν ζεστός ακόμα,Τάσιο  μου , κι έτρεμα από τον φόβο μου όπως τον έβλεπα.Ήταν κάτι άρβυλα καστόρ από πάνω και με διπλές σιόλες.Τα έβαλα αμέσως και ζεστάθηκαν τα ποδάρια μου .Μου έκαναν ίσια ίσια.{..}

Τα αποσπάσματα από το βιβλίο του Τάσου Δ. Βασιλείου «Το γράμμα που δεν γράφτηκε ποτέ», για το οποίο ο συγγραφέας μίλησε (Ηχητικό ΕΔΩ), στην εκπομπή  «ό,τι πεις εσύ» (Γιώργος  Γκόντζος), στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων.Το βιβλίο περιέχει μαρτυρίες  του πατέρα του συγγραφέα , του Δημοσθένη Βασιλείου , για  τις διώξεις που υπέστη λόγω της συμμετοχής του στο ΕΑΜ  και , όπως σημειώνει στον πρόλογο ο συγγραφέας «αφηγήσεις δύο γυναικών που στρατολογήθηκαν και έλαβαν μέρος στον εμφύλιο» τις οποίες χαρακτηρίζει «συγκλονιστικές», της Αλεξάνδρας Δαβαλά-Καραμπέρα και της Δάφνης Κολιού- Μπαλταζή.

Ο Τ.Βασιλείου τόνισε πως το βιβλίο αναφέρεται σε «μια περίοδο που μακάρι να μην επαναληφθεί ποτέ» ,επισημαίνοντας πως  «είναι τέτοια η αφήγηση των δύο γυναικών σαν να είμαι και εγώ δίπλα τους εκείνα τα χρόνια».

Ο ίδιος χρησιμοποιεί τον όρο «τραγωδία», για την περίοδο  του εμφυλίου και παραπέμπει  στην τελευταία λέξη , «Άξιζε;» του ποιήματος του Κ.Βάρναλη που  παραθέτει «αντί επιλόγου» στο τέλος του βιβλίου .