Πέμπτη , 21 Μαρτίου 2024
Αρχική / Επικαιρότητα / Σήμερα στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων: Από την Μουσική ομάδα και τη μουσική εκπομπή του Progressive Room ,συνέντευξη ενός μεγάλου Άγγλου μουσικού της δεκαετίας του 70, του Davy O’List

Σήμερα στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων: Από την Μουσική ομάδα και τη μουσική εκπομπή του Progressive Room ,συνέντευξη ενός μεγάλου Άγγλου μουσικού της δεκαετίας του 70, του Davy O’List

o-maticΣυνέντευξη ενός μεγάλου Άγγλου μουσικού της δεκαετίας του 70, του Davy O’List.H Μουσική ομάδα και η μουσική εκπομπή του Progressive Room την οποία παρουσιάζει κάθε Παρασκευή 4-5μ.μ ο Πάνος Νούσιας στη συχνότητα του Δημοτικού Ραδιοφώνου, συνεχίζει τις ωραίες δουλειές, όπως μας είχε υποσχεθεί, με μια αποκλειστική συνέντευξη με έναν Βρετανό θρύλο της Rock.

 Έπειτα από τον Αμερικάνο Phidaeux Xavier, μουσική ιδιοφυία κατά πολλούς  και την μοναδική Jenny Haan φωνή των Babe Ruth, φιλοξενούμε έναν καλλιτέχνη ο οποίος έχει συνεργαστεί με αρκετά μεγάλα ονόματα όπως οι Pink Floyd , οι Nice του Keith Emerson οι Roxy Music του Brian Ferry, οι Jethro Tull και πάρα πολλοί ακόμη. Ένας άνθρωπος προσωπικός φίλος του Jimi Hendrix και του Lemmy των Motorhead και ο οποίος έζησε εκ των έσω τη μουσική επανάσταση του 60-70.
Φίλες και Φίλοι έχουμε τη χαρά και τη τιμή να σας παρουσιάσουμε τον Davy O’List.
Τι Κοινό έχουν οι Pink Floyd με τον Jimi Hendrix τους The Nice και τον Lemmy ?
Η μηχανή του χρόνου ταξιδεύει διαρκώς αλλά μπορώ την βάλω στην άκρη γράφοντας ένα τράγουδι ΤΩΡΑ που θα μείνει στην αιωνιότητα
Davy O’list
 
Part 1 – Flashback
1. Progressive Room.: Καλως ήρθες Davy στο Progressive Room. Ειναι τιμή μας να μιλάμε με έναν άνθρωπο ιστορία” της Βρετανικης Ροκ σκηνής. Υποθετούμε πως είναι η πρώτη φορά που μιλάς στο Ελληνικό κοινό, γιαυτό ας αρχίσουμε με μια αναδρομή της καριέρας σου με σκοπό να σε γνωρίσουν καλύτερα. Ποιος σε ενέπνευσε να ασχοληθείς με τη μουσική ?
Davy : Καλώς σας βρήκα. Αρχικά θα ήθελα να στείλω τα χαιρετίσματα μου στους φίλους μου στην Αθήνα και στη Νάξο. Η έμπνευση να ασχοληθώ με τη μουσική εμφανίστηκε όταν σε ηλικία 4 ετών ήρθα σε επαφή με την Martin ακουστική κιθάρα του πατέρα μου ο οπόίος ήταν επαγγελματίας τραγουδιστής, κιθαρίστας και κωμικός ηθοποιός. Συνήθιζα λοιπόν να παίζω τα Σαββατόβραδα και της Κυριακες τα απογεύματα κατά τις επισκέψεις των φίλων του στο σπίτι μας οι οποίοι πολλοί απο αυτούς ήταν κιθαρίστες και θυμάμαι χαρακτηριστικά πως αρχικά με είχαν μάθει τις απλές συγχορδίες Ε , D , Α Major και εν συνεχεία τα πιο σύνθετα μπαρέ. Από μικρή ηλικία άκουγα Rock , RnB και Blues, τόσο από τους δίσκους όσο και από έναν ραδιοφωνικό σταθμό της εποχής το Radio Luxemburg. Ξέχασα να αναφέρω πως στο σπίτι υπήρχαν πολλά όργανα όπως πιάνο, τρομπέτα κρουστά τα οποία και έπαιζα αλλά με κέρδισε η κιθάρα καθώς έπαιζα στον ελεύθερο μου χρόνο. Η μουσική μου έμοιαζε ως κάτι εντελώς διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο 
Progressive Room : Θυμάσαι πότε ήταν η πρώτη φορά που άκουσες ένα τραγούδι και είπες “ Ναι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου” ?
Davy : Θυμάμαι πως εκείνη την εποχή είχα κατακλυστεί απο κομμάτια του Elvis, των Shadows, των Beatles, των Rolling Stones, και των John Mayall’s Bluesbrakers κάτι που με έκανε να θέλω να παίζω όλο και περισσότερο κιθάρα. Μου άρεσε το σκληρό παίξιμο όπως του Elvis Presley στο Jail House Rock, θεωρώντας πως ήταν η απαρχή ενός εντελώς διαφορετικού ήχου. Αρχικά μάθαινα να παίζω σε αυτό το στυλ εώς ότου το τελειοποίησα. Εν συνεχεία ξεκίνησα να συνθέτω και να προσθέτω τις δικές μου ιδέες στα solo, ώσπου συνέθεσα δικά μου τραγούδια Αποφάσισα πως ήθελα να ηχογραφήσω τη δουλειά μου και αφού το έκανα και κυκλοφόρησε, πήγε περίφημα.
Progressive Room : Τελείωνοντας αυτή την ερώτηση, θα θέλαμε να μα πεις, πως αισθάνεσαι που αποτέλεσες κομμάτι της πιο δημιουργικής περιόδου της σύγχρονης μουσικής ?
Davy : Νιώθω πραγματικά ευλογημένος που βρέθηκα στη καρδιά εκείνης της μουσικής έκρηξης. Η αλήθεια είναι πως ήταν αναμένομενο να συμβεί κατί τόσο όμορφο μέτα από 2 Παγκόσμιους Πολέμους, με τα κράτη να ζούνε ειρηνικά πλέον. Έννοιες όπως η Αγάπη, η Τέχνη, η Μουσική και η Ισότητα ήταν της μόδας. Ο κόσμος χρειαζόταν κάτι καινούριο, το οποίο και ήρθε μέσα από τη μουσική. Και η σημερινή περίοδος όμως είναι δημιουργική.
2. Progressive Room : Davy, έχεις γράψει μουσική για τόσα τραγούδια και άλμπουμς. Ποιο θα χαρακτήριζες ως αγαπημένο? Υπάρχει κάτι ενδιαφέρον, όπως μια περίεργη ιστορία που κρύβεται πίσω από αυτό?
Davy : Μου αρέσει το Rondo από τους Nice. Ήταν η πρώτη μου intsrumental επιτυχία. Πολλές φορές το παίζω ακόμη και σήμερα με την μπάντα μου. Ήταν απίστευτο να βλέπεις την αρχή του πιάνο και της κιθάρας που είχα γράψει να εξελλίσονται τόσο όμορφα. Έγραψα μια συμπαγή σύνθεση στο πιάνο και τη κιθάρα το οποίο συμπεριλάμβανε αναφορές στη κλασσική μουσική, ο Bach ήταν ο εμπνευστής μου. Η ιδέα περιείχε κομμάτια τα οποία είχα προσχεδιάσει. Η επιλογή των οργάνων γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε ο συνδυασμός τους να είναι τέλειος διευθέτωντας όλο το κομμάτι και χτίζοντας το με πολλαπλές κλίμακες με τη κιθάρα και το Organ αυξάνοντας την ένταση του σταδιακά. Εξηγήσα στον Keith Emerson το πλάνο κάνοντας το Jazz και Rock διατηρώντας Jazz στοιχεία, προσθέτοντας κλασσικα στοχεία και παρουσιάζοντας το ζωντανά με εφφε δίνοντας του Rock χαρακτήρα. Άκουγα τους Jazz δίσκους της μητέρας μου ξεχωρίζοντας το Blue Rondo A La Turk του Dave Brubeck, μου αρεσε η πιασάρικη του μελωδία και η αίσθηση ρυθμού που σου μένει. Σκέφτηκα πως ίσως θα είχε καλό αποτέλεσμα, μια παρέμβαση μου στο κομμάτι μετατρέποντας σε Rock, έτσι άλλαξα τον ρυθμό σε 4/4 γράφοντας μια απλή μπασογραμμή αποτελούμενη από 2 νότες με σκοπό να δέσει καθώς η κιθάρα και το Organ εκτινασόταν. Αυτές οι εκρήξεις των οργάνων τις εμπνεύστηκα από τους ήχους των ειδικών εφφέ των ταινιών δράσης, Μετέτρεψα λοιπόν αυτούς τους ήχους σε Rock μουσική και με τη βοληθεια της κλασσικής μου παιδείας ενορχήστρωσα τα μέρη. Αγαπημένο τραγούδι επίσης είναι το ομώνυμο κομμάτι του “Second Thoughts” Συγκεκριμένα σκέφτηκα αυτό τον τίτλο για να μην είναι παρωδία ή συνέχεια του The Thoughts Of Emerlist Davjak’ single, έτσι ήρθε το Second Thoughts” Ήθελα να ακούγεται σύγχρονο αλλά παράλληλα και φουτουριστικό έτσι ωστε να είναι διαχρονικό όπως το ‘Thoughts Of Emerlist Davjak’, γιαυτό τον λόγο ανέτρεξα στους στίχους και τα ποιημάτα του παρελθόντος που είχα γραψει, ιδίως της δεκαετίας 80 και τους διαμορφώσα με πιο σύχγρονο στυλ, προσθέτοντας νέες μελωδίες. Συνεθεσα τα πλήκτρα και τα κιθαριστικά solos δένοντας το κομμάτι με άρωμα σονάτας δομώντας τις μελωδίες πάνω στους στίχους. Καθώς μελετούσα τη φόρμα της σονάτας αποφάσισα να κάνω ορισμένες αλλαγές με μοντέρνο ύφος. Το γεγονός πως η Κλασσική μουσική παραμένει δημοφιλής ειναι ακριβώς λόγω της ύπαρξης της φόρμας της σονάτας.
 
3. Progressive Room : Έχεις δουλέψει και συνεργαστεί με μεγάλες προσωπικότητες και μουσικόυς. Ποιον/ους θα ξεχώριζες αισθάνοντας τυχερός που τους γνώρισες?
Davy : Αισθάνομαι τυχερός που γνώρισα τον Jimi Hendrix προς το τέλος της καριέρας του συμμετέχοντας στη περιόδεια του στην Μ.Βρετανία με τους Nice, θεέ μου ήταν τόσο “inspiring” ανοίγοντας μου νέους ορίζοντες. Γνώρισα τον John Cale στη Νέα Υόρκη όταν έιχε τελειώσει από την Αγγλία και ετοιμαζόταν για περιοδεία στην Ευρώπη (Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο). Την PP Arnold με την οποία έχω επαφές ακόμη και σήμερα υποστηρίζοντας με σε ό,τι καινούριο κάνω και η οποία εδώ και 10 χρόνια συμμετέχει στις περιοδείες του Roger Waters παρουσιάζοντας το The Wall. Τον Roger Waters, του οποίου τα τραγούδια μου αρέσουν και με εμπνέουν. Αισθάνομαι τυχερός που έχω γνωρίσει τους Andy Tillison, Robbie Knight, Dan Bowles, Jordan Brown, and Dave Wagstaffe, το group μου.
4. Progressive Room : Ξοδεύοντας τη καριέρα σου με μεγάλες συνεργασίες με πολλές συμμετοχές και projects, κατά τη διάρκεια ποιας περιόδου αισθάνθηκες πιο δημιουργικός? Αν είχες την ευκαιρία να ολοκληρώσεις κάτι ατελές, ποια χρονική περίοδο θα ηθελες να σταματήσεις με τη μηχανή του χρόνου?
Davy : Θεωρώ πως η πιο δημιουργική μου περίοδος είναι τώρα. Σχετικά με την ολοκλήρωση όπως λέτε, είχα την ευκαιρία να έχω τον χρόνο που χρειαζόμουν για να ολοκληρώσω ενα album. Εχω ανατρέξει στο παρελθόν σε ορισμένα πράγματα που είχα γράψει και τους έδωσα ζωή με το “Second Thoughts Αυτή τη περίοδο ολοκληρώνω το επόμενο album, καθώς παράλληλα γράφω μουσική για μια νέα τηλεοπτική σειρά και το οποίο ίσως μου πάρει αρκετό χρόνο. Γράφω σε συνεργασία με τον Malcom Stone. Μου αρέσει να ενναλάσω τον ρυθμού της ζωής, πηγαίνοτας διακοπές δίνοντας στον χρόνο νόημα., έτσι οι 2 μέρες μου φαίνονται 1 βδομάδα. Η μηχανή του χρόνου ταξιδεύει διαρκώς αλλά μπορώ την βάλω στην άκρη γράφοντας ένα τράγουδι ΤΩΡΑ που θα μείνει στην αιωνιότητα. Πρίν τελειώσω κάτι, το δουλέυω ηχογραφόντας το βασικό του μέρος για να δω πως ακούγεται πριν προχωρήσω στις αλλαγές και τις βελτιώσεις, αλλάζοντας ορισμένες φορελς τις μελωδιες εώς ότου ταιριάξει απόλυτα ως σύνολο.
 
5. Progressive Room: Davy, μίλησε μας για την περίφημη σου συνεργασία με τους Pink Floyd το 1967. Γιατι αυτή η συνεργασία δε προχώρησε παραπέρα
Davy: Ήταν η ημέρα που αντικατέστησα τον Syd Barret κατά την εξαφάνιση του στο Liverpool. Ηγήθηκα της εμφάνισης των Pink Floyd κατά το ‘Interstella Over Drive’ κατά τη διάρκεια του Jimi Hendrix Tour, όπου ήμουν ο βασικός τους κιθαρίστας και τραγουδιστής. Αργότερα ήρθαν να με δουν στο ICA Exhibition Centre στο Λονδινο όπου και έπαιζα με τους Nice, γνώριζα γιατί είχαν έρθει, ήθελαν αντικαταστάτη του Syd. Δε μου ήταν δύσκολο να συμμετάσχω στους Pink Floyd αλλά εκείνη τη περίοδο είχα στο μυαλό μου μόνο τους Nice οι οποιοι ήταν εξαιρετικά δημοφιλείς. Παρόλα αυτά σήμερα εύχομαι να είχα γίνει μέλος τους, Θεωρώ το “Second Thoughts” είναι άξιος διάδοχος, γνωρίζω πως να γράφω και να παίζω μουσική για τους Pink Floyd κάτι το οποίο φαίνεται στο “Second Thoughts”
 
 
Part 2 – Davy’s ‘’Second Thoughts’’ 
1. Progressive Room: Ακούνοντας το νέο σου Album Second Thoughts” εντοπίσαμε 60’στοιχεία όπως ειναι το echo, συνδυάζοντας το πρώιμο ψυχεδελικό rock με το crossover progressive στυλ. Επίσης, ποιες μπάντες σε επηρέασαν κατά τη σύνθεση και τι είχες στο μυαλό σου όταν τα έγραφες?
Davy: Εκτός των Pink Floyd δεν μπορώ να πω πως με έχουν επηρεάσει άλλες συγκεκριμένες μπάντες. Κυρίως είμαι επηρεασμένος από τη κλάσσική μουσική. Χρησιμοποίησα παλιότερες φόρμουλες επιτυχίας ενώ παράλληλα οι εμπειρίες μου με βοήθησαν να δημιουργήσω μια ατμόσφαιρα δείχνοντας την εξέλιξη μου αυτά τα χρόνια. Είναι σίγουρα ένα δημιούργημα της τέχνης.
2. Progressive Room: Έχουμε την εντύπωση πως αρκετές ιδέες τις φύλαγες στο συρτάρι για χρόνια ώσπου έφτασε η στιγμή να της βγάλεις και να τις ανανεώσεις. Είναι αλήθεια αυτό?
Davy: Ναι, είναι αλήθεια, ειναι καλό να ανανεώνεις παλιές ιδέες και να βασίζεσαι στην ιστορία και το παρελθόν. Ποτέ μου δεν ολοκλήρωσα κομμάτια που είχα γράψει και είχα παίξει με live μπάντες, με αποτέλεσμα να έχω αρκετό υλικό φυλαγμένο από το οποίο διαλέγω μέρη που ταιριάζουν με τα κομμάτια του album που συνθετω. Αυτη τη περίοδο είμαι συγκεντρωμένος στο καινούριο άλμπουμ, 2 κομμάτια μάλιστα θα τα παιξουμε live σε ενα set.. Μάλλον θα επισκεφτώ τη μηχανή του χρόνου (γέλια).
3. Progressive Room: Ευχάριστη έκπληξη στο αλμπουμ αποτέλεσε η επανακτέλεση του Bonnie K του παλιου σου group, των The Nice. Σημαίνει κάτι για σένα αυτό το τραγούδι?
Davy: Ναι, σημαίνει. Όμορφες αναμνήσεις, με τους The Nice. Θυμάμαι το είχαμε παίξει στο περίφημο Marquee Club μπροστα στον Jimi Hendrix, αυτό σημαίνει πολλά για μένα.. Για την ακρίβεια μου είπε πως του άρεσε (συγκίνηση). Είχα μια κοπέλα με το όνομα Bonnie στην οπόια μάλιστα της το είχα αφιερώσει στο Filmore West στο San Francisco παίζοντας το μπροστά της. 
Progressive Room: Γιατί όμως το διάλεξες για το νέο σου άλμπουμ?
Davy: Μου άρεσε η Rock αίσθηση. Ήθελα να έχω rock μέρος και το Bonnie K ταιριαξε απόλυτα μαζί με το Touch Wood. Το Bonnie K άλλωστε είναι από μόνο του ιστορία. Επίσης θα ήταν ενδιαφέρον για τους φίλους των   The Nice. Στη νέα live version κατά το τέλος με τον Robbie Knight να παίζει organ προσθέσαμε rock-soul στοιχεία
Progressive RoomΚλείνοντας τη ερώτηση, αν είχες την επιλογή να προσθέσεις ένα 7ο τραγούδι στον δίσκο, ποιο θα ήταν αυτό? 
Davy: Μάλλον θα επέλεγα μια νέα έκδοση του Touch Wood, ή το Anymore Than I Do και το οποιο μάλλον θα αποτελέσει τον επίλογο του νέου μου άλμπουμ. Έχει έρθει πραγματικά ως προπέτασμα και έχει περάσει σε υψηλότερο επίπεδο. Θα το σκεφτώ
 
Progressive Room: Συμπεράναμε πως θέλησες να χρησιμοποιήσεις σκληρότερα riffs και παράλληλα σκληρά ηχητικά. Μήπως το τελικο αποτέλεσμα ειναι επηρεασμένο από κάποιες νέες παραγωγές ή καινούρια συγκροτηματα? 
Davy: Μου αρέσουν μερικά Death Metal groups, όπως επίσης οι Motorhead και ο Lemmy. Η ενέργεια αυτού του ήχου είναι τόσο “αντρική”, σε διαπερνά και σε διαλύει σπάζοντας τα όρια Γνώριζα τον Lemmy πολύ καλά, έμενε ακριβώς δίπλα μου στο Λονδίνο. Μια μέρα με κάλεσε να επισκεφτούμε έναν καλλιτέχνη φίλο του ο οποίος είχε στα σκαριά μια ένα νέο έργο. Περπατήσαμε και ανεβήκαμε σε έναν λόφο σε ένα μεγάλο σπίτι, αφού φτάσαμε, ο Lemmy μου ζήτησε να περιμένω έξω. Σε λίγα λεπτα βγήκε κρατώντας έναν μεσσαίου μεγέθους καμβά. Ήταν το Logo των νεων τοτε Motorhead. Τον ρώτησα αν ήταν για τη νέα του μπάντα, και είπε ναι, και αυτη η πρώτη αρμοζουσα δουλειά για μένα. Σχετικα με τις σκληρές κιθάρες, χρησιμοποιώ εκμοντερνισμένο ήχο του ‘70. Ανέπτυσσα τον σκληρό ήχο σχεδόν την ίδια εποχή με τους Motorhead. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το σόλο The In The Crowd το 1974 το οπόιο έφτασε στο Νo1 το 1988. Με το Second Thoughts ανέπτυξα την ιδέα μου για τους The Nice σε άλλα επίπεδα, δεν ήθελα να βάλω όρια με σκοπό να αγγίξει και διαφορετικό κοινό ( Metal, pop, funk-jazz-soul)
5. Progressive Room: Καθώς φτάνουμε στο τέλος της συνέντευξης ευχαριστώντας σε που μοιράστηκες μαζί μας τόσες ενδιαφέρουσες ιστορίες καθώς και τα σχέδια σου, θα θέλαμε να κλείσουμε, λέγοντας μας ποιες χώρες έχετε επισκεφθεί ως στιγμής  και ποιες συμπεριλαμβάνετε στο πρόγραμμα σας.
Davy: Κάνουμε περιοδεία στη Μ.Βρετανία. Παιξαμε 2 φορές στο Borderline (Λονδίνο) με τον Eric Bell (Thin Lizzy). Ανυπομονώ να παίξουμε ξανά στο Βέλγιο την Ιταλία την Γερμανία την Ολλανδία τη Ρουμανίααλλά και σε νέες χώρες όπως η Ελλάδα αλλά και η Αμερική. Συζητάμε για το The Spirit Of 66 στο Veriers, (Α.Βέλγιο). Είμαι ανοιχτός σε προτάσεις για την Ελλάδα. Όποιος ενδιαφέρεται ας επικοινωνησει μαζι μας (Made In Soho Records) Davy O’list Contact

Δείτε Επίσης

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ: “ΣΤΗΣ ΤΖΑΜΑΛΑΣ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΡΙΞΕ ΚΑΘΕ «ΜΑΣΚΑΡΑ»”

Στη φωτιά της Τζαμάλας με μουσική, χορό και μπόλικο τσίπουρο, κρασί και φασολάδα οι εργαζόμενοι ...

0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Notify of
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments