Χάθηκε η μπάλα… (Άρθρο του Δημήτρη Χαμπίπη , Οικονομολόγου)

Από: Γιώργος Γκόντζος([email protected])—Χάθηκε η μπάλα… (Άρθρο του Δημήτρη Χαμπίπη , Οικονομολόγου)

Γέμισαν τα γήπεδα με κάθε λογής άσχετους, ατάλαντους και άμπαλους που βρέθηκαν με επιτήδειο τρόπο στο τερέν αλλά εκεί είναι εκτεθειμένοι και «ρίχνουν την μπάλα στην κερκίδα».  

«Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις» ο αρμόδιος υφυπουργός αθλητισμού κ. Αυγενάκης έσπευσε να προαναγγείλει την ακύρωση της ειλημμένης απόφασης της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού (ΕΕΑ) για τον προβλεπόμενο σύμφωνα με τον ισχύοντα αθλητικό νόμο υποβιβασμό του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης για εμπλοκή των διοικητικών τους παραγόντων σε καραμπινάτη υπόθεση πολυϊδιοκτησίας των δύο ομάδων. Ήθελε ο άμπαλος πολιτικός να προλάβει τον τυφώνα αντιδράσεων κυρίως των οπαδών του ΠΑΟΚ (αν ήταν μόνο η Ξάνθη ή η Λαμία δεν θα ίδρωνε το αυτί του) και μπροστά στην αποφυγή του δεδομένου πολιτικού κόστους προτίμησε την μη εφαρμογή του νόμου και την υποτίμηση της νοημοσύνης του Ελληνικού λαού.

Ίσως ήταν μικρούλης ο κ. Αυγενάκης το 1985 όταν στο Χέιζελ των Βρυξελλών με ευθύνη κυρίως των χουλιγκάνων οπαδών της Λίβερπουλ ποδοπατήθηκαν και χάθηκαν 39 άνθρωποι και τραυματίστηκαν 600 και που άμεσα κάποια κυρία Θάτσερ αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος αποφάσισε με συνοπτικές διαδικασίες το brexit του Αγγλικού ποδοσφαίρου για πέντε ολόκληρα χρόνια από όλες τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις .

 Ίσως δεν του είπε ποτέ κανείς ότι σύλλογοι κολοσσοί όπως η Γιουβέντους, η Μίλαν και πολλοί άλλοι υποβιβάστηκαν σε μικρότερες κατηγορίες σύμφωνα με τους νόμους της πολιτείας προκειμένου να εξυγιανθεί το ποδόσφαιρο από τα λάγια που με τα παράνομα στοιχήματα το ροκάνιζαν και υποβάθμιζαν την αξιοπιστία του.

Ίσως είναι ο πλέον άσχετος για την συγκεκριμένη θέση γιατί αδυνατεί να πιάνει τον σφυγμό και τον παλμό του ποδοσφαιρόφιλου κοινού και όχι μόνο κατά περίπτωση των ωρυόμενων οπαδών μιας συγκεκριμένης ομάδας.

Δεν του είπε προφανώς ποτέ κανείς ότι μαζί και με το μπάσκετ, το βόλεϊ, το τένις και άλλα αθλήματα το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ και αυτό που διαπερνά και συγκινεί τα πλήθη με ανεκτίμητης αξίας κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις.

 Σίγουρα δεν γνωρίζει ότι εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον κοινωνικό στίβο παίζοντας ποδόσφαιρο στις αλάνες της γειτονιάς.

Μυούνται έτσι στην συλλογική δράση, στην πειθαρχία, στην ευγενή άμιλλα, στον υγιή ανταγωνισμό παίρνοντας τις βασικές αρχές και διαμορφώνοντας τον χαρακτήρα τους. Αυτόματα αποφεύγουν πιθανές κακοτοπιές της εφηβείας όπως κακόφημα στέκια, ναρκωτικά, υπόκοσμος και ακολουθούν τον σωστό δρόμο της ζωής.

‘’Νους υγιής εν σώματι υγιές’’ έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Πολλά από αυτά τα παιδιά καλλιεργούν το ταλέντο τους και το μετατρέπουν σε επάγγελμα με καλές οικονομικές απολαβές και άριστες προϋποθέσεις για μια ζωή με θετικές προοπτικές.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι αστέρες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου Πελέ, Μαραντόνα, Μέσι, Ριβάλντο, Ροναλτίνιο εκκολάπτονται στις φτωχογειτονιές και τα γκέτο του Ρίου, του Μπουένος Άιρες και άλλων περιοχών της Νότιας Αμερικής και της Αφρικής.

Εκεί που το ποδόσφαιρο αποτελεί διέξοδο από μια γκρίζα καθημερινότητα με πείνα, φτώχεια και εξαθλίωση. Στις αλάνες, στις παραλίες και σε πολύ κακές συνθήκες μικρά παιδιά μαθαίνουν τα μυστικά της μπάλας και θέτουν ως στόχο ζωής μια καλή μεταγραφή.

Χωρίς να υπάρχει στις υπανάπτυκτες αυτές χώρες έστω και υποτυπώδης πολιτική για το ποδόσφαιρο, αυτό εξελίσσεται σε βαριά βιομηχανία καθ’ ότι ένας χορός εκατομμυρίων παίζεται γύρω από τις μεταγραφές. Είναι γνωστό ότι η εξαγωγή ποδοσφαιριστών αποτελεί έναν σημαντικό άδηλο πόρο που συμβάλει θετικά ως προστιθέμενη αξία στις προβληματικές οικονομίες των χωρών αυτών.

Αντίθετα η χώρα μας είναι εισαγωγέας ποδοσφαιριστών και εξαγωγέας άπειρου και προκλητικού για την χειμαζόμενη κοινωνία μας ζεστού χρήματος.

Ουδέποτε Ελληνική Κυβέρνηση ασχολήθηκε σοβαρά και ούτε χάραξε πολιτική για μια δραστηριότητα που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να συμβάλλει θετικά στην Εθνική Οικονομία αλλά και στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Οτιδήποτε γίνεται το χαρακτηρίζει η αποσπασματικότητα, η προχειρότητα, η ανυπαρξία οικονομικών ελέγχων στις Ανώνυμες Εταιρείες και στα Ερασιτεχνικά Σωματεία και η εκ του αποτελέσματος προσπάθεια να μπουν τα πράγματα σε σωστό δρόμο.

Έτσι βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και ξεφυτρώνουν στις Διοικήσεις των ΠΑΕ κάθε λογής φιντάνια, άνθρωποι που θέλουν να διαγράψουν το αμαρτωλό τους παρελθόν, άλλοι που θέλουν να νομιμοποιήσουν πλούτο που αποκτήθηκε από έκνομες ενέργειες και κάποιοι άλλοι που θέλουν να εκβιάζουν την πολιτεία και να συνεχίζουν τις παράνομες δραστηριότητες. Αν κάποιοι ελάχιστοι είναι σοβαροί επενδυτές το ίδιο το σύστημα τους αποβάλει αφού πρώτα τους αφαιμάξει οικονομικά και τους οδηγήσει στο χείλος του γκρεμού.

Η πολιτεία μόνιμος θεατής έρχεται συνήθως εκ του αποτελέσματος προσποιούμενη ότι θα θεραπεύσει χρόνιες πληγές παίρνοντας όμως για μια ακόμη φορά ημίμετρα. Αφού πρώτα καταστραφούν περιουσίες, τραυματιστούν ή χαθούν άνθρωποι εμφανίζεται ο εκάστοτε Υπουργός Αθλητισμού να κάνει βαρύγδουπες δηλώσεις για μέτρα κατά της βίας στα γήπεδα.

Ο Έλληνας φίλαθλος είναι υπεραπαιτητικός.

Θέλει μαζί με την οικογένειά του να βλέπει καλής ποιότητας ποδόσφαιρο με αγώνες που θα κερδίζονται στο γήπεδο και όχι στα χαρτιά ακόμη και αν η ομάδα του χάνει.

Είναι πολύ αυστηρός κριτής και πρώτα από όλα για την δική του ομάδα.  

Θέλει η ομάδα του να λειτουργεί στη βάση ενός κοινά αποδεκτού θεσμικού πλαισίου και ένα πρωτάθλημα καθαρά ανταγωνιστικό.

Θέλει αυστηρά μέτρα κατά της βίας με προτεραιότητα την πρόληψη για να παρακολουθεί  και να απολαμβάνει με ασφάλεια ένα καλό ποδοσφαιρικό θέαμα.

Δεν θέλει αμφιλεγόμενους νεόπλουτους και καιροσκόπους προέδρους που χρησιμοποιούν το κύρος του συλλόγου για σκανδαλοθηρικές και ρουσφετολογικές απαλλαγές από έκνομες και προκλητικές ενέργειες και για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.

Θέλει την πολιτεία αρωγό και υποστηρικτή του ποδοσφαίρου με σωστό προγραμματισμό, με ένταξή του στο εκπαιδευτικό σύστημα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και εγγυητή για ένα ανταγωνιστικό και αξιόπιστο πρωτάθλημα.

Δεν θέλει σε καμία περίπτωση Αυγενάκηδες που κιοτεύουν μπροστά σε νεόπλουτους κουμπουροφόρους και εκκολαπτόμενους Κοσκωτάδες .

Η μπάλα δεν είναι το κλοτσοσκούφι όπως αρέσκονται να το αποκαλούν οι λιγότεροι.

Είναι η στρογγυλή θεά που γοητεύει τα πλήθη…