Η Ε.Καρασαββίδου(Καθηγήτρια Πανεπιστημίου ) και ο φοιτητής Δ.Ανδριανόπουλος “παρουσιάζουν” την ιστορία και κυρίως τα μηνύματα της παράστασης “Ο Γιόμο και το Ποτάμι”..

Από:Γιώργος Γκόντζος([email protected])—

=  “Η παράσταση είναι η συμμετοχή του Πανεπιστημίου μας σε ένα Φεστιβάλ που σκοπό έχει να προσφέρει , στον βαθμό που μας αναλογεί ,ψυχική ευεξία , έστω και μέσα από μια παράσταση , μια πολιτιστική εκδήλωση , σε άτομα που έχουν αυτή την ανάγκη , που  διαβιούν σε ιδρύματα , ιδίως παιδιά και ηλικιωμένους” (Ελένη Καρασαββίδου).

=  “Αποφασίσαμε να συμπράξουμε  ώστε να υπάρξει ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα στην κοινωνική δομή της πόλης μας  , η οποία είναι η Ιερά Μονή Δουραχάνης” (Δημήτρης Ανδριανόπουλος ).

Η Ελένη Καρασαββίδου (Σύνθεση/μετατροπή κειμένου/σκηνοθετική παρέμβαση) και ο Δημήτρης Ανδριανόπουλος ένας από τους αφηγητές της ιστορίας μιλούν(Ηχητικό ΕΔΩ) στην εκπομπή “ό,τι πεις εσύ”(Γιώργος Γκόντζος_), στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων για την παράσταση   “Ο Γιόμο και το Ποτάμι”..

Η πρεμιέρα της παράστασης θα πραγματοποιηθεί στις 2 Μαΐου  στο Θέατρο Παραμυθιάς ,Γκάζι , στις 8.00 και στις 12 Μαΐου στην Μονή Δουραχάνης.

Μια παράσταση ομάδας φοιτητών/τριών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης  του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (με την σύμπραξη του εργαστηρίου «Γλωσσικής Διδασκαλίας, και Πολιτισμού» -διεύθυνση  Σμαράγδα Παπαδοπούλου-  και του εργαστηρίου «Μουσικής» -διεύθυνση Ειρήνη Νικολάου),    ενταγμένης στο Φεστιβάλ Αλληλεγγύης  Παραμυθιών του Θεάτρου Παραμυθιάς της Αλμπέρτα Τσομπανάκη 

Παρουσιάζοντας το Έργο…

Τι θα συμβεί λοιπόν εάν ένα ποτάμι, που πάνω στην σκηνή πηγάζει από ‘μια στάμνα’, μνεία στον μύθο του Δαναού και των κοριτσιών του, χάσει τον δρόμο του;  Εάν ‘δείχνει να χάνονται στην έρημο τα νερά του;’. Αυτό θα ανακαλύψει, μέσα από επιλογές και πράξεις, ο Γιόμο, ο ήρωας του υπέροχου αφρικάνικου παραμυθιού που έφερε στο προσκήνιο η Λότι Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου και του ποιήματος του Γ. Ποταμιανού… Η Παιδεία κι η Τέχνη επιμένουν… «Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο!», έγραψε ο Καμί, μιλώντας για μια φύση ανθρώπινη που αρνείται να παραδοθεί κι ας είναι τα όνειρά της από ουρανό μα τα φτερά της από χώμα. Θα έρθει η ώρα και η ανθρωπότητα θα προσπαθήσει ξανά. Είναι άλλωστε η ίδια ανθρωπότητα που μίλησε γι’ αυτό στην κρυφή της γλώσσα, με άλλα λόγια στα λογοτεχνικά μοτίβα και στους χιλιάδες μύθους. Ένας από αυτούς είναι κι ο μύθος του ποταμού που έχασε τον δρόμο του, από τη γεμάτη μεγαλόπρεπη οικονομία εκφράσεων γη της Αφρικής: ‘Τα ποτάμια πάνε πάντα προς τη θάλασσα. Όσα εμπόδια κι αν βρουν. Γεγονός που το κάναμε, και δίκαια, χαρακτηριστικό της ανθρώπινης εμμονής για κάτι καλύτερο, σημάδι της ανθρώπινης εποποιίας για έναν κόσμο λιγάκι πιο ανεκτικό…’

Όσοι/ες επιμένουν να αγωνίζονται για κάτι καλύτερο στη ζωή, σε μια αίθουσα διδασκαλίας όπως οι μελλοντικοί μας δάσκαλοι και δασκάλες, σε μια σκηνή θεάτρου, σε ένα εργοστάσιο ή σε μία γειτονιά, ας θυμούνται τον μύθο του ποταμού που έχασε τον δρόμο του. Θυμίζει πως, παρά τις διακλαδώσεις, κανένα ποτάμι (απ’ τα πολλά που δικαιούται να έχει μια πολύχρωμη ανθρωπότητα αφού οι μονόδρομοι βλάπτουν) δεν χάνει τον δρόμο του. Κι αυτό, δεν είναι μύθος…

Συντελεστές                                                                                                 

Παίζουν (αλφαβητικά): Δημήτρης Ανδριανόπουλος, Ραφαέλλα Κουζαλή, Χρυσαφένια Σιναϊνού

Τραγουδούν: Δημήτρης Θεοδωρακόπουλος, Αναστασία Ζώη, Σοφία-

Σπυριδούλα Ζώη, Εριέττα Κέλλη, Ειρήνη Νικολάου

Τα τραγούδια δραματοποιούν: Ναούμ Κουτσώνας, Υινγκ Λι, Βασιλική Τερζή,

Φωτεινή Πανταζή, Ευαγγελία Ράλλη, Άννα Τασούλη, Τιάντση Βασιλική-Ευαγγελία, Αλεξάνδρα Φώτη, Μέλη της Χορωδίας και φοιτητές/τριες του Εργαστηρίου Μουσικής του Παιδαγωγικού Τμήματος Δ.Ε. Π.Ι.

Χορογραφίες: Φωτεινή Τσιτσιγιάννη

Μουσική: Ειρήνη Νικολάου

Κρουστά: Δημήτρης Τουλάτος

Στίχοι: Ειρήνη Νικολάου  Ελένη Καρασαββίδου

Σύνθεση/μετατροπή κειμένου/σκηνοθετική παρέμβαση: Ελένη Καρασαββίδου