Η.Μοσκώφ(Γραμματεία Προστασίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων)-Η ένταξη ξεκινά από  το  πρώτο  βλέμμα ,από  το βλέμμα  του διασώστη στην βάρκα…. Θέλουμε  αυτά  τα παιδιά να αισθανθούν όπως τα δικά  μας παιδιά..

Από:Γιώργος Γκόντζος(ggontzos@yahoo.gr)—-    Την  δραστηριότητα,τις  αντιλήψεις   και  τις πρακτικές που διέπουν την δράση  της Γραμματείας Προστασίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων – Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, ανέδειξε ο Ηρακλής  Μοσκώφ,  Ειδικός  Γραμματέας   της  ,σε  συνέντευξη (Ηχητικό ΕΔΩ)στην εκπομπή  «ό,τι πεις εσύ»  (Γιώργος Γκόντζος) ,στο δημοτικό  ραδιόφωνο Ιωαννίνων,  με αφορμή και  την είδηση  για την  επιτυχία  του νεαρού Ιρανού πρόσφυγα Κούρο Ντουρμοχαμαντί Μπαγκ  ο  οποίος  αρίστευσε  στις  πρόσφατες Πανελλήνιες  εξετάσεις,Αρχικά ανέφερε  τα εξής:

«Αυτή  είναι  μια πρωτοβουλία σχετικά  πρόσφατη ,ξεκίνησε εδώ και δύο χρόνια ,ξεκίνησε από την ιδέα  του πρωθυπουργού  ο οποίος είπε ότι δεν θέλει  κανένα παιδί  να είναι  μόνο του, ασυνόδευτο , να μην έχει  την φροντίδα  και την προστασία που αρμόζει  σε κάθε  παιδί.Όπως  αντιλαμβάνεστε  η κατάσταση πριν μερικά  χρόνια ήταν δύσκολη ,είχαμε περίπου 5,6 χιλιάδες παιδιά ασυνόδευτα ,στους δρόμους ,

απροστάτευτα ,στο έλεος ,αν  θέλετε,της εκμετάλλευσης.Έγινε  μια πολύ  σοβαρή προσπάθεια μαζί  με εμπειρογνώμονες και  στελέχη  του Υπουργείου και από οργανώσεις  και  από  διεθνείς οργανισμούς και αυτή  την στιγμή  είμαστε 40 άτομα  στην Γραμματεία και  θεωρώ  ότι σε επίπεδο μεταναστευτικής  πολιτικής είναι  ό,τι  πιο καλύτερο έχει  να παρουσιάσει η χώρα.

Γιατί  έχει  φροντίσει  και  για  την στέγαση  αυτών των παιδιών ,αυτή  την στιγμή έχουμε  2.500  παιδιά  σε δομές φιλοξενίας  μακροχρόνιες ,έχουμε  μηχανισμό επείγουσας ανταπόκρισης,  που ανταποκρίνεται  σε παιδιά  που  βρίσκονται  σε επισφαλείς  συνθήκες ,σε αστεγία , και  τα βρίσκουμε  στην ενδοχώρα.Αυτό  για το οποίο είμαστε  πολύ περήφανοι είναι  η μονάδα ένταξης  που έχουμε μέσα  από εκπαιδευτικές διαδικασίες ,μέσα  από  την ενίσχυση  των παιδιών  που πηγαίνουν  στο σχολείο,αλλά και μέσα από  δεξιότητες  που  τα μαθαίνουμε ,ακόμα  και επαγγελματικές και ενταξιακές  δεξιότητες τους  βοηθάμε  να ενταχθούν  στην  ελληνική  κοινωνία .Γιατί δεν είναι  καθόλου  εύκολο.Αυτό  που είδαμε  τώρα  με  το  παιδί τον Ιρανό  ,όπως και  με  τον Σαϊντού  και  τα άλλα  δυο παιδιά που αναφέρατε εσείς  στο  άρθρο σας (ΕΔΩ),είναι η εξαίρεση  δυστυχώς αλλά  σε έναν κανόνα  που θέλουμε  να  τον ανοίξουμε  σε περισσότερα  παιδιά.

Γιατί  αν δεν δώσεις αγάπη ,φροντίδα, τα αυτονόητα θα  έλεγε κάποιος , που δικαιούται κάθε παιδί, καλώς ή κακώς δεν θα σου επιστραφούν.Θέλουμε  αυτό  το  πράγμα  που  συνέβη  με αυτά  τα παιδιά  να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο.Και  αυτό εξαρτάται από μας, εξαρτάται ,αν θέλετε,όχι μόνο από την Πολιτεία και  την  οργανωμένη πολιτική ,αλλά  και  από  τον απλό άνθρωπο.Γιατί  η ένταξη ξεκινά από  το  πρώτο  βλέμμα ,από  το βλέμμα  του διασώστη στην βάρκα, μέχρι  τον κοινωνικό λειτουργό,τον εκπαιδευτικό , τον επαγγελματία ο οποίος δεν θα κλείσει  την πόρτα ,δεν θα αντιμετωπίσει  με  περιφρόνηση αυτά  τα παιδιά.”.

Στην επισήμανση ότι τα αρχικά φαινόμενα αντιδράσεων  για  την εκπαιδευτική ένταξη προσφύγων , έχουν σχεδόν εξαλειφθεί, έδωσε  την ακόλουθη ερμηνεία: “Όσο  περισσότερο τέτοιες περιπτώσεις αριστείας ,αλλά θα έλεγα,και όχι μόνο περιπτώσεις αριστείας ,αλλά και  περιπτώσεις καλώς εννοούμενης ένταξης ,όπου  τα παιδιά μπαίνουν  στο σχολείο ,όπου τα παιδιά αργότερα ,στα 18,μπορούν  να βρουν  μια δουλειά,αυτά όσο περισσότερο συμβαίνουν  στην κοινωνία μας ,τόσο λιγότερο στερεότυπα και προκαταλήψεις  θα υπάρχουν.  Η αλήθεια είναι ότι πολλά από τα παιδιά  μας φεύγουν από τους  ξενώνες γιατί αισθάνονται μεγάλη ανασφάλεια σχετικά  με το καθεστώς  νομιμότητάς  τους, πολλά από τα παιδιά θέλουν να πάνε σε μια άλλη χώρα ,η αλήθεια είναι αυτή.Το  φαινόμενο  της άτυπης  φυγής,δηλαδή ,το οποίο εμείς  θέλουμε όσο  τον δυνατόν να  το  περιορίσουμε ,και  θέλουμε  να περιορίσουμε  και  την  παραβατικότητα  και την εγκληματικότητα ,γιατί   η δική μας “αποτυχία”   να εντάξουμε  , να ενσωματώσουμε αυτά  τα παιδιά, είναι  η ευκαιρία που ψάχνει  κάποιος να τα εκμεταλλευτεί να  τα διοχετεύσει  στην εγκληματικότητα, στην εκμετάλλευση κ.λ.π.Οπότε είναι σημαντικό να πετύχει αυτό  το εγχείρημα  και αυτό περνάει από  την εκπαίδευση.Άρα  αυτή  η επικαιρότητα  με τον Ιρανό πρόσφυγα πρέπει  να μας  προβληματίσει  για  να κάνουμε ακόμη καλύτερο το σύστημα  προστασίας  γι’αυτά  τα παιδιά.Εμείς  θέλουμε  αυτά  τα παιδιά να αισθανθούν όπως τα δικά  μας παιδιά , την αγάπη  και την φροντίδα  της  οικογένειας και ότι μπορούν να έχουν μια προοπτική.Νομίζω  ότι κανένας δεν μπορεί να σταθεί απέναντι σ’ αυτό  το φαινόμενο, όταν βλέπεις ότι το παιδί θέλει  να προσπαθήσει και πηγαίνει  στο σχολείο  και  θέλει  να κάνει  μια δουλειά.”