Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων Ο ήχος της πόλης από το 1989 
Σε εξόρμηση στους χώρους δουλειάς για να διαδοθεί πλατιά το μήνυμα της 8ης Μάρτη, Παγκόσμιας Ημέρα της Γυναίκας, καλούν σήμερα o Σύλλογος Γυναικών Ιωαννίνων και η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδος, με σχετική ανακοίνωση, στην οποία αναφέρονται χαρακτηριστικά τα εξής:
«Η 8η Μάρτη, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι μέρα αφιερωμένη στους αγώνες των γυναικών για τα δικαιώματα τους στην εργασία, για την ισότιμη θέση τους στην κοινωνία. 111 χρόνια από την καθιέρωσή της, μετά από την πρόταση της Κλάρα Τσέτκιν, το μήνυμά της παραμένει ζωντανό και επίκαιρο γιατί η ανισοτιμία της γυναίκας ζει και βασιλεύει. Σήμερα, στον 21ο αιώνα, που υπάρχει τέτοια ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, φαίνεται καθαρά ότι η υγεία των οικογενειών μας δεν συμβαδίζει με τους νόμους της αγοράς και του κέρδους. Γι’ αυτό δεν ανεχόμαστε τίποτα λιγότερο από την πλήρη κάλυψη των αναγκών μας.
Παλεύουμε για Δημόσια και Δωρεάν Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Η πανδημία, με βίαιο τρόπο, συνέβαλε να κατανοήσουμε τη σπουδαιότητα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγειας [ΠΦΥ]. Η ΟΓΕ έχει διαχρονικά αναδείξει ότι η ΠΦΥ είναι θεμελιακό – πρωταρχικό στοιχείο του ενιαίου, αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος υγεία.
Όταν λέμε ότι κάποιος είναι υγιής εννοούμε όλοι το ίδιο;
Οι EE, κυβερνήσεις, εργοδοσία εστιάζουν στην απουσία νόσου ή αναπηρίας, συνδέουν τη υγεία με την ικανότητα εργασίας, δηλαδή με το να παραμένει από πλευράς υγείας ο εργαζόμενος ικανός για εργασία. Την πρόληψη την βαφτίζουν ατομική ευθύνη. Σε αυτή τη βάση, η λογική της ατομικής ευθύνης αξιοποιήθηκε για να συγκαλύψει τις τεράστιες ευθύνες του κράτους διαχρονικά για την ανάπτυξη τέτοιων δομών υγείας που θα μπορούσαν αποτελεσματικά να συμβάλουν στην προστασία της υγείας και από την πανδημία.
Εμείς προβάλλουμε τις διεκδικήσεις μας για πραγματική υγεία και πρόληψη. Η υγεία δεν είναι μόνο η έλλειψη αρρώστιας, αλλά η συνολική κατάσταση ισορροπίας του ανθρώπου με τη φύση και την κοινωνία, που του επιτρέπει όχι μόνο να εργάζεται, αλλά και να συμμετέχει δημιουργικά στην οικογενειακή και την κοινωνική ζωή του. Η πραγματική πρόληψη προσεγγίζει ολόπλευρα την εργαζόμενη γυναίκα και την οικογένειά της, καλύπτει τις ανάγκες της στην εργασία, τη μητρότητα, τον ελεύθερο χρόνο. Πρόκειται για την πρόληψη που θα φροντίζει να μην κατακλύζει την γυναίκα το άγχος και το στρες για τον μισθό που δε φτάνει, για τα χρέη που την πνίγουν, για την ανεργία που καραδοκεί, για όλα αυτά που καθιστούν ευάλωτο τον οργανισμό της και μπορούν να επιδράσουν αρνητικά στην υγεία της. Πρόκειται για την πρόληψη που δεν θα επιτρέψει την σωματική και ψυχική κόπωση από την υπερεργασία, τον κακό ύπνο, την κακή διατροφή, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με τους υγειονομικούς, που χρειάζονται να καλύψουν τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, υπερβαίνοντας τις δυνάμεις τους.
Διεκδικούμε το δικαίωμα των γυναικών στη σταθερή εργασία, με μείωση του εργάσιμου χρόνου και με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Η μεγάλη επίθεση της κυβέρνησης στα εργασιακά δικαιώματα και η πιο άγρια εκμετάλλευση, με όχημα την πανδημία, αφήνει πίσω της χιλιάδες απολυμένες ή με αναστολή συμβάσεων, γενίκευση της ευελιξίας, της εντατικοποίησης, της τηλεργασίας.
Τα ακανόνιστα ωράρια, τα δυσδιάκριτα όρια μεταξύ εργάσιμου και μη εργάσιμου χρόνου, η ανεργία, επιδρούν και στην υγεία των γυναικών, κατακερματίζοντας την προσωπική και οικογενειακή ζωή.
Όλες οι αντιδραστικές ανατροπές, που ετοιμάζει η κυβέρνηση να φέρει, όπως η νομοθέτηση της 10ωρης δουλειάς, η επέκταση της δουλειάς την Κυριακή, η αύξηση των υπερωριών, η επίθεση στα σωματεία, στη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση, συμφωνούν με την πολιτική της ΕΕ με σκοπό την επέκταση των εργασιακών σχέσεων – λάστιχο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην πόλη μας, η εργοδοσία ΠΙΝΔΟΣ, η οποία, αφού πρώτα έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή των εργατών, έγινε εστία μετάδοσης για όλο το νομό, επέβαλε εξαντλητικά ωράρια των 12-14 ωρών για όσους είχαν την “τύχη” να μη νοσήσουν, αγνόησε ευπαθείς εργάτες, οδηγώντας τους σε παραιτήσεις και -αντί να λέει και “ευχαριστώ” σε αυτούς και τις οικογένειές τους- συνέχισε με απολύσεις και ειρωνεία. Στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων να μην καταργηθεί το δεύτερο διάλειμμα, αφού το έχουν ανάγκη, επιστάτες και προϊστάμενοι απαντούν με θράσος: «Αν χρειαστεί, θα σας φέρουμε καθετήρα». Στην αγωνία εργατριών για το πού θα αφήσουν τα παιδιά τους, των οποίων τα σχολεία είναι κλειστά απαντούν: «Δεν είναι δικό μας πρόβλημα, είναι δικό σας». Τώρα είναι ξεκάθαρο, όσο ποτέ, κάθε εργάτης και εργάτρια να δει πώς σκέφτεται και πώς λειτουργεί η εργοδοσία. Τα ίδια τα γεγονότα δείχνουν εξόφθαλμα ότι μοναδικό της κριτήριο είναι η διαφύλαξη των κερδών της, ξεθεώνοντας στη δουλειά τους εργάτες, αδιαφορώντας για την υγεία, το εισόδημα και τις οικογένειές τους.
Οι αγώνες των εργατριών για δουλειά με δικαιώματα και ανθρώπινα ωράρια εργασίας τον προηγούμενο αιώνα, που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της, φωτίζουν σήμερα την ανάγκη οργάνωσης και πάλης των εργαζομένων και άνεργων γυναικών.
Σπάμε τη σιωπή για τη βία της εκμετάλλευσης.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όλες τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου, που έχουν υποστεί τους εκβιασμούς και τη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους δουλειάς, στους χώρους όπου ζουν, εργάζονται, σπουδάζουν, αθλούνται, στις γυναίκες συνδικαλίστριες, που υφίστανται την κρατική βία, γιατί πρωτοστατούν στους λαϊκούς αγώνες ενάντια στην πολιτική που πλήττει τις εργαζόμενες και αυτοαπασχολούμενες της πόλης και της υπαίθρου.
Πίσω από την σιωπή των γυναικών βρίσκεται η εργοδοτική τρομοκρατία και η απειλή της ανεργίας, οι εκβιασμοί των μεγαλοπαραγόντων του αθλητισμού, οι πιέσεις του πανεπιστημιακού κατεστημένου. Πίσω από την σιωπή τους κρύβεται η πραγματικότητα της εμπορευματοποίησης των αναγκών μας στην εργασία, στη μόρφωση, στον αθλητισμό, στον πολιτισμό. Κρύβεται η πραγματικότητα του ατομισμού και του ανταγωνισμού, που αποθεώνει την ατομικότητα έναντι της συλλογικότητας. Πάνω στην κοινωνία της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης αναπαράγονται φαινόμενα, όπως η σεξουαλική βία.
Το θάρρος, η αντοχή, η χειραφέτηση από τις κάθε είδους πιέσεις, που δέχονται οι γυναίκες, μπορούν να ανθίσουν στο έδαφος της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης. Η στάση εκπροσώπων της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και προηγούμενων, που καλούν τις γυναίκες να “σπάσουν τη σιωπή”, αλλά να μην βγάλουν άχνα για τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες , που τις υποχρέωσαν να υποστούν τη βία και να μη μιλήσουν, είναι υποκριτική. Αυτό θέλουν να καλύψουν με “πέπλο σιωπής” όλοι εκείνοι, που προωθούν ως κίνημα το ελληνικό “me too”. Η πραγματική ασπίδα προστασίας χτίζεται στον συλλογικό αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, στον 21ο αιώνα.
Σήμερα, Δευτέρα 8 Μάρτη, ο Σύλλογος Γυναικών Ιωαννίνων συμμετέχει με εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς στην πόλη των Ιωαννίνων, για να φτάσει πλατιά το μήνυμα της 8ης Μάρτη.
Σπάμε τις αλυσίδες του ατομικού δρόμου.
Δυναμώνουμε τον Συλλογικό Αγώνα.
Για υγεία και ζωή με δικαιώματα.»
