Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων Ο ήχος της πόλης από το 1989 
Γυναίκες,
Εργάτριες, υπάλ/λοι, αγρότισσες, επαγγελματίες, συνταξιούχες, μάνες, σύζυγοι, κόρες, αδελφές, φίλες, συντρόφισσες!
Ένας ολόκληρος κόσμος, το μισό του ουρανού…
Κι όμως, κάθε 8η Μάρτη, μια σκιά θαμπώνει τη μέρα. Υπάρχει ακόμη αυτή η επέτειος γιατί δεν έχουν εκλείψει οι λόγοι που κάνουν τις γυναίκες να βγαίνουν στο δρόμο για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Επειδή δηλαδή:
– Υπάρχει ακόμα απλήρωτη οικιακή εργασία
– Υπάρχει ακόμη πολύ βαριά και κουραστική εργασία των γυναικών της εργατικής τάξης, δυο και τρεις βάρδιες την ημέρα
-Υπάρχει ακόμα μισθολογική ανισότητα σε σχέση με τους άνδρες
-Υπάρχει ακόμα αποκλεισμός και υποεκπροσώπηση των γυναικών στη δημόσια σφαίρα
-Υπάρχουν ακόμα έμφυλες διακρίσεις, σεξιστική βία, δολοφονίες γυναικών από τους συζύγους/συντρόφους/πατέρες/αδερφούς σε όλο τον πλανήτη.
Τι λέμε εμείς για την 8η Μάρτη;
–Θυμόμαστε και τιμούμε πάντα εκείνες τις εργάτριες του Σικάγο και της Αγ. Πετρούπολης, όλες αυτές σε κάθε σημείο του πλανήτη που με τη ζωή τους διεκδίκησαν το αυτονόητο, που ακόμα όμως παραμένει ζητούμενο: 8 ώρες δουλειά-8 ώρες ύπνος-8 ώρες ξεκούρασης και ελεύθερου χρόνου.
–Ξέρουμε ότι είμαστε ακόμη εδώ, στα ίδια… Θα φύγουμε από τη δουλειά, θα πάμε σπίτι, θα αρχίσουμε τη δουλειά στο σπίτι και στο τέλος της μέρας θα σκεφτόμαστε πόσα ακόμη δεν έγιναν και πόσος λίγος είναι ο χρόνος που έχουμε για ύπνο. Και ξανά, κάθε μέρα τα ίδια. Ένα διαρκές λαχάνιασμα.
Ο μόνος δρόμος που μας μένει είναι όχι να γιορτάσουμε, αλλά να οργανώσουμε μια νέα 8η Μάρτη και να παλέψουμε για μια κοινωνία ισότητας, ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.
