“Ας είναι το χώμα σου ελαφρό για να μην πιέζη το πληγωμένο στήθος σου”.Η ανάγνωση του συγκλονιστικού γράμματος του αδερφού ενός από τους έξι στρατιώτες- εθελοντές, από διάφορα μέρη της Ελλάδας,που έπεσαν στην μάχη , την παραμονή της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων, σφράγισε την εκδήλωση στο μνημείο στον λόφο της Δουρούτης

Από :Γιώργος Γκόντζος([email protected])– Με την ανάγνωση ,από τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ,Γιώργο Καψάλη ,του συγκλονιστικού γράμματος  του αδερφού ενός από τα έξι παλληκάρια , του Γεώργιου Πασσιαδάκη, ,από τρία διαφορετικά μέρη της Ελλάδας, που έπεσαν στην μάχη ,στις 20 Φεβρουαρίου 1913 ,την παραμονή της Απελευθέρωσης των Ιωαννίνων από τους Τούρκους , σφραγίστηκε η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον λόφο της Δουρούτης ,στον χώρο του μνημείου των στρατιωτών.Τα ονόματα των έξι παλληκαριών ,εθελοντών ,του 3ου Λόχου ,του 11ου Συντάγματος,όπως είπε στην ομιλία του ο πρύτανης, «δυο από τη λεβεντογέννα Κρήτη ,άλλα τρία από τη σκληροτράχηλη  και ανυπότακτη Μάνη ,το ένα από τη μειλίχια Μεσσηνία», αναγράφονται στο λιτό μνημείο στην κορυφή του λόφου:Αθανασόπουλος Ιωάννης από Αλειτούργι Μεσσηνίας, Κεφάλας Αντώνιος από Μεγαλόπολη Αρκαδίας ,Κρατημένος Ρήγας από Λαγκάδια Αρκαδίας, Σχίζας Μιχαήλ από Σέρβο Αρκαδίας ,Πασσιαδάκης Γεώργιος από Κρήτη, Τσικαλουδάκης Εμμανουήλ από Κρήτη.

ΤΟ ΥΣΤΕΡΝΟ ΓΡΑΜΜΑ

Στον αγαπημένο μου αδελφό Γιώργο φονευθέντα κατά την γενική επίθεσιν έξωθι των Ιωαννίνων.

Και όταν εγώ σ΄επερίμενα  στα Γιάννενα , ν΄αγκαλιαστούμε επί τέλους νικηταί και ξαπλωμένοι πάνω στην αμμουδιά της λίμνης να κουβεντιάσουμε μοναχοί οι δυο μας για τα βάσανα της πολεμικής ζωής τόσων μηνών ,εσύ δεν ήλθες.Εγύρισα όλους τους δρόμους μονάχος.Δεν άφησα μέρος που έβλεπα στρατιώτες μαζεμένους να διασκεδάζουν και να μην πάγω με την ελπίδα πως θα σε ιδώ ,αλλά δεν σ΄ευρήκα πουθενά.Συνήντησα στρατιώτας και φίλους σου , τους αρώτησα για σένα μα όλοι μου έλεγαν πως κάπου σε είδαν .Δεν ήθελαν να με πικράνουν με την είδηση του θανάτου σου.Πήγα επί τέλους στον καταυλισμό του λόχου σας και ο λοχαγός σου μου είπε την φρικώδη αλήθεια.Μου διηγήθηκε όλας τα λεπτομερείας του τιμημένου θανάτου σου με πραγματικήν λύπη γιατί  σ΄αγαπούσε.Την τελευταία στιγμή που συ πεσμένος όχι στην αγκαλιά της μάνας μας αλλά πάνω στες κρύες πέτρες του βουνού  με την σφαίρα του εχθρού στο στήθος προσπαθούσες κάτι να πης στον λοχαγό σου μα δεν ημπορούσες , εκείνος σε χάιδευε σαν πατέρας και σου έλεγε πως θα σε πάρη και δεν θα  σ΄αφήση να πέσης στα χέρια των Τούρκων.Και συ ευχαριστημένος από την υπόσχεσι αυτή έκλεισες τα μάτια σου για πάντα.Μου είπε χίλιους επαίνους  για την έξοχο διαγωγή και την παλληκαριά σου ,οι οποίοι έχυσαν μέσα στην ψυχή μου αληθινή παρηγοριά και εγέμισαν τα στήθη μου από υπερηφάνεια.Μου έδειξε τον τάφο σου πάνω στο βουνό κοντά στο ξωμονάστερο της Αγίας Παρασκευής (Ειρήνης) που σε έθαψαν οι συνάδελφοί σου με τιμάς και με δάκρυα γιατί όλοι σε αγαπούσαν.

Πήρα το μονοπάτι μονάχος και τώρα στο ηλιοβασίλεμα καθισμένος κοντά στο φτωχό και απέριττο μνήμα σου του οποίου το χώμα είναι ακόμα νωπό σου γράφω το στερνό μου αυτό γράμμα.Ξύπνα αδελφέ μου!Έχω να σου πω τόσε εύμορφες ιστορίες για το Μπιζάνι και τα Γιάννενα που δεν μπόρεσες να τα ιδής αν και τόσους μήνες τυρανούσουν μ΄αυτό τον πόθο  στα βουνά.Θυμάσαι  δεν ημπόρεσα να σε συναντήσω  πρά όταν πρωτοήλθες στην Ήπειρο και για μια και μόνο στιγμή γιατί η δίωρος άδειά μου δεν μου επέτρεπε περισσότερον.Ξύπνα!Σου κρατώ λουλούδια απ ‘ αυτά που οι σκλαβωμένοι αδελφοί μας έρριπτον κλαίοντες από την χαρά και τον ενθουσιασμό της απολύτρωσεώς  των ,όταν ημείς ως νικηταί εισήλθαμε στην πόλι.Ξύπνα!Να ακούσης τον ήχο της μουσικής και τον αντίλαλο του τραγουδιού των στρατιωτών που εορτ΄ζουν ακόμη τα επινίκεια.

Ξύπνα!Να μου παραγγείλεις τι θα πω στην μάνα μας όταν επιστρέφω μόνος.Δεν μου απαντάς τίποτε!Το ξεύρω πως δεν υπάρχεις πειά για μας.Το ξεύρω πως δεν θα έλθης πειά στην Κρήτη ,αλλά μακρυά από όλους μας μονάχος εδώ στον τάφο σου θα κοιμάσαι κάτω από την άγρια μυγδαλιά που είναι κοντά  σου στον αιώνιο ύπνο.Ας είναι το χώμα σου ελαφρό για να μην πιέζη το πληγωμένο  στήθος σου!Φεύγω γιατί νύχτωσε .Σκορπίζω πάνω στον τάφο σου τα λουλούδια..δεν θα σε ενοχλήσω πειά.Κοιμήσου ήσυχα..

1 Μαρτίου 1913-Ο αδελφός σου Γιάγκος

Στην  τελετή , μετά την επιμνημόσυνη δέηση ,απαγγέλθηκαν ποιήματα και διαβάστηκαν κείμενα από μαθητές και μαθήτριες των Σχολείων Πεδινής και Ασβεστοχωρίου.

• Ο μαθητής της Στ’ τάξης του δημοτικού σχολείου Ασβεστοχωρίου Πέτρος Μοσχέτας απήγγειλε το ποίημα του Ι.Βουγιουκλάκη «Μη κλαίτε»
• Οι μαθητές Μουζακίτης Στέφανος και Κιτσαρός Ορέστης της Β’ τάξης του Λυκείου Πεδινής « μετέφεραν» την ανταπόκριση από το μέτωπο του δημοσιογράφου της Ακροπόλεως ,Γ.Βεντήρη
• Η μαθήτρια Θάνου Βασιλική της Γ’ τάξης του Γυμνασίου Πεδινής θύμισε «το γλυκό τραγούδι για τα Γιάννινα» και το «φέξιμο γλυκό», του ποιητή Γιώργου Χατζη-Πελλερέν που έζησε το κανονίδι καταδικασμένος σε θάνατο και έγκλειστος στην φυλακή ,την παραμονή της πτώσης των Ιωαννίνων
• Οι μαθήτριες του δημοτικού σχολείου Πεδινής Μπάμπου Δανάη και Γκουντέβενου Φωτεινή απήγγειλαν το ποίημα του Θ.Δημητσούλη «Γιάννενα» .
• Οι μαθητές Ντάγκας Μάριος και Γούλας Λάμπρος απήγγειλαν το ποίημα του Αριστομένη Προβελέγγιου «Προς τον στρατό μας»

Κατάθεση στεφάνων έκαναν εκπρόσωποι φορέων της περιοχής  ενώ τηρήθηκε ενός  λεπτού σιγή με παράλληλη μουσική υπόκρουση από τον μαθητή  της Β’ τάξης του Λυκείου Πεδινής Στέργιο Πεξομάτη.

Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε η Άννα Μπακάλογλου  , μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου Πεδινής.