Α.Μανιτάκης -Η Πολιτεία προφανώς οφείλει να λάβει μέτρα για την προστασία  της ζωής των πολλών.

Από: Γιώργος  Γκόντζος([email protected])—  «Όταν διακινδυνεύει ένα ύψιστο αγαθό όπως είναι η ζωή των ανθρώπων και η υγεία τους , τότε τα άλλα δικαιώματα υποχωρούν.Επομένως νομίζω ότι  αυτό έχει ισχύ νομολογιακά  και στην Ελλάδα και στο Δικαστήριο  των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και στα άλλα εθνικά δικαστήρια.Γενικά δηλαδή στην Ευρώπη στις δημοκρατίες της Ευρώπης αυτό το ζήτημα έχει αντιμετωπιστεί όπως θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί.Μπορεί  να μπει υποχρεωτικότητα , είναι προφανώς ένας περιορισμός της ελευθερίας , της ψυχικής ακεραιότητας , της σωματικής ακεραιότητας του ατόμου, προφανώς πλήττεται , περιορίζεται αλλά αυτός ο περιορισμός είναι αναγκαίος , πρόσφορος και κατάλληλος για να προστατευτεί η ζωή των ανθρώπων.»

Αυτά υπογράμμισε ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου ,Αντώνης Μανιτάκης , στην εκπομπή «ό,τι πεις εσύ» (Γιώργος Γκόντζος), στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων.(Ηχητικό ΕΔΩ)

Στην συνέχεια και απαντώντας στην προσέγγιση ότι  «δεν θέλω επεμβάσεις στο σώμα  μου», είπε: «Πράγματι οι διεθνείς συμβάσεις και η Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αλλά  και ο Χάρτης των Δικαιωμάτων και της Ελευθερίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν προβλέψει το δικαίωμα στη ζωή και ταυτόχρονα έχουν προβλέψει το δικαίωμα στην σωματική και ψυχική ακεραιότητα.Αυτό σημαίνει ότι εγώ δεν μπορώ να δεχτώ καμία επέμβαση είτε χειρουργική είναι , είτε νοσηλεία συγκεκριμένη , είτε φάρμακο εάν εγώ δεν συναινέσω.Γι’ αυτό εξάλλου ξέρετε ότι όταν πάτε σε νοσοκομείο για οποιαδήποτε επέμβαση ιατρική δηλώνετε ότι συναινείτε.Αυτό είναι ένα σημαντικό  δικαίωμα που ισχύει .Το ζήτημα αυτό έχει ανακύψει την εποχή που είχαμε να κάνουμε μεταγγίσεις αίματος για τους Ιεχωβάδες, οι οποίοι δεν δέχονταν μετάγγιση αίματος.Έχουμε  το πρόβλημα αυτό και με την απεργία πείνας.Στις περιπτώσεις αυτές πράγματι γίνεται σεβαστή η επιθυμία τους αυτή αλλά η βλάβη από την άρνησή τους αφορά τον εαυτό τους μόνο.Είναι δικό τους ζήτημα …Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε έναν περιορισμό διότι αν δεν γινόταν ο περιορισμός  αυτός κινδύνευαν οι ζωές τρίτων.Γι’ αυτό παρεμβαίνει  η κοινωνία.Δηλαδή αν ήταν δικό σου το θέμα και θέλεις να αυτοκτονήσεις, αυτοκτόνα. Αλλά όταν εσύ δεν δέχεσαι τον περιορισμό και έχεις έναν θανατηφόρο ιό μέσα σου ,τότε φυσικά η κοινωνία πρέπει να προστατευτεί…».

Για την δική του άποψη πως «η ζωή στο Σύνταγμα δεν προστατεύεται μόνον ως δικαίωμα αλλά και ως υψίστης σημασίας συλλογικό αγαθό, ως αξία» , τόνισε : «Αυτό είναι ένα  γενικότερο πρόβλημα που το έχουν και άλλες χώρες αλλά και εμείς τις τελευταίες δεκαετίες  το  έχουμε πάρα πολύ.Το Σύνταγμα το βλέπουμε σαν ένα κείμενο που κατοχυρώνει μόνο δικαιώματα.Το Σύνταγμα κατοχυρώνει ταυτόχρονα και υποχρεώσεις συνταγματικές.Και παράλληλα προστατεύει και μερικά συλλογικά αγαθά.Όπως είναι η υγεία , όπως είναι η κοινωνική ασφάλιση , η παιδεία.Αυτά είναι συλλογικά αγαθά  τα οποία οφείλει να προστατεύσει ένα κράτος και να έχει τις ανάλογες πολιτικές για να τα προστατεύσει.Και φυσικά όταν η προστασία τους αυτή επιβάλλει  μέτρα , με τρόπο όμως δικαιολογημένο, στην περίπτωση της επιδημίας με βάση τις γνωμοδοτήσεις της αρμόδιας υγειονομικής επιτροπής , όταν λοιπόν υπάρχει κάτι δικαιολογημένο και αναγκαίο ,τότε η Πολιτεία προφανώς οφείλει να λάβει μέτρα για την προστασία  της ζωής των πολλών».

Στην συνέχεια για το πρόστιμο των 100 ευρώ και τις αντιδράσεις που υπάρχουν  διατύπωσε τις ακόλουθες απόψεις: «Πράγματι εδώ γίνεται μια τυπικά ίση μεταχείριση άνισων κοινωνικά καταστάσεων.Αυτό νομίζω είναι κατανοητό.Και  όταν λέμε ισότητα  εννοούμε  άνιση μεταχείριση άνισων καταστάσεων και ίση μεταχείριση ίσων καταστάσεων.Εδώ έχουμε τυπική ισότητα και πράγματι η ισότητα που κατοχυρώνει το Σύνταγμά μας και τα Συντάγματα όλων των δημοκρατιών είναι η τυπική ισότητα .Δεν είναι δηλαδή δουλεία του Συντάγματος να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές ανισότητες , ή τις διαφοροποιήσεις , αυτό είναι ζήτημα της κοινωνικής πολιτικής του κράτους.Το Σύνταγμα λέει ,είμαστε όλοι ίσοι απέναντι του νόμου .Τίποτε άλλο.Τώρα  στην προκειμένη περίπτωση έχουμε το εξής πρόβλημα .Αυτό που επιβλήθηκε είναι ένα διοικητικό πρόστιμο.Μια ατομική διοικητική πράξη .Και στα πρόστιμα δεν είναι δυνατόν , νομικά δεν είναι δυνατόν , να έχουμε διαφοροποιήσεις.Δηλαδή ΄ταν παραβαίνεις τα  όρια  ταχύτητας είτε τα παραβαίνεις με Mercedes  είτε  με FIAT 500, είτε είσαι πλούσιος, είτε είσαι φτωχός, πληρώνει το ίδιο πρόστιμο.Για την εφορία όταν δεν εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις  σου πληρώνεις κάποιο πρόστιμο .Το πρόστιμο αυτό ορίζεται το ίδιο για όλους.Δεν υπάρχει δηλαδή στο διοικητικό πρόστιμο η αρχή της αναλογικότητας.».

Απαντώντας στο ερώτημα για τις επιπτώσεις στην αξιοπρεπή διαβίωση ανθρώπων από το πρόστιμο, είπε: «Πάμε σ’ αυτό το θέμα.Πιστεύετε  ότι πραγματικά φτάσαμε σ’ αυτό  το επίπεδο με 100 ευρώ να θίγεται η διαβίωσή τους;Το ποσό που θα καταβληθεί δεν νομίζω ότι θίγει την αξιοπρεπή διαβίωσή τους.Για τους λόγους τους  προφανείς που καταλαβαίνουν όλοι .Αλλά εν πάση περιπτώσει δεν του επιβλήθηκε το πρόστιμο.Το πρόστιμο θα του επιβληθεί εάν  δεν εμβολιαστεί.Άρα  το πρόστιμο είναι ένα  κίνητρο , μια απειλή αν θέλετε , για να τον εξαναγκάσει να εμβολιαστεί.Αν θίγεται η αξιοπρέπειά του τότε δεν έχει παρά να υποστεί και αυτός μια μικρή θυσία , ελάχιστη θυσία, θυσία μεγάλη γι’ αυτόν εν πάση περιπτώσει ,για να αποφύγει αυτή την προσβολή της αξιοπρέπειάς του .Πρέπει μερικά πράγματα  να σταθμίζονται .Δεν είναι δυνατόν να σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου..Η ζωή του ενός εξαρτάται από την ζωή του άλλου Άρα εδώ και αν  ακόμη θίγεται  η αξιοπρέπειά του που δεν θίγεται πάρα πολύ , πάντως δεν θίγεται σε σχέση με αυτό που πρέπει να διαφυλαχθεί για την κοινωνία ,νομίζω ότι οφείλει , μπορεί ,έχει  την δυνατότητα να πάει να πληρώσει και τελειώνει  η ιστορία»

Τέλος πρόσθεσε τα εξής:  « Είναι πολύ τρομακτική θα έλεγα η περίοδος που ζούμε , φοβόμαστε όλοι μας.Βλέπω ότι το κίνητρο που αναγκάζει μερικούς να συμμορφωθούν με τις υποχρεώσεις τους  και να αναλάβουν τις ευθύνες  τους , είναι κυρίως  ο  φόβος.Έτσι πάντως  εξελίχθηκε η κοινωνία , να μην το ξεχνάμε .ο φόβος παρακινεί πολλές φορές τους ανθρώπους , παράλληλα όμως έχω διαπιστώσει ότι σε ένα  μεγάλο μέρος, στην πλειοψηφία του πληθυσμού η επιδημία από άποψη ηθικής πολιτικής είχε θετικά αποτελέσματα.Νομίζω είναι μαι ευκαιρία για την κοινωνία μας , για όλες τις  κοινωνίες να συναισθανθούν ότι έχουν και ευθύνες.Και επίσης να καταλάβουν ότι  είναι αναγκασμένοι να ζουν σε μια εποχή κινδύνων ,διακινδυνεύσεων και μολύνσεων και ότι πρέπει ανάλογα να αλλάξουν και τις συμπεριφορές  τους .Και αυτό αφορά το περιβάλλον  τον σεβασμό στην ζωή των άλλων Αυτό είναι πάρα πολύ μεγάλο δίδαγμα , να το καταλάβουμε, να το συνειδητοποιήσουμε , ότι στις φιλελεύθερες κοινωνίες δεν μπορεί να αξιώνουμε να σεβαστούν την δικιά μας την ζωή ,εάν εμείς δεν σεβόμαστε την ζωή των άλλων.»