Α.Ταλιγκάρου(Εκπαιδευτικός)-Είναι μια κραυγή  για βοήθεια….. Υπάρχει τρόπος να “δούμε”στην καρδιά του= Πειθαρχία δεν σημαίνει υποταγή

Από: Γιώργος Γκόντζος([email protected])—       Πτυχές συμπεριφοράς  ενός μαθητή, την δέουσα  στάση των εκπαιδευτικών , την δική της εμπειρία ,αλλά και θέματα που αφορούν την εκπαιδευτική διαδικασία , ανέδειξε η Αγγελική Ταλιγκάρου εκπαιδευτικός, και ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ στο ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ FLINDERS της Αυστραλίας, σε συνέντευξή της(Ηχητικό ΕΔΩ) στην εκπομπή «ό,τι πεις εσύ» (Γιώργος Γκόντζος), στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων, με αφορμή το σκηνικό της εμφάνισης μαθητή με φούστα στο Μουσικό Γυμνάσιο στο Ίλιον Αττικής.

Σημείωσε αρχικά τα εξής: «Κατ’ αρχάς θεωρώ ότι όταν ένα παιδί σ΄αυτή την ηλικία των 12 ετών κάνει κάτι ,που εντάξει εντός εισαγωγικών ας πούμε ότι είναι «ακραίο» , βάζει κάτι που ξέρει ότι θα προκαλέσει αντιδράσεις στους καθηγητές , στον περίγυρό του , εγώ προσωπικά εγώ θεωρώ ότι είναι μια κραυγή  για βοήθεια.Αυτό  το παιδί που θέλει να προκαλέσει , να τραβήξει  την προσοχή , έχει ανάγκη από κάτι…Έχει  ένα εσωτερικό έλλειμμα..Δεν ξέρω τίποτα για το παιδί , για την οικογένειά  του, για το περιβάλλον, τίποτα ,παρά μόνο αυτά τα λίγα αποπροσανατολιστικά που ακούσαμε από τα ΜΜΕ.Αυτό το παιδί  θεωρώ ότι έπρεπε  να το πλησιάσεις με πολλή αγάπη .Δεν μπορείς να γίνεις  δάσκαλος σε οποιοδήποτε επίπεδο της εκπαίδευσης  ,αν  δεν έχεις  αγάπη για τα παιδιά και γι’ αυτό που κάνεις.Έπρεπε να το πλησιάσει όποιος ήταν πιο κοντά…Εγώ ήμουν φιλόλογος,Πολλές φορές βρέθηκα σε κατάσταση να πω σε ένα παιδί , στο τέλος του μαθήματος , Ηλία, Κώστα , Μαρία , μείνε σε παρακαλώ στο διάλειμμα να τα πούμε .Και να μένει  το παιδί πίσω και να προσπαθήσω να δω τι είναι αυτό που θέλει να βγάλει προς τα έξω το  παιδί.

Θέλει κάποιον να το ακούσει ;Θέλει κάποιον να μοιραστεί κάτι μαζί του; Θεωρώ ότι είναι κάποια κραυγή για βοήθεια…..Αν βρεις τον τρόπο, γιατί πάντα υπάρχει τρόπος για την καρδιά του παιδιού ,και να το κάνεις να καταλάβει ότι ενδιαφέρεσαι να μοιραστείς μαζί του κάτι που έχει μέσα του , δεν θα χρειαστεί αυτό το παιδί να ξαναφωνάξει για βοήθεια .Θα του δώσεις να καταλάβει ότι υπάρχουν άνθρωποι γύρω του που νοιάζονται. Όποιο και αν είναι αυτό το πρόβλημα».

Στη συνέχεια υπογράμμισε: «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένα παιδί 12 ετών έχει αναπτύξει τέτοια επαναστατική ιδιοσυγκρασία , που θα βγει και θα κάνει τον επαναστάτη και τον αρχηγό αλλαγών. Είναι  μικρό ακόμα , το σώμα του διαμορφώνεται, η ψυχή του διαμορφώνεται , το μυαλό του διαμορφώνεται. Και  είναι ο ρόλος ο δικός μας ,και  των γονέων ,και του σχολείου και του ευρύτερου περιβάλλοντος , να βοηθήσεις αυτή την ψυχούλα να βρει τον δρόμο της.Το πως θα ντυθεί , το πως θα πάει δεν θεωρώ ότι είναι τόσο μια κραυγαλέα παράβαση, πλέον τα παιδιά ντύνονται με τον τρόπο που τα εκφράζει.”

Αναφέρθηκε στην εμπειρία της από τις σπουδές στην Αυστραλία , -«εκεί τα σχολεία έχουν ενδυματολογικούς κανόνες»- ενώ απαντώντας  στην επισήμανση ότι πειθαρχία δεν σημαίνει υποταγή, τόνισε: “Σίγουρα. Δεν πρέπει  να συγχέονται και κακώς  συγχέονται από κάποιους καλοθελητές αυτά τα πράγματα.Όχι πειθαρχία δεν σημαίνει υποταγή, υπακοή, απάθεια , παθητικότητα.Όχι…Ο άνθρωπος , και ειδικά ο νέος  στο σχολείο , που είναι μια μικρή κοινωνία ,εκτός από γνώσεις που παίρνει , μαθαίνει και εκπαιδεύεται στους όρους της κοινωνίας.Πρέπει να συμφωνήσουμε βέβαια. Θέλουμε  μια κοινωνία οργανωμένη  ή  θέλουμε μια ζούγκλα; Δεν νομίζω ότι κανένας θέλει  μια ζούγκλα.Θέλουμε μια κοινωνία που να λειτουργεί με κάποιους κανόνες και όρους ώστε να είναι σεβαστή η ζωή και η προσωπικότητα όλων μας.Επομένως το παιδί μέσα  στο σχολείο, στην εφηβεία του , πρέπει να μάθει  και κάποιους κανόνες που θα τους βρει μπροστά του αργότερα”