Σήμερα στην εβδομαδιαία εκπομπή ”Εκτός των τειχών”(12.00-13.00) θα αναπτύξει το ακόλουθο άρθρο του(”Ενας μπάφος θα φέρει την άνοιξη;”), ο Θανάσης Τζιούμπας αντιπρόεδρος εργαζόμενων  του ΚΕΘΕΑ

Ένας μπάφος θα φέρει την άνοιξη;

Στις 9 Μάη η Πλατεία Συντάγματος θα είναι πάλι γεμάτη: «Ήρθε η ώρα να γίνεις η αλλαγή που ονειρεύεσαι. Ήρθε η ώρα να γίνεις μέρος της ιστορίας» μας πληροφορεί το κάλεσμα των διοργανωτών αυτής της απελευθερωτικής πανδαισίας.

«Απευθύνουμε ανοιχτό κάλεσμα σε άτομα, ομάδες, συλλογικότητες και εγχειρήματα απ΄ όλη την Ελλάδα να συμμετέχουν στο μεγάλο συλλαλητήριο διεκδίκησης και απελευθέρωσης το Σάββατο 9 Μάη στη πλατεία Συντάγματος, στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας δράσης για την αλλαγή των πολιτικών…». Μήπως οι οργανωτές εννοούν την ανθρωπιστική κρίση, τις αυτοκτονίες, την ανεργία, την φτώχεια, τον πόλεμο, το Κομπάνι, τον ISIS; Όχι βέβαια, εννοούν πιο σημαντικά: «…  των πολιτικών για τα “ναρκωτικά” και τη νομιμοποίηση της κάνναβης».

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι «Πρεσβευτές της Κάνναβης» προβάλλουν δημόσια το δικαίωμα στην χρήση, είναι όμως η πρώτη φορά που το αίτημα τους εκφράζεται με τέτοιο συμβολικό βάρος, βοηθούντος και του «απελευθερωτικού ανέμου» της νέας διακυβέρνησης και των συνιστωσών της.

Η ιστορία είναι παλιά και πονεμένη. Κάποτε το χασίς ήταν το σύμβολο μιας ομάδας κοινωνικά και οικονομικά περιθωριοποιημένης, και ως τέτοιο υιοθετήθηκε συμβολικά από τα κινήματα αμφισβήτησης της κοινωνίας που τους περιθωριοποιούσε: ο χασικλής είναι θύμα της κοινωνίας κι  εμείς συμπαθούμε τα θύματα. Από το κάδρο έλειπε το γεγονός ότι η εξουσία εστίαζε στο χασίς κι όχι στο πλαίσιο που τους περιθωριοποιούσε, και σαν ηχώ η αμφισβήτηση τους αντιμετώπιζε με τον ίδιο τρόπο, ως χασικλήδες κι όχι απόκληρους.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στα ποτάμια. Η χρήση ψυχοτρόπων ουσιών συνδέθηκε με την τάση «διεύρυνσης της συνείδησης», της εσωτερικής αναζήτησης των 68ρηδων, ειδικά στην φάση που το στοιχείο της πολιτικής ανατροπής συντριβόταν από την εξουσία και οι χαρισματικοί ηγέτες εξέπιπταν σε σταρ της καταναλωτικής διαφήμισης. Όταν αυτό που μας παρέχουν οι αισθήσεις γίνεται ανυπόφορο ας καταδυθούμε στις παραισθήσεις, αυτές  που θα συντηρήσουν τις ψευδαισθήσεις. Η χρήση ηρωίνης γενικεύτηκε στην Ελλάδα μετά την συντριβή του φοιτητικού «κινήματος των καταλήψεων» του ’80,  με βάση εξόρμησης τα στέκια των κύκλων αυτών, τα Εξάρχεια ή το Ντορέ.

Ποιο είναι το μήνυμα της κορυφαίας «γιορτής της απελευθέρωσης» της 9^ης Μάη; Ξεκινώντας από την απελευθέρωση της χρήσης κάνναβης για ιατρικούς λόγους προχωράμε στην απελευθέρωση της και για «ψυχαγωγικούς», συνεχίζουμε με μια κριτική στην πασίδηλη αποτυχία της πολιτικής της απαγόρευσης και της καταστολής για να προβάλλουμε το αίτημα της γενικευμένης νομιμοποίησης των εξαρτησιογόνων ουσιών, των «ναρκωτικών», που πια μπαίνουν σε εισαγωγικά.

Απέναντι σε έναν τέτοιο ορυμαγδό πληροφορίας τι να αντιπαραθέσει κανείς; Τις έρευνες που συσχετίζουν την κάνναβη με δημιουργία ψυχωσικών επεισοδίων; Την εμφάνιση των εξαιρετικά επικίνδυνων συνθετικών κανναβινοειδών (CRA), που γέμισαν την ελληνική αγορά και πουλιούνται ανοιχτά ως «spice» ή «ποτ πουρί» httpsss://ektepn.gr/Documents/PDF/Filladiio.pdf και πόρρω απέχουν από το «άγιο χασισάκι του Ηλία Πετρόπουλου; Την λαθροχειρία του αιτήματος νομιμοποίησης της κάνναβης ως πολιορκητικού κριού για την επίτευξη της νομιμοποίησης όλων των εξαρτησιογόνων ουσιών στο όνομα της ελευθερίας (δηλαδή της ελευθερίας της εξάρτησης, της πιο ανελεύθερης κατάστασης)!  Την απάτη της νομιμοποίησης ως μόνης εναλλακτικής απέναντι στην καταστολή και την αντιμετώπιση του χρήστη ως εγκληματία; Την απόκρυψη του γεγονότος ότι και τα θέματα Δημόσιας Υγείας (και σίγουρα η εξάρτηση αποτελεί στον πυρήνα της τέτοιο θέμα, τα θέματα Δημόσιας Τάξης είναι παράγωγα της εξάρτησης, όπως αναγνωρίζει ακόμη και η ελληνική νομοθεσία εδώ και δεκαετίες), περιέχουν και εμπόδια και απαγορεύσεις στην χρήση ουσιών με βάση την επικινδυνότητα τους για τον χρήστη; Τον μύθο ότι η απαγόρευση είναι δημιουργεί την εξάρτηση, λες και η πρόσφατη έκρηξη του αλκοολισμού στην πατρίδα μας είναι συνέπεια κάποιας ποτοαπαγόρευσης κι όχι την κατάρρευσης της συνοχής και στοιχειωδών λειτουργιών της κοινωνίας!

Και για να πάμε παρακάτω, τι να πει κανείς για την απόπειρα να προσμετρηθούν τα «οικονομικά οφέλη» της νομιμοποίησης, όπου λίγο ως πολύ προτείνεται το προϊόν των Ζωνιανών ή της Καλαμάτας ως όχημα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας!

Όλα αυτά θα ήταν μια ενδιαφέρουσα γραφική συζήτηση σε άλλους χωροχρόνους. Σήμερα όμως τα πράγματα είναι λίγο πιο σύνθετα: Η «απελευθέρωση» της χρήσης είναι σημαία των Φιλελεύθερων που αξιοποιούν την ρητορική των Ελευθεριακών, για να σαλπίσουν την αποχώρηση της πολιτείας από την υποχρέωση αντιμετώπισης της εξάρτησης ως κοινωνικού φαινομένου, την έκπτωση του σε ατομική επιλογή και την μετάθεση της ευθύνης και των συνεπειών στον χρήστη αποκλειστικά. Φυσικό αυτό γιατί η θεραπεία κοστίζει στα δημόσια οικονομικά, ενώ η νομιμοποίηση μπορεί να φέρει και έσοδα από ΦΠΑ!  Ως τέτοια υποστηρίζεται από δεκάδες καινοφανείς ΜΚΟ με συγκεκριμένο χρηματοδότη, που έκαναν κανονικά απόβαση στα φόρα του ΟΗΕ πιέζοντας για το «δίκιο» του εξαρτημένου. Η αντιμετώπιση της εξάρτησης ως «χρόνιας υποτροπιάζουσας νόσου» συμπληρώνει το πάζλ σε άλλα πεδία συζήτησης. Η νόμιμη συνταγογράφηση (κυρίως οπιοειδών) έγινε κλαδικό αίτημα μιας μερίδας γιατρών που βλέπουν την κρίση να αποδεκατίζει την συνήθη πελατεία τους.

Και, το πιο σημαντικό, τις εποχές που η κρίση και οι προκλήσεις χρειάζονται κάθε απόθεμα συλλογικότητας και τα είδωλα των εύκολων λύσεων μπαίνουν στην ζώνη του λυκόφωτος, η αξία της ατομικής «απόλαυσης» έρχεται να προτείνει μια διέξοδο στην απόγνωση, όχι μια διέξοδο δράσης αλλά φυγής από αυτό που μας πονάει. Ως τέτοια η προβολή της νομιμοποίησης της εξάρτησης έρχεται να συμπληρώσει την νόμιμη και θανατηφόρα εξάρτηση, αυτή της προβολής του δημόσιου ψεύδους  από τις απειράριθμες οθόνες που συσκοτίζουν την πραγματικότητα της μιζέριας μας.

ΜΕ ΦΟΥΝΤΕΣ ΔΕΝ ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΧΟΥΝΤΕΣ!