Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων Ο ήχος της πόλης από το 1989 
Από: Γιώργος Γκόντζος([email protected])—- Δύο από τους συντελεστές της χοροθεατρικής παράστασης POE-TRY, από το θέατρο ACTINA , η οποία βασίζεται σε ένα διήγημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε , η σκηνοθέτις Αθηνά Τσικνιά και η ερμηνεύτρια Ελεονώρα Ηλία , μίλησαν σήμερα(Ηχητικό ΕΔΩ) στην εκπομπή “ό,τι πεις εσύ” (Γιώργος Γκόντζος), στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων, για τις ευδιάκριτες εικόνες αλλά και τις “λεπτομέρειες” ενός ενδιαφέροντος εγχειρήματος που αναμένεται να καθηλώσεις τους θεατές .
Η Αθηνά Τσικνιά υπογράμμισε ότι πρόκειται για μια “σύμπραξη πολλών τεχνών μαζί , ο παλμός της παράστασης είναι ο χορός και το θέατρο”, ενώ η Ελεονώρα Ηλία έκανε αναφορά στην “μεθοδολογία, στην διαδικασία και στην έρευνα που έγινε μέχρι να φτάσει το αποτέλεσμα στην σκηνή”.
(Πρεμιέρα 2 Απριλίου
Παραστάσεις 2-17 Απριλίου κάθε Σάββατο & Κυριακή για 6 παραστάσεις
στις 21:15΄.Διάρκεια: 60 λεπτά
Τιμή εισιτηρίου: 12€ ταμείο, 10€ προπώληση, 8€ μειωμένο (ανέργων-εφήβων-παιδιών-65+
Προπώληση: Βιβλιοπωλείο Αναγνώστης, Μωβ κουκουβάγια, viva.
Τοποθεσία: Θέατρο Actina
Διεύθυνση: Άννης Κομνηνής 8
Πληροφορίες-κρατήσεις: 6974865401
Παραγωγή: Θέατρο Actina)
Προπώληση: Βιβλιοπωλείο Αναγνώστης, Μωβ κουκουβάγια, viva.
Τοποθεσία: Θέατρο Actina
Διεύθυνση: Άννης Κομνηνής 8
Πληροφορίες-κρατήσεις: 6974865401
Παραγωγή: Θέατρο Actina)
video Link: https://youtu.be/Ik4W4f4YFV4
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία – Διασκευή: Αθηνά Τσικνιά
Συγγραφέας: ‘Εντγκαρ Άλαν Πόε
Ερμηνευτές: Ελεονώρα Ηλία, Γιάννης Κοντός
Κίνηση – Χορογραφία : Ελεονώρα Ηλία
Visual effects: Κωστής Εμμανουηλίδης
Audio effects: Αχιλλέας Κάππης
Βοηθός σκηνοθέτη: Δέσποινα Ναυρόζογλου
Σκηνογραφία – ενδυματολογία – φωτισμοί: Αθηνά Τσικνιά
Επιμέλεια κοστουμιών: Φόνη Βραζέλη
Μουσικές επιλογές: Αθηνά Τσικνιά
**Ο Θοδωρής Ρέγκλης (έντυσε μουσικά το διεθνές τρέιλερ της ταινίας «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν Χο ) μας έδωσε απλόχερα ένα μουσικό κομμάτι του και ‘έντυσε’ μουσικά ένα απόσπασμα του έργου.
Φωτογραφίες: Κωστής Εμμανουηλίδης
Δημιουργία αφίσας: Μιχάλης Ρέκατας
Εκτύπωση διαφημιστικού υλικού: Άκης Κόλλιας
Video promo: Κωστής Εμμανουηλίδης
Επιμέλεια κομμώσεων: ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ
Σκηνοθεσία – Διασκευή: Αθηνά Τσικνιά
Συγγραφέας: ‘Εντγκαρ Άλαν Πόε
Ερμηνευτές: Ελεονώρα Ηλία, Γιάννης Κοντός
Κίνηση – Χορογραφία : Ελεονώρα Ηλία
Visual effects: Κωστής Εμμανουηλίδης
Audio effects: Αχιλλέας Κάππης
Βοηθός σκηνοθέτη: Δέσποινα Ναυρόζογλου
Σκηνογραφία – ενδυματολογία – φωτισμοί: Αθηνά Τσικνιά
Επιμέλεια κοστουμιών: Φόνη Βραζέλη
Μουσικές επιλογές: Αθηνά Τσικνιά
**Ο Θοδωρής Ρέγκλης (έντυσε μουσικά το διεθνές τρέιλερ της ταινίας «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν Χο ) μας έδωσε απλόχερα ένα μουσικό κομμάτι του και ‘έντυσε’ μουσικά ένα απόσπασμα του έργου.
Φωτογραφίες: Κωστής Εμμανουηλίδης
Δημιουργία αφίσας: Μιχάλης Ρέκατας
Εκτύπωση διαφημιστικού υλικού: Άκης Κόλλιας
Video promo: Κωστής Εμμανουηλίδης
Επιμέλεια κομμώσεων: ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ
Ένα μεγάλο ευχαριστώ τους χορηγούς και όλους όσους βοήθησαν να υλοποιηθεί η παράσταση αυτή!
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Αφετηρία έμπνευσης αποτελεί το διήγημα “Ο άνθρωπος που σκότωσε τον εαυτό του”.
Δύο ερμηνευτές, ένας ηθοποιός και μια χορεύτρια και ένας καλά κρυμμένος κακός εαυτός που χαμογελάει σαρκαστικά και περιμένει την κατάλληλη στιγμή να αποκαλυφθεί. Δύο δυνάμεις αντίρροπες που παίρνουν σάρκα και οστά και κάνουν το αδύνατο δυνατό.
Με αφορμή μια παλιά κασετίνα το κουβάρι ξετυλίγεται και λέξη μετά τη λέξη μας αποκαλύπτεται η ιστορία. Μια ιστορία με κεντρικό ήρωα έναν άνθρωπο-τον καθένα από μας- που χάνει την αγαπημένη του εξαιτίας μιας ανεξήγητης ασθένειας και την αναζητά επίμονα ώσπου για χάρη της τολμά κάτι απερίγραπτο.
Μπλέκεται σε μια ατέρμονη αναζήτηση που του τρώει τα σωθικά του. Οι επίμονες προσπάθειες του τον οδηγούν σε ένα μονοπάτι που δεν έχει επιστροφή. Αγγίζει την μαύρη χορδή του εαυτού του και χορεύει στον ρυθμό της χωρίς να έχει τον έλεγχο με αποτέλεσμα την πλήρη καταστροφή του.
Δύο ερμηνευτές, ένας ηθοποιός και μια χορεύτρια και ένας καλά κρυμμένος κακός εαυτός που χαμογελάει σαρκαστικά και περιμένει την κατάλληλη στιγμή να αποκαλυφθεί. Δύο δυνάμεις αντίρροπες που παίρνουν σάρκα και οστά και κάνουν το αδύνατο δυνατό.
Με αφορμή μια παλιά κασετίνα το κουβάρι ξετυλίγεται και λέξη μετά τη λέξη μας αποκαλύπτεται η ιστορία. Μια ιστορία με κεντρικό ήρωα έναν άνθρωπο-τον καθένα από μας- που χάνει την αγαπημένη του εξαιτίας μιας ανεξήγητης ασθένειας και την αναζητά επίμονα ώσπου για χάρη της τολμά κάτι απερίγραπτο.
Μπλέκεται σε μια ατέρμονη αναζήτηση που του τρώει τα σωθικά του. Οι επίμονες προσπάθειες του τον οδηγούν σε ένα μονοπάτι που δεν έχει επιστροφή. Αγγίζει την μαύρη χορδή του εαυτού του και χορεύει στον ρυθμό της χωρίς να έχει τον έλεγχο με αποτέλεσμα την πλήρη καταστροφή του.
Ο Πόε είναι μια αυτοκαταστροφική ιδιοφυΐα, ένας λογοτέχνης με σπάνια διανοητική διαύγεια, από τους πρωτεργάτες της «σκοτεινής» λογοτεχνίας. Υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του αμερικάνικου ρομαντισμού, με κλασική παιδεία και αναλυτική ικανότητα σκέψης, ενώ άσκησε σημαντική επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελώντας θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία ή οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας. Όλο το έργο του Πόε συνιστά ένα οικοδόμημα στοιχειωμένο από έξαρση και τρόμο, από μυστήριο και φρίκη. Το διήγημα αυτό φωτίζει εύστοχα την πλευρά εκείνη του εαυτού μας που είτε δεν θέλουμε να αναγνωρίσουμε, είτε αγνοούμε.
Η σκηνοθετική προσέγγιση δεν αποβλέπει σε ένα κλασικό ανέβασμα.
Η μέθοδος έρευνας του κειμένου και η απόδοση των συμβολισμών του διηγήματος ακολουθεί ένα μινιμαλιστικό ύφος, εναρμονισμένη πλήρως με τον σκοτεινό κόσμο του Πόε.
Η σκηνοθετική προσέγγιση δεν αποβλέπει σε ένα κλασικό ανέβασμα.
Η μέθοδος έρευνας του κειμένου και η απόδοση των συμβολισμών του διηγήματος ακολουθεί ένα μινιμαλιστικό ύφος, εναρμονισμένη πλήρως με τον σκοτεινό κόσμο του Πόε.
Βασικά συστατικά της αποτελούν: η διερεύνηση των εννοιών του έργου μέσω κινητικών αυτοσχεδιασμών, το “παιχνίδι” μεταξύ εκτυφλωτικού φωτός και σκοταδιού, η εναλλαγή των ρόλων στη σχέση θεατή-ερμηνευτή, οι αντικατοπτρισμοί μέσω της χρήσης αντικειμένων, ενώ η χρήση των audiovisual effects και η μουσική εναρμονίζονται με την μυστηριακή ατμόσφαιρα συμπληρώνοντας την.
Στη σύμπραξη αυτή θεάτρου και χορού, η κινησιολογική έρευνα αξιοποιεί εργαλεία της μεθόδου του Forsythe (Forsythe Improvisational Skills) με στόχο την διεύρυνση των δυνατοτήτων κίνησης των σωμάτων σε διαφορετικές διαστάσεις στο χώρο.
Η δημιουργία γεωμετρικών σχημάτων των σωμάτων και της “παραμόρφωσης” αυτών- μέσω της τεχνικής της απομόνωσης σημείων και μελών του σώματος και διασταύρωσης ή γεφύρωσης αυτών (crossing and bridging body parts)- εμπλουτίζεται επισης από τη διάδραση με πολυχρηστικά “ασώματα” αντικείμενα. Το πρωτόλειο κινητικό υλικό οδηγείται σε σύνθεση μέσω της χρήσης της επανάληψης που ενδυναμώνει το στοιχείο της έντασης με την οποία συντελείται η μετάλλαξη/μεταμόρφωση έως την τελική κυριαρχία του κακού εαυτού.
Η σκηνογραφία – βασικό στοιχείο της σκηνοθετικής πρότασης- δημιουργεί ένα κατακερματισμένο περιβάλλον ενίοτε εχθρικό προς τον ήρωα, δίνοντας έμφαση στις αντιθέσεις φωτεινό – σκοτεινό, πραγματικό – ψευδαισθησιακό, εαυτός – άλλος, αφήνοντας το σώμα να οργανώνει το χώρο.
Ενδυματολογικά τονίζεται η διττότητα του ήρωα και το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει.
Στη σύμπραξη αυτή θεάτρου και χορού, η κινησιολογική έρευνα αξιοποιεί εργαλεία της μεθόδου του Forsythe (Forsythe Improvisational Skills) με στόχο την διεύρυνση των δυνατοτήτων κίνησης των σωμάτων σε διαφορετικές διαστάσεις στο χώρο.
Η δημιουργία γεωμετρικών σχημάτων των σωμάτων και της “παραμόρφωσης” αυτών- μέσω της τεχνικής της απομόνωσης σημείων και μελών του σώματος και διασταύρωσης ή γεφύρωσης αυτών (crossing and bridging body parts)- εμπλουτίζεται επισης από τη διάδραση με πολυχρηστικά “ασώματα” αντικείμενα. Το πρωτόλειο κινητικό υλικό οδηγείται σε σύνθεση μέσω της χρήσης της επανάληψης που ενδυναμώνει το στοιχείο της έντασης με την οποία συντελείται η μετάλλαξη/μεταμόρφωση έως την τελική κυριαρχία του κακού εαυτού.
Η σκηνογραφία – βασικό στοιχείο της σκηνοθετικής πρότασης- δημιουργεί ένα κατακερματισμένο περιβάλλον ενίοτε εχθρικό προς τον ήρωα, δίνοντας έμφαση στις αντιθέσεις φωτεινό – σκοτεινό, πραγματικό – ψευδαισθησιακό, εαυτός – άλλος, αφήνοντας το σώμα να οργανώνει το χώρο.
Ενδυματολογικά τονίζεται η διττότητα του ήρωα και το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει.
