Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων Ο ήχος της πόλης από το 1989 
Μέσα σε μια περίκλειστη αυλή ενός παραδοσιακού ζαγορίσιου σπιτιού στο Πάπιγκο, στην οικία Ρωμανέλη, επέλεξε να εκθέσει τη νέα της δουλειά η Δήμητρα Σταύρου, Πολιτικός Μηχανικός – Κεραμίστρια – Εικαστικός, και να ανοίξει στο κοινό τη δική της αυλή, την ‘’Αυλή των πλασμάτων’’ από τις 14 Ιουνίου μέχρι τις 27 Αυγούστου 2021.
Έργα γλυπτά-κεραμικά, δραπετεύουν από τα όρια των γκαλερί και των μουσείων και έρχονται να εκτεθούν στον φυσικό τους χώρο, σε μια αυλή, αναζητώντας μια διαφορετική σχέση αλληλεπίδρασης με το κοινό.
Γάιδαροι, κότες και κοκόρια, με όσο το δυνατόν γνησιότερη προέλευση από το τόπο μας, βρίσκονται στην « αυλή των πλασμάτων» της δημιουργού τους, Δήμητρας Σταύρου, όπου μέσα στην ίδια αυλή, στην κοινόβια αυλή, που έχει πλέον εκλείψει, συνυπάρχουν ιστορίες καθημερινές, αγωνίες διαχρονικές, πάθη, χιούμορ, τραγούδι, όνειρα. Έτσι τα πλάσματα της αυλής, αν και η υποχρεωτική συμβίωση σε μιαν αυλή γεννά όλες τις προβληματικές μορφές μιας μικροκοινωνίας, όπου ο καθένας μοιράζεται τον χώρο του, τον χρόνο του, τον κόσμο του, διατηρούν την επικοινωνία, την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά τους.
Έργα, δουλεμένα με πηλό, θα έχει την δυνατότητα να δει ο επισκέπτης, εικαστικά, χρηστικά-διακοσμητικά μικρού και μεγάλου μεγέθους , εγκαταστάσεις, με θέματα από τη φύση και την παράδοση, γενικά θέματα απλής καθημερινότητας, σε συνδυασμό με τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Βιογραφικό σημείωμα
Η Δήμητρα Σταύρου γεννήθηκε στα Ιωάννινα, σπούδασε στο Πολυτεχνείο Πατρών, εργάζεται ως πολιτικός μηχανικός στα Ιωάννινα και παράλληλα λειτουργεί το δικό της εργαστήριο-εκθετήριο «Κέραμος και Πλίνθοι», όπου παραδίδει μαθήματα κεραμικής.
Η επαφή της με την τέχνη του πηλού ξεκίνησε το 2002 και είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδος.
Έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και διακρίθηκε το 2016 με το δεύτερο βραβείο στον 54ο Πανελλήνιο διαγωνισμό Κεραμικής.
Δημιουργεί την ομάδα «Συν…Τεχνίτες πηλού» και σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού οργανώνει και επιμελείται έκθεση κεραμικής στα Ιωάννινα.
Η ίδια, αναφερόμενη στη δουλειά της, γράφει: «Η σχέση μου με την κεραμική είναι «χημεία», σχέση απαιτητική και απρόβλεπτη, όπως ο έρωτας. Στιγμές δημιουργίας, ευχαρίστησης, αγωνίας, προσπάθειας, εμπειριών, ικανοποίησης, απογοήτευσης, αποτυχίας, επιμονής εναλλάσσονται, κάνουν τον κύκλο τους παράλληλα με τον κύκλο της ζωής. Μέσα από το πείραμα, τις παράδοξες δοκιμές, κάποιες φορές ανορθόδοξες λύσεις, συνεχές ψάξιμο στη φόρμα, στην τεχνική, στα υλικά και -λόγω των διαφορετικών συνθηκών που επικρατούν κάθε φορά- στο καμίνι και στον τρόπο ψησίματος, το έργο που δημιουργείται είναι μοναδικό και όχι πάντα προβλέψιμο.»
