Σάββατο , 23 Μαρτίου 2024
Αρχική / Ειδήσεις Ιωαννίνων / Σημαντική πρωτοβουλία του Συλλόγου Ιστορικού Κέντρου-Λ.Λούκας:Όποιος χάνει τις μνήμες του … χάνει και τον σεβασμό του=Α.Μπούκα:Ή θα δράσουμε τώρα ,ή πλέον δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία

Σημαντική πρωτοβουλία του Συλλόγου Ιστορικού Κέντρου-Λ.Λούκας:Όποιος χάνει τις μνήμες του … χάνει και τον σεβασμό του=Α.Μπούκα:Ή θα δράσουμε τώρα ,ή πλέον δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία

Από:Γιώργος Γκόντζος(ggontzos@yahoo,gr)— “Ας κρατήσουμε βιώματα και μνήμες ..όσο πιο ζωντανά μπορούμε…κυρίως για την νέα μας γενιά το μέλλον της πόλης μας … Γιατί πιστεύω όποιος χάνει τις μνήμες του … χάνει και τον σεβασμό του ..γίνεται σκληρός και αδιάφορος ..σπορέας θα έλεγα καταστροφής για το μέλλον και την ιστορία μιας πόλης που φωτεινοί άνθρωποι πάσχισαν γι αυτήν και της έδωσαν το δικό της μεγαλείο …Αν τα λόγια μου ακούστηκαν ρομαντικά ή λυρικά … ακόμα ίσως και ουτοπικά …. αναρωτηθείτε … Τι σόι ζωγράφος θα ήμουν … χωρίς αυτά τα συναισθήματα ”

Με αυτές τις φράσεις σφράγισε ο καλλιτέχνης Λουκάς Λούκας, την παρέμβασή του(Ηχητικό ΕΔΩ) στην εκπομπή “ό,τι πεις εσύ” (Γιώργος Γκόντζος),στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων, με αφορμή την ομιλία του στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο Σύλλογος Ιστορικού Κέντρου «Τα Παλιά Γιάννινα» ενόψει της έναρξης εργασιών του OPEN MALL και με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης του δημόσιου διαλόγου που είχε προκηρύξει για τα θέματα του Ιστορικού Κέντρου.

Η πρόεδρος του Συλλόγου Αναστασία Μπούκα , στην ίδια εκπομπή σημείωσε μεταξύ άλλων: “Ο κόσμος ευαισθητοποιήθηκε σε ό,τι αφορά το Ιστορικό Κέντρο.Μας αφορά αυτό το “αύριο” για το Ιστορικό Κέντρο….Τα έργα του Λουκά Λούκα είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόταν.Να δούμε τα ιστορικά κτήρια που χάνονται.Να δούμε αυτά που δεν υπάρχουν και δεν μπορέσαμε να τα διασώσουμε.Και να δούμε ,γι’ αυτά που υπάρχουν τι θα κάνουμε για να υπάρχουν και αύριο….Τώρα θέλουμε αποτελέσματα,Δεν έχει άλλο περιθώριο το Ιστορικό Κέντρο.Τελειώνει…Σβήνει….Ή θα δράσουμε τώρα ,ή πλέον δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία”

Στην εκδήλωση, παρουσίασε ο Δημήτρης Κατσάνος , αποσπάσματα από τις προτάσεις που κατέθεσαν πολίτες των Ιωαννίνων , για το Ιστορικό Κέντρο

Στο ισόγειο του Αρχοντικού Μίσιου λειτουργεί έκθεση εικαστικών έργων του Λουκά Λούκα με θέμα «Ιστορικά Κτίρια και Μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς» της όμορφης πόλης μας.Η έκθεση θα έχει διάρκεια έως τις 7 Ιουλίου από 10:00 έως 13:30 (εκτός Σαββατοκύριακου) στον ισόγειο χώρο του Αρχοντικού,και θα παρίσταται και ίδιος ο καλλιτέχνης.

Στην συνέχεια η ομιλία που έκανε ο Λουκάς Λούκας στην εκδήλωση του Συλλόγου , στο Αρχοντικό Μίσιου.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ ΛΟΥΚΑ

Σας χαιρετώ φίλοι μου ,μετά από τριάντα χρόνια απουσίας μου , από τα εικαστικά δρώμενα της πόλης μας νιώθω πολύ συγκινημένος που βρίσκομαι ξανά κοντά σας με έργα μου… και σας ευχαριστώ ξανά για την τιμή που μου κάνατε . Δεν θα σας καθυστερήσω με τις προσωπικές μου εικαστικές αναζητήσεις τα όνειρά μου η τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες θα σας μιλήσω μόνο φίλοι μου …για τον λόγο ..για το κίνητρο που με έκανε να ζωγραφίσω όλα αυτά τα ιστορικά κτίρια…της πόλης μας .

Ήταν ένα φθινοπωρινό πρωινό του 2019 που ξεκίνησα μια βόλτα στο κέντρο της πόλης μας , ο ήλιος πέταγε τις πρώτες του αχτίδες και κατηφορίζοντας το γηροκομείο έφτασα στο ΙΚΑ …το αρχοντικό της Ισμήνης Τζαβέλλα απέναντι μου φάνταξε σαν σκηνικό μιας άλλης εποχής τα απαλά σομόν χρώματα της πρόσοψης είχαν μια ζεστασιά ξεχωριστή , όλο το κτίριο πήρε μια άλλη λάμψη ..και τα απαλά σιέλ στα περίτεχνα κάγκελα των μπαλκονιών , με μάγεψαν. Ένιωσα δέος από την ομορφιά του κτιρίου που το είδα σαν …για πρώτη μου φορά…και κάτι καρφώθηκε μέσα μου….Συνεχίζοντας πιο κάτω να το αρχοντικό του Δόνου .. γκριζωπό ..πεσμένοι σοβάδες σάπια κουφώματα σπασμένες πόρτες …ερειπωμένο… λεηλατημένο θλιμένο ….. και σαν να έστελνε απελπισμένα μηνύματα βουβά … σώστε με,κι απεναντι στο βαθος του όμορφου κήπου τυλιγμένο ανάμεσα στα πελώρια πεύκα το κόκκινο κεραμιδί κτίριο περήφανο και γελαστό…καλοδιατηρημένο… φιλοξενεί σήμερα συναθρώπους μας με ψυχικά νοσήματα…Μνήμες ξεπετάχτηκαν με τον φίλο τον Γιώργο τον Μουτσόπουλο… την αδελφούλα την Αγνούλα Μανθου και τον μικρό του αδελφό τον Σπύρο.. εκεί μέσα ζούσαν, εκεί μέσα μεγάλωσαν….

Άρχισε η Ανεξαρτησίας και περπάταγα μπροστά στα σαμαράδικα του Σιάδου και του Πάσχου τα τενεκτσίδικα και παλιά μπακάλικα … που έβρισκες τα πάντα … το χάνι του Βρόσγου του Ρούκα το χάνι του Κόρακα και όλος ο δρόμος … ψιθύριζαν λόγια λυπημένα και βγάζανε κάτι….αναστεναγμούς … .Γιαλί καφενέ .. η σχολή Γεωργίου Σταύρου… κτίριο επιβλητικό γεμάτο αρχοντιά… καλοδιατηρημένο …..Τα αρχοντικό του Δόνου λίγο πιο κάτω και στην Ασωπίου του γιατρού Μιχαηλίδη… Ερείπια αφημένα , κουφάρια μιας άλλης εποχής…να σε πονάει η ψυχή βλεποντάς τα…Αισιόδοξη εξαίρεση το αρχοντικό του Σπυρου Κατσαδήμα … ομορφόσπιτο γεμάτο αρχοντιά που τραβάει το μάτι …καμάρωνε αυτάρεσκα και ένα τεράστιο γιατί μέσα μου… γιατί αυτό και όχι …..τα άλλα;Την απάντηση όλοι την ξέρουν…αλλά λίγοι τολμάνε να την πουν….κοντοστάθηκα και σκέφτηκα…δεν έχουν ψυχή μονάχα οι άνθρωποι και τα σπίτια έχουν και κλαίνε με λυγμούς …. και τα σπίτια πονάνε….Μου ήρθαν στο μυαλό οι άνθρωποι που πόνεσαν που λάτρεψαν την πόλη μας … .ο Δημήτρης Χατζής που η μικρή του πόλη πλέον πήρε μέγεθος ,ανάπτυξη ..πολιτισμό και μια παγερή αδιαφορία…για το παρελθόν της ο Δημήτριος Σαλαμάγκας με τις υπέροχες λαογραφικές του περιγραφές .. άφησε τα αχνάρια της αγάπης του..o τεράστιος για μένα Κενάν Μεσαρέ με το ζωγραφικό του έργο…και τα ποιήματα του Μιχαλη Γκανά ..Γυάλινα Γιαννενα ….που νιώθεις το γεναριάτικο αγιάζι να σου τρυπάει τα κόκκαλα ,οι φωτογραφίες τον κυρ Κώστα του Μπαλάφα…στάζουν Γιάννενα ……ο Λούσιας του φίλου μου Νίκου Χουλιαρά ..και το μπακακόκ , διηγήματα που σε ταξιδεύουν πίσω σε χρόνια που ζήσαμε … τύποι γραφικοί κι αξέχαστοι..ο Δημητράκης ο Ματζαρόπουλος…γιαννιώτικη διάλεκτος γιαννιώτικο το άρωμα του Νίκου….ο Κωνσταντίνος ο Φρόντζος που με το επίπονο και επίμονο έργο του , μέσα από την Εταιρία Ηπειρωτικών Μελετών , ομόρφυνε τα Γιάννενα με στολίδια θαυμαστά σε όλο τον κόσμο …ο φίλος μου ο Βασίλης ο Καζάκος που με τα υπέροχα χαρακτικά του … πέταξε την φαντασία μας πάνω από τα τείχη του κάστρου … με ποδήλατα φτερωτά να μας σεργιανάνε στον ουρανό… .Μιλάω για όλους αυτούς ..σαν νάναι ζωντανοί κι ανάμεσα μας .. σάμπως αυτή δεν είναι και η αλήθεια ;

Άνθρωποι που προσφέρουν στον τόπο του… μένουν για πάντα ζωντανοί μέσα μας !!! .Γιαννιώτης είναι αυτός που με τα έργα του το αποδεικνύει…μονάχα οι πράξεις μένουν ….. τα λόγια τα παίρνει ο αέρας και οι υποσχέσεις δεν γεμίζουν την ψυχή των ανθρώπων….Η σκέψη μου μία … μέσα από τις αράδες των βιβλίων τους , τα κάθε λογής έργα τους δικαιώθηκε στο μέλλον … η ιστορία της πόλης μας …. μιας πόλης γεμάτης από θρύλους και παραδόσεις…μιας πόλης των εθνικών μας ευεργετών…των δασκάλων του γένους…μεγάλη η προσφορά τους στην πατρίδα μας οι αγώνες των Ηπειρωτών ,θυσίες ζωής για την πατρίδα ..

Γύρισα λυπημένος και χαρούμενος μαζί στο εργαστήρι μου … απόλυτα όμως αποφασισμένος ..κι άρχισε ο σχεδιασμός της πρώτης απεικόνισης , οικία Τζαβέλλα … ένιωσα πολύ όμορφα μια ψυχική γαλήνη θα έλεγα…κι όταν τελείωσε μετά από μέρες , το κοίταζα και με κοίταξε..κι εκεί η συνομιλία μας τελείωσε ….Το ένα έφερε το άλλο τα δύο γίνανε πέντε και τα πέντε δέκα …..Τίποτα δεν γίνεται εύκολα ….κούραση μετρήματα πειθαρχημένη πινελιά …αντέδρασε η ψυχή μου …κουράστηκε από την λεπτομέρεια τον ψυχικό φόρτο ενός ζωγραφικού μνημόσυνου…Αμέτρητες οι ώρες αμέτρητες οι πινελιές ..απέραντη η μοναξιά …. Τα έργα αυξανόταν …και γίναν 20….

Κάθε κτίριο κατέγραφε την δική του ιστορία …κάθε κτίριο της δικές του μνήμες την δική μας συνομιλία μπροστά στο καβαλέτο…..κάθε κτίριο που τελείωνε οι λυγμοί των κτιρίων λιγόστευαν και ένιωθα να χαίρονται για την ζωγραφική τους ομορφιά … που συναγωνιζόταν και μεταξύ τους …και φιλάρεσκα κάπως ποζαραν με την σειρά τους… .

Άρχισα σιγά σιγά να τα ανεβάζω στο διαδίκτυο …. ένα ένα…Η μόνη λύση στην εποχή του Ιού …Ξεκίνησαν τα λοκ νταουν….τα σχόλια δισταχτικά στην αρχή …. ( τι φτιαχν’ αυτός ο παλαβός , πέτρες και σάπιους σοβάδες και σκουριασμένα κάγκελα ; ) …άρχισαν να πληθαίνουν τα σχόλια … η αγάπη για την πόλη μας άρχιζε να δείχνει την δύναμή της και πως δεν ήταν μονάχα προσωπική μου … και το μνημόσυνο , μιας αναστήλωσης του παρελθόντος , πλήθαινε σε παρουσίες… .Ζωγράφιζα ακατάπαυστα και ένιωθα μέσα μου σαν κάθε κτίριο που τελείωνα να ζωντάνευε ξανά …πλημμύρα τα συνασθήματά μου …. διώχναν αμφιβολίες , μου φέρναν δύναμη αυτοπεποίθηση και μια γαλήνη στην ψυχή μου πως επιτέλους σαν γιαννιώτης επιτελούσα ένα έργο ζωής … ένα όνειρο που έπαιρνε σχήμα και μορφή πια …

Ζωντάνεψαν κτίρια ιστορικά , που δεν υπάρχουν πια… το Τούρκικο Διοικητήριο που κάηκε το 1928 το σπίτι του ποιητή μας Ιωάννη Βηλαρά .. το Αρχοντικό Κραψίτη στην Δωδώνης το Ρώσικο Προξενείο στην συμβολή των δρόμων Βαλαωρίτου και Τσακάλωφ … το μοναδικό καστρόσπιτο του καλού Πασά κ άλλα …. από φωτογραφίες παλιές ή σκαριφήματα αρχιτεκτονικά και φυσικά από περιγραφές φίλων…και οι δικές μου μνήμες , όλα βοήθησαν στο έργο μου….Γέμισε το εργαστήρι μου από Γιάννενα … δεν είχα που να τα βάλω … τα έργα ξεφύτρωναν ασταμάτητα …. φτάσαν τα τριάντα … και συνέχιζα με τον ίδια δύναμη ….Τα σχόλια ενθαρρυντικά …τα μπράβο ασταμάτητα … η δουλειά μου πια άρχισε να ξεφεύγει από τα δικά μου τα χέρια … έγινε κτήμα κάθε Γιαννιώτη … και η υποχρέωση τεράστια !!! Άρχισε να δημιουργείται μέσα μου …μια υποχρέωση ευχάριστη που έδιωχνε την κούραση με γέμιζε με δύναμη … ενέργεια … να συνεχίσω Και έτσι έγινε … συνέχισα με την δική σας δύναμη την δική σας αποδοχή.Αποτύπωσα ότι μπόρεσα μέχρι σήμερα και έφτασα τα πενήντα μου έργα..Ο σύλλογος ιστορικού κέντρου “τα Παλιά Γιάννινα ” μου έκανε την τιμή να παρουσιάσει δημόσια τμήμα των έργων μου..Σε έναν χώρο ιστορικό και άριστα διατηρημένο…εδώ στο Αρχοντικό Μίσιου….Νιώθω το αρχοντικό σήμερα να χαμογελάει περήφανα… όχι για το δικό μου το έργο .. αλλά την δική του δύναμη κυρίως … που τα κατάφερε να σταθεί όρθιο ..με λεβεντιά στο πέρασμα του χρόνου…που δυστυχώς διαβρώνει τα πάντα …. .Τιμή μου να εκθέτω σε αυτόν τον χώρο τα έργα μου…περηφάνια και δικαίωση νιώθω μονάχα..Τα Γιάννενα και κάθε τι γιαννιώτικο μου βγάζουν μια ομορφιά …μια ζεστασιά στα χρώματα και μια λάμψη αρχοντιάς , θάναι από τις μνήμες μου ..τα βιώματα που κουβαλάω …. .Όλα τα κτίρια δείξαν τη πιο καλή τους εκδοχή σαν φωτογραφίες παλιές για προξενιό … αλλά μήπως και έτσι δεν τους άξιζε.Ακόμα και την Λίμνη μας το στολίδι μας , την ζωή μας ολόκληρη.. την δική μας Παμβώτιδα με το νησάκι στην υδάτινη αγκαλιά της .Όσο κι αν μολύνθηκε ..όμορφη πάντα … θα την ζωγραφίζω … !!!.Ας την προσέξουμε πηγή ζωής , ιστορία μας , πηγή τουρισμού , χωρίς την λίμνη τα Γιάννενα θα ήταν ένα αδιάφορο καμποχώρι .. τη λίμνη λοιπόν και τα μάτια μας με σοβαρές και άμεσα αποτελεσματικές αποφάσεις … όσο ακόμα υπάρχει χρόνος….Ας μην σας κουράζω πιο πολύ αγαπητοί μου φίλοι τελειώνω με μια υπόσχεση….Να συνεχίσω το έργο μου , με δρόμους που άλλαξαν μορφή εκεί στην Καραβατιά και στο Κάστρο…που τα γκαλντερίμια γίναν άσφαλτος και η επιδρομή των αυτοκινήτων … βάρβαρη….Με εμπορικές στοές.. που άλλαξαν με τα χρόνια χρήση…και τα Χάνια μιας εποχής που πρόφτασα που βίωσα σαν παιδί …. Χάνια … σημεία συνάντησης κατοίκων της ευρύτερης περιοχής και καταφύγιο οδοιπόρων ….Να έχουμε όλοι , την υγεία μας και με σωστές αποφάσεις η πολιτεία γενικότερα να μην αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη ….αλλά μόνο στην ασυδοσία και τον άκρατο πλουτισμό μιας απληστίας που καταστρέφει…Ας κρατήσουμε βιώματα και μνήμες ..όσο πιο ζωντανά μπορούμε…κυρίως για την νέα μας γενιά το μέλλον της πόλης μας … γιατί πιστεύω όποιος χάνει τις μνήμες του … χάνει και τον σεβασμό του ..γίνεται σκληρός και αδιάφορος ..σπορέας θα έλεγα καταστροφής για το μέλλον και την ιστορία μιας πόλης που φωτεινοί άνθρωποι πάσχισαν γι αυτήν και της δώσαν το δικό της μεγαλείο …Αν τα λόγια μου ακούστηκαν ρομαντικά ή λυρικά … ακόμα ίσως και ουτοπικά …. αναρωτηθείτε … τι σόϊ ζωγράφος θα ήμουν … χωρίς αυτά τα συναισθήματα … Σας ευχαριστώ πολύ όλους από καρδιάς …

Δείτε Επίσης

Συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 11.03.2024 – ώρα 18.00.

  ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΜΕ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ...