Για την σφαγή στο Κομμένο..(Από το βιβλίο ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ)

Από:Γιώργος Γκόντζος–Από το βιβλίο ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ -ΧΡΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ(Έκδοση 1964) του Σωτήρη Πατατζή στο κεφάλαιο :Ο χάρος πάει στο πανηγύρι(Κομμένο Άρτας).. {..} Ο γαμπρός και η νύφη αγκαλιασμένοι ακόμα στο κρεββάτι τους,άκουγαν με τρόμο τα ξεφωνητά και τους πυροβολισμούς,δίχως να τολμάνε να σαλέψουν.Κι’ όταν σε λίγο έγινε ησυχία και σηκώθηκαν,είδανε πως τους έζωναν από παντού οι φλόγες.Κάηκαν ζωντανοί.Ένα άλλο απόσπασμα ,μπήκε στο σπίτι του προέδρου της Κοινότητας Λάμπρου Ζορμπά και σκότωσε ολόκληρη την οικογένειά του–εφτά άτομα.Ο παπα-Λάμπρος Σταμάτης.αγουροξυπνημένος,φόρεσε τα καφετιά του ράσα και πετάχτηκε στο δρόμο.Είδε κάτι γερμανούς που πήγαιναν να ρίξουν σ΄ένα μικρό παιδάκι,εννηά χρονών.”Μη , μη”, τους φώναξε.Αλλά δεν πρόφτασε να βγάλη άλλη λέξη.Τον σκότωσαν και άφησαν το πτώμα του εκεί, καταμεσίς στο δρόμο.Δυο αδερφούλες η Αθηνά και η Θεοδοσία Κολιοκούτση,έτρεχαν πιασμένες απ΄το χέρι ,μισόγυμνες και τρελλές σχεδόν από τον τρόμο.Τις έπιασαν ,τις βίασαν σε μια αχεριώνα κι ύστερα τις έσφαξαν βυθίζοντας τις ξιφολόγχες στην τρυφερή τους σάρκα.Από παντού ακούγονταν ξεφωνητά γυναικών που τις βίαζαν,γαυγίσματα σκυλιών,βελάσματα προβάτων,αγκομαχητά και απεγνωσμένες επικλήσεις:”Βοήθεια .βοήθεια”. Ποιος να βοηθήση; Πως; Οι μάννες ,πέταγαν τα παιδιά τους από τα παράθυρα των σπιτιών που καίγονταν, οι γερμανοί όμως που περίμεναν απ’ έξω τα θέριζαν με ριπές ή τα ξανάριχναν στις φλόγες..{..}