Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων Ο ήχος της πόλης από το 1989 
Ο βουλευτής Ιωαννίνων της ΝΔ κ.Κώστας Τασούλας μιλώντας στη Βουλή για τη Συμφωνία Ενταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, είπε τα ακόλουθα:
« Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κύρωση της παρούσης Συμφωνίας είναι στην ουσία το δεύτερο μέρος της Συμφωνίας των Πρεσπών δεν είναι καν μια δεύτερη Συμφωνία.
Είναι το δεύτερο μέρος μιας συμφωνίας η οποία ήδη υπεγράφη και κυρώθηκε και απέκτησε και ΦΕΚ. Τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής συνήθως αντιμετωπίζονται στη χώρα μας σε σχέση με το εσωτερικό ακροατήριο. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη βαρύτητα και την ιστορικότητα των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής. Θα επιχειρήσω να δραπετεύσω από αυτήν την τακτική και να αντιμετωπίσω αυτήν τη Συμφωνία υπό το πρίσμα τριών παραμέτρων.
Πρώτον, «δεν υπάρχουν εθνικά δίκαια, υπάρχουν εθνικά συμφέροντα», είχε πει ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όχι επειδή ήταν κυνικός ή είχε αποποιηθεί την αίσθηση ότι η Ελλάδα έχει όντως δικαιώματα ή δίκαια, αλλά για να προσγειώσει το ακροατήριο στο να αντιμετωπίζει με περισσότερο ρεαλισμό και λιγότερο συναισθηματισμό θέματα εξωτερικής πολιτικής. Η ένταξη της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ το 1952 δεν έγινε επειδή η Αμερική και οι 12 τότε χώρες του ΝΑΤΟ ήθελαν να συμπεριλάβουν τους απογόνους του Δημοσθένη ή του Μιλτιάδη ή του Θεμιστοκλή στη Συμμαχία τους. Η είσοδος της Ελλάδος, ταυτόχρονα με την Τουρκία, το 1952 στο ΝΑΤΟ έγινε γιατί το μέχρι τότε απρόθυμο ΝΑΤΟ να δεχθεί την Ελλάδα και την Τουρκία, θορυβήθηκε από την κομμουνιστική διείσδυση στην Κορέα και, λόγω των γεγονότων της Κορέας που το ΝΑΤΟ τα είδε ως πιθανά να επαναλαμβάνονται και στο έδαφος της ευρύτερης Δύσης, έστερξε στο να εντάξει και την Ελλάδα και την Τουρκία στις τάξεις του.
Θυμίζω ότι η Ελλάδα είχε απορριφθεί μια φορά το 1950 ως προς την ένταξή της στο ΝΑΤΟ, η δε Τουρκία είχε απορριφθεί δύο φορές και η Τουρκία είχε καθοδηγηθεί από το δυτικό τότε παράγοντα να συμπράξει στο λεγόμενο Σύμφωνο της Βαγδάτης, γιατί δεν θεωρούσαν την Τουρκία, ούτε την Ελλάδα μεταξύ μας, τότε ως ανήκουσα στη δυτική αντίληψη, αλλά στην αντίληψη της ευρύτερης Ανατολής και Μέσης Ανατολής. Το συμφέρον τους, όμως, τους έκανε να μας δεχθούν τελικώς.
Αυτό το λέω γιατί το συμφέρον τους τα τελευταία χρόνια για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ κορυφώθηκε δραστικά. Χωρίς να θέλω να κάνω κάποιον ο οποίος «έξω από το χορό χορεύει», γιατί είμαι «έξω από το χορό» σε σχέση με την Κυβέρνηση και δεν έχω και νοοτροπία ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όντας «έξω από τον χορό» να παριστάνω τον πλειοδότη, άρα έχω αυτό το μειονέκτημα σε σχέση με μέρος του ακροατηρίου μας, λέω, λοιπόν, ότι ακριβώς αυτά τα συμφέροντα των ξένων που κορυφώθηκαν τα τελευταία χρόνια για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ δεν τα αξιοποιήσαμε ώστε να πετύχουμε μια συμφωνία η οποία και τα συμφέροντα αυτά θα εξυπηρετούσε, αλλά και τις πηγές, τις ρίζες, το ζώπυρο και το θερμοκήπιο, όπως είπε ο κ. Κουμουτσάκος, του αλυτρωτισμού θα απέτρεπε.
Επαναλαμβάνω, δεν παριστάνω ότι κάτι τέτοιο ήταν εύκολο, αλλά, δεδομένων αυτών των συμφερόντων και της κορύφωσής τους και της αντίδρασης της Ρωσίας σε αυτό, η Ελλάδα κάλλιστα, αντί να τα παραδώσει όλα και ο αλυτρωτισμός να παραμείνει στη Συμφωνία και να ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, θα μπορούσε να το είχε αποτρέψει. Επομένως, δεν ελήφθη υπόψη η βασική παραδοχή, άσχετα τι λέτε για το κοινό σας, της εξωτερικής πολιτικής, δηλαδή η στάθμιση των συμφερόντων τα οποία έπαιζαν ρόλο για την τελική απόφαση.
Η απόφαση του Βουκουρεστίου, κράτησε τα Σκόπια εκτός ΝΑΤΟ και παρά το ότι εν μέρει η χώρα μας ηττήθηκε στο Διεθνές Δικαστήριο για τη στάση της, οι ελληνικές κυβερνήσεις μετά από αυτό κατάφεραν να διατηρήσουν τα Σκόπια εκτός ΝΑΤΟ. Άρα, το κεκτημένο δεν ήταν μόνο το Βουκουρέστι, που ήταν ένα αποφασιστικό και ιστορικό κεκτημένο, αλλά και η μετέπειτα πολυετής παραμονή των Σκοπίων εκτός ΝΑΤΟ, παρά την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου.
Αυτά τα δύο κεκτημένα, σε συνδυασμό με το κορυφαίο ενδιαφέρον της Δύσης για την ένταξή τους, απαρνηθήκατε και αποποιηθήκατε να τα εκμεταλλευθείτε και αυτό συνιστά ένα βαρύτατο παράπτωμα.
Τώρα, η στάση του κ. Καμμένου σε σχέση με τη δήθεν προδοτική –όπως, τώρα, το λέει- Συμφωνία. Δήθεν, σε σχέση με το τι νιώθει στην πραγματικότητα. Η στάση του, λοιπόν, αντιφάσκει με την ίδια του τη συμπεριφορά, γιατί αν θεωρούσε, απλούστατα, προδοτική τη Συμφωνία, θα είχε αποσύρει τη δεδηλωμένη, προ της υπογραφής της Συμφωνίας στις Πρέσπες. Ουδέποτε είπε, προ αυτού, ότι είναι θέμα προδοσίας. Είπε ότι είναι ανυπόστατο. Είπε ότι δεν θα υπογραφεί, το δημοψήφισμα δεν θα γίνει. Έλεγε και διάφορα άλλα, άρρητα, αθέμιτα, αλλά ουδέποτε είπε προδοσία. Διότι αν πραγματικά το εννοούσε, αν, δηλαδή, μια φορά στη ζωή του εννοούσε αυτό, κατ’ εξαίρεση, που λέει, τότε το προδοτικό θα τον είχε συνεγείρει και θα είχε αποσύρει τη δεδηλωμένη από την Κυβέρνηση, με όλες τις συνέπειες που έχει, συνταγματικά και πολιτικά, η απόσυρση της δεδηλωμένης. Δηλαδή, με κατάρρευση της Κυβέρνησης, προ της –κατά τον Καμμένο- προδοτικής αυτής Συμφωνίας.
Τι γίνεται από δω και πέρα; Από δω και πέρα, δύο πράγματα μπορούμε να κάνουμε:
Ή να εξασφαλίσουμε για αυτήν την πολύ επιζήμια εθνικά Συμφωνία κάποιες ανασχέσεις. Και αυτές τις ανασχέσεις τις ανακοίνωσε και δεσμεύθηκε, με κόστος διεθνώς, ο κ. Μητσοτάκης να τις τηρήσει, ερμηνεύοντας τη Συμφωνία με τρόπο, ο οποίος είναι επωφελής για τα εθνικά συμφέροντα και αποποιούμενος τη γενναιόδωρη συμπεριφορά που η Συμφωνία επιφυλάσσει στην ένταξη των Σκοπίων στην Ε.Ε.
Ή θα απευθυνόμαστε, όπως κάνουν τα περισσότερα κόμματα, από τη Χρυσή Αυγή μέχρι το Κ.Κ.Ε., στο εσωτερικό ακροατήριο, για να ρίχνει ο ένας την ευθύνη στον άλλον.
Διότι, εδώ πέρα, καταντούμε να ρίχνουμε ο ένας την ευθύνη στον άλλον, διερμηνεύοντας την ψυχική του διάθεση και όχι την ψήφο του.
Εμείς, όταν θελήσαμε να μείνει η Ελλάδα στην Ε.Ε., ψηφίσαμε το 3ο μνημόνιο, το οποίο προκάλεσε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Τώρα, επειδή ξέρουμε ότι αυτή η Συμφωνία είναι επιζήμια και εθνικά ζημιογόνος, δεν τη στηρίζουμε, παρά την πίεση του διεθνούς παράγοντα. Όσοι λένε ότι «εάν ήσασταν κυβέρνηση, θα την ψηφίζατε», ή « τώρα δεν το νιώθετε», αγνοούν την πραγματικότητα.
Και να ξέρετε ότι ο μόνος τρόπος αυτή η ζημιογόνος Συμφωνία, παρακολούθημα της οποίας είναι η σημερινή και η αυριανή κύρωση, να μην βλάψει πολύ τη χώρα μας, είναι να αποδεχθείτε την ερμηνεία που έδωσε ο Μητσοτάκης και όχι την ερμηνεία που προκύπτει από τη γενναιοδωρία του άρθρου 2 για τις εντάξεις των Σκοπίων στους διάφορους διεθνείς οργανισμούς.
Καταψηφίζουμε τη Συμφωνία και σας καλούμε, ως έμπρακτη μετάνοια, να δεχθείτε την ερμηνεία Μητσοτάκη για τη μείωση των δυσμενών της συνεπειών».
