Δευτέρα , 11 Μαρτίου 2024
Αρχική / Επικαιρότητα / Γ.Ρακκάς (δρ. Κοινωνιολογίας)–Κλιμακώνεται η εχθροπάθεια και το μίσος.Οι υπαρκτές περιπτώσεις και η γενίκευση κατά της κοινωνίας.

Γ.Ρακκάς (δρ. Κοινωνιολογίας)–Κλιμακώνεται η εχθροπάθεια και το μίσος.Οι υπαρκτές περιπτώσεις και η γενίκευση κατά της κοινωνίας.

Από: Γιώργος Γκόντζος([email protected])—- “Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι υπάρχουν περιπτώσεις και συμβάντα γυναικοκτονίας ,συμβάντα πατριαρχίας και όλα αυτά.Δεν μπορούμε να το αρνηθούμε αυτό. Εκείνο όμως που κάνει αυτή η ατζέντα είναι ότι το ανάγει σε σύστημα και το γενικεύει.Δηλαδή ψάχνει να βρει από την επικαιρότητα, ποια περιστατικά ταιριάζουν κοντά σ’ αυτό που θέλει να περιγράψει ότι χαρακτηρίζουν το σύνολο της κοινωνίας.Δηλαδή , για παράδειγμα, οποιοδήποτε περιστατικό καταπίεσης ενός παιδιού στα πλαίσια μιας οικογένειας, από τον πατέρα του, που φυσικά και μπορεί να συμβαίνει διότι δεν ζούμε σε κοινωνία αγίων .Ίσα -ίσα η ανατροπή γενικότερων ισορροπιών οδηγεί σε πολλαπλασιασμό των κοινωνικών παθογενειών,να το πούμε έτσι απλά….Ψάχνουν όμως στην επικαιρότητα να βρουν περιστατικά προκειμένου να το ανάγουν αυτό σε σύστημα και να χαρακτηρίσουν ολόκληρη την κοινωνία.Και από εκεί και πέρα να αρχίσουν μια εκστρατεία η οποία επί της ουσίας είναι εναντίον της κοινωνίας”.

Αυτά υπογράμμισε ο Γιώργος Ρακκάς, δρ. Κοινωνιολογίας ,σε συνέντευξή του (Ηχητικό ΕΔΩ)στην εκπομπή “ό,τι πεις εσύ”(Γιώργος Γκόντζος) στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων.

Στην συνέχεια αναφέρθηκε σε έναν λόγο με δύο μέτρα και δύο σταθμά και ανέφερε την περίπτωση του βιασμού της Μυρτούς και έθεσε τον εξής προβληματισμό: “Επειδή όμως εκεί ο δράστης ήταν ένα υποκείμενο που η συγκεκριμένη ατζέντα θέλει να υπερασπιστεί , για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο δράστης ήταν μετανάστης, εκεί δεν διαμαρτυρήθηκαν.Σε αντίθεση με την περίπτωση του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου επειδή επρόκειτο για πιλότο , Έλληνα ,ευκατάστατο και λευκό.Όμως θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν αυτού του τύπου οι λογικές και αυτού του τύπου οι κινητοποιήσεις , μας οδηγούν σε μια καλύτερη κοινωνία , ή μας βυθίζουν σε μια αντιπαλότητα .Όπου οι “θηλυκότητες” λένε , ότι εμείς δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε με “αρσενικότητες” και από την άλλη πλευρά οι “αρσενικότητες” αναδιπλώνονται και υπερασπίζονται έναν παρωχημένο ανδρικό σωβινισμό, νομίζοντας ότι ασκούν κριτική στην ισοπέδωση των φύλων που η ίδια παγκοσμιοποίηση προωθεί”

Στην συνέχεια διατύπωσε την ακόλουθη σκέψη του: “Αντί να συγκροτηθούμε γύρω από κλασικές πολιτικές ατζέντες για να δώσουμε στην κοινωνία μια διέξοδο ελπίδας και οράματος , το έχουμε ρίξει σε έναν εμφύλιο , όπου διαρκώς κλιμακώνεται η εχθροπάθεια και το μίσος.Αν πιστεύει η μία , ή η άλλη πλευρά ότι αυτό θα δώσει λύση και στην δική της ατζέντα, με γεια της και χαρά της.Αλλά μάλλον διαρκώς χειρότερους όρους φέρνει αυτή η κατάσταση στην Ελληνική κοινωνία”

Ο Γιώργος Ρακκάς απέστειλε στην εκπομπή για δημοσίευση στην ιστοσελίδα του δημοτικού ραδιοφώνου Ιωαννίνων και το ακόλουθο κείμενό του

Μια εποχή φωνακλάδικη και ρηχή

«Ένας κόσμος που κρύβει το δράμα με μια δήθεν στηλίτευση/αξούριστος με τις πιτζάμες/ απ’ την μεταπολίτευση» (Δ. Σαββόπουλος)Με τις «θηλυκότητες», τις «αρσενικότητες» και τις «πατριαρχίες», οπαδοί του δικαιωματιστικού πολιτισμικού blitzkrieg, αποπειράθηκαν να εργαλειοποιήσουν το ειδεχθές έγκλημα των Γλυκών Νερών προκειμένου να επιτεθούν για άλλη μια φορά στα πρότυπα σχέσεων ανδρών και γυναικών, την οικογένεια κ.ο.κ.Πίσω, όμως, από αυτήν την επίθεση υπάρχει έκδηλη και μιαν αμηχανία. Μπροστά στο έρεβος, την κακότητα που βυθομετρήθηκε στην υπόθεση των Γλυκών Νερών, ένας ολόκληρος κόσμος, υποτίθεται υπερ-ψαγμένος, την ίδια στιγμή εντελώς α-φιλοσόφητος, θα βρει καταφύγιο στους προσφιλείς του -ισμούς προκειμένου να καθοδηγήσει την συνείδησή του «στα ρηχά», μακριά από τα ουσιώδη υπαρξιακά ερωτήματα που οφείλει να προκαλέσει προκαλεί σε μια κοινωνία κάθε ειδεχθές, τραγικό έγκλημα.Είναι πολύ εύκολο να εθίζεται κανείς στην πεποίθηση ότι είναι εφικτό για τον άνθρωπο να δραπετεύσει άπαξ δια παντός από την τερατώδη πλευρά της ύπαρξής του, με το να επιδοθεί σε μια σταυροφορία ‘αναπλάσεως των ηθών’ στη βάση της εκάστοτε πολιτικής ορθότητας. Ξεχνάει όλος αυτός ο κόσμος, το «πολλὰ τὰ δεινὰ κοὐδὲν ἀνθρώπου δεινότερον πέλει» του Σοφοκλή. Αδυνατεί να αντιμετωπίσει το γεγονός με την ταπεινοφροσύνη που απαιτείται όταν η κοινωνία καλείται να αναμετρηθεί με την τραγική φύση του ανθρώπου. Και εν τέλει πέφτει θύμα της ίδιας της εύπεπτης, fast-food μεταφυσικής του απόλυτου καλού και του κακού.Όλα τα παραπάνω, δε σημαίνουν πως δεν υφίσταται η έμφυλη διάσταση στο ειδεχθές έγκλημα των Γλυκών Νερών, ή πως η ιστορία του ζεύγους έτσι όπως μας αποκαλύπτεται στα ΜΜΕ δεν έχει τα χαρακτηριστικά που της αποδίδονται. Κάθε άλλο. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι γίνεται μια απόπειρα ώστε να αναχθεί διά της γενίκευσης το συμβάν σε «σύστημα» και κυρίαρχη κοινωνική πραγματικότητα, για να συγκροτηθούν τα απαραίτητα στρατόπεδα· «θηλυκότητες» που ενοποιούνται συλλογικά όχι πάνω σ’ έναν θετικό προσδιορισμό, αλλά στην γενικευμένη άρνηση συνύπαρξης με τις «αρσενικότητες», που συλλήβδην στηλιτεύονται ως πατριάρχες· και «αρσενικότητες» από την άλλη, που μπερδεύουν την αμφισβήτηση του καθεστώτος ‘ισοπέδωσης των φύλων’ της παγκοσμιοποίησης, με τον ανδρικό σοβινισμό και μιαν εκδοχή της παράδοσης εξαιρετικά ανελαστική.Μια αντιπαράθεση εξαιρετικά φωνακλάδικη αλλά και ρηχή. Στρατόπεδα που στηρίζουν την ύπαρξή τους στην υπόσχεση εξόντωσης του αντιπάλου. Που περιστρέφονται γύρω από το μίσος, και δεν φέρουν μέσα τους καμία δυναμική αλλαγής της κοινωνίας προς το καλύτερο. Ήρθε η ώρα να γίνει υπέρβαση από τον φαύλο κύκλο της εχθροπάθειας. Υπάρχουν «αρσενικότητες» και «θηλυκότητες», μπορούν να συνυπάρξουν μεταξύ τους με όρους αμοιβαιότητας, η οικογένεια που οικοδομείται σε αγαπητική βάση είναι το βασικό κύτταρο φροντίδας, αλληλεγγύης, και ανάπτυξης της ανθρώπινης προσωπικότητας –ο μόνος «υπαρκτός κομμουνισμός». Την ίδια στιγμή, «αρσενικότητες» και «θηλυκότητες» είναι μπλεγμένες σε μια αέναη αντιπαράθεση, που ενίοτε διολισθαίνει σε ανοιχτό πόλεμο, ενώ η οικογένεια εύκολα εκτρέπεται σε Γολγοθά. Και αυτό συμβαίνει για χίλιους δύο λόγους. Που μπορεί να άπτονται της πολιτικής επί των ταυτοτήτων και των προτύπων, ή πιο παραδοσιακών της θεματικών, όπως η φτώχεια, και ο αναλφαβητισμός· ή, από την άλλη, να μην άπτονται καθόλου αυτών των παραμέτρων, και να πηγάζουν απευθείας από το ανθρώπινο το έρεβος. Κάτι τελευταίο· δεν είναι σαφές αν οι πιο ένθερμοι φορείς της σύγκρουσης αυτής εκατέρωθεν, έχουν συνειδητοποιήσει ότι επί της ουσίας, το παγκόσμιο σύστημα μετά το 2008 πελαγοδρομεί δίχως μπούσουλα. Ούτε κάποιο κοινωνικό & οικονομικό καθεστώς ακολουθεί, ούτε διέπεται από σταθερές γεωπολιτικές σχέσεις & ισορροπίες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι κοινωνίες και τα έθνη έχουν σήμερα μεγάλη ανάγκη από το αγαθό της πολιτικής, στις κλασικές, μάλιστα εκφράσεις του (ταξικές σχέσεις, εθνικές βιωσιμότητες, δι-εθνικές σχέσεις) και ότι αυτή η κοκορομαχία έρχεται ακριβώς να υπονομεύσει και να υποβαθμίσει την πολιτική σε κάθε της έκφραση.

143Εσείς, Νίκος Δημόπουλος, Λάμπρος Καλλένος και 140 ακόμη13 σχόλια15 κοινοποιήσειςΜου αρέσει!ΣχόλιοΚοινοποίηση

13

Δείτε Επίσης

Πέτρος Μπελέρης στο Δ/Ρ : «Η δίκη και η απόφαση είναι «μία τιμωρία της ελεύθερης ψήφου. Μία τιμωρία της δημοκρατίας….»

Λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση της πρώτης πράξης της δίκης ΠΑΡΩΔΙΑ  και την καταδικαστική απόφαση ...