Πέμπτη , 28 Μαρτίου 2024
Αρχική / ΙΣΤΟΡΙΑ / Ο Φορέας Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου – Ακαρνανικών Ορέων απελευθερώνει γύπες με αφορμή την έξοδο του Μεσολογγίου

Ο Φορέας Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου – Ακαρνανικών Ορέων απελευθερώνει γύπες με αφορμή την έξοδο του Μεσολογγίου

Η προσωπική ιστορία των ανθρώπων, που έδρασαν είτε ως πρωταγωνιστές είτε ως άγνωστοι συμμέτοχοι των ηρωικών στιγμών του αγώνα του 1821 για την απελευθέρωση της  χώρας (και ιδιαίτερα οι αφανείς γυναίκες), αποτυπώνονται καλύτερα στη μνήμη μας μέσα από άγνωστες πτυχές της ζωής τους. Τέτοιες ιστορίες, συνδεδεμένες με ονόματα, διασώζουν ευκολότερα τη συλλογική μνήμη και ιστορία του τόπου, όταν γίνονται γνωστές στο ευρύ κοινό, αφού έτσι εμπνέουν, παραδειγματίζουν και διδάσκουν τους νεότερους κατοίκους της χώρας.

Ο Φορέας Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου – Ακαρνανικών Ορέων, με πολλούς ακόμη δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, τιμώντας την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση και την Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου, συνεχίζει να συνδυάζει δράσεις διατήρησης της φύσης, με πρωτοβουλίες για τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης. Η ανάδειξη της απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς της περιοχής, σε συνδυασμό με την  ιστορία και τον πολιτισμό της, αποτελούν άρρηκτα δεμένα στοιχεία της τοπικής κληρονομιάς και αναδεικνύουν περαιτέρω τη μοναδική φυσιογνωμία της. 

Οι γύπες, σύγχρονοι ήρωες επιβίωσης σε ένα περιβάλλον γεμάτο απειλές, όπως παράνομα δηλητηριασμένα δολώματα (φόλες), πυλώνες υψηλής τάσης, ανεμογεννήτριες, μολυβδίαση, φυτοφάρμακα, λαθροκυνήγι κ.ά., έχουν περιοριστεί δραματικά σε όλη την ηπειρωτική επικράτεια. Έχουν εξαφανιστεί από τον Μοριά, τη Θεσσαλία και την Ήπειρο, αλλά επιβιώνουν στη Ρούμελη, όπου αναπαράγονται σε τρεις μικρές αποικίες. Ο Φορέας Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου – Ακαρνανικών Ορέων, προσπαθώντας να αποκαταστήσει τον πληθυσμό τους, απελευθερώνει γύπες από αιχμαλωσία και τη φετινή χρονιά τους ονοματίζει με ονόματα γνωστών ή άγνωστων για το ευρύ κοινό ιστορικών προσώπων, που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στα γεγονότα της επανάστασης, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον των πολιτών και κινητοποιώντας τους να μάθουν περισσότερα για τους πρωταγωνιστές της εποχής εκείνης. Ταυτόχρονα, τα ονόματά τους θα μεταφέρουν μηνύματα για την ελευθερία, την αλληλεγγύη και τη συνεργασία, απαραίτητες για τη διατήρηση της φυσικής κληρονομιάς, που απειλείται τόσο στη χώρα μας, όσο και παγκοσμίως.

Τα πουλιά αυτά, μαζί με δεκάδες άλλα από τα Βαλκάνια, φέρουν δορυφορικούς πομπούς και οι πτήσεις τους παρακολουθούνται από διεθνείς οργανισμούς και υπηρεσίες των βαλκανικών χωρών, στα πλαίσια του προγράμματος Balkan Detox. Η δράση γίνεται υπό την επιστημονική εποπτεία και τον συντονισμό εξειδικευμένου επιστημονικού προσωπικού του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας και ειδικότερα του Δασαρχείου Ιωαννίνων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου – Δυτικής Μακεδονίας, καθώς και των Δασαρχείων Σταυρούπολης και Διδυμοτείχου της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Τα τρία πουλιά έχουν φιλοξενηθεί επί μήνες από την ΑΝΙΜΑ, που λειτουργεί ως Σταθμός Πρώτων Βοηθειών για είδη της άγριας πανίδας στην Αττική, σε συνεργασία με το Κέντρο Περίθαλψης «Αλκυόνη», στον χώρο που έχει διατεθεί για τον σκοπό αυτό από τον Βοτανικό Κήπο Ιουλίας και Αλεξάνδρου Διομήδους. Τους δορυφορικούς πομπούς παρακολούθησης παρείχε η οργάνωση FWFF Βουλγαρίας, στα πλαίσια υλοποίησης του προαναφερθέντος βαλκανικού προγράμματος ενάντια στην παράνομη χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων, σε συνεργασία με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. Τα έγχρωμα δακτυλίδια μαρκαρίσματας παρείχε το WWF Hellas, ενώ τα αντίστοιχα μεταλλικά παρείχε το Ελληνικό Κέντρο Δακτυλίωσης.

Σε συνέχεια, λοιπόν, των τριών πρώτων πουλιών που απελευθερώθηκαν πριν δύο μήνες, με τα ονόματα  «Βύρων», «Μάρκος» και «Αθανάσιος» (προς τιμήν του Λόρδου Βύρωνα, του Μάρκου Μπότσαρη και του Αθανάσιου Ραζή-Κότσικα αντίστοιχα) τρία ακόμη απελευθερώθηκαν στις 09/04/2021, μετά από δίμηνη φιλοξενία σε ειδικό κλωβό προσαρμογής και εγκλιματισμού, που διαχειρίζεται ο Φορέας Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου – Ακαρνανικών Ορέων στον Αράκυνθο.

Η πειραματική δράση ενδυνάμωσης στέφθηκε και πάλι -για δεύτερη φορά- με απόλυτη επιτυχία. Τα τρία πουλιά που απελευθερώθηκαν βρίσκονται ήδη υπό δορυφορική παρακολούθηση και όλα φαίνεται να λειτουργούν κανονικά. Τα δύο πουλιά δείχνουν ότι χαίρουν άκρας υγείας και παραμένουν στον ευρύτερο χώρο απελευθέρωσης, στον Αράκυνθο, κοντά στα τελευταία 2 ζευγάρια της κοντινής αποικίας του είδους. Αντίθετα, ο «Ιωάννης» έκανε την έκπληξη, αφού ταξίδεψε την επόμενη μέρα βόρεια, φτάνοντας μέχρι τα Γρεβενά και επιστρέφοντας στη συνέχεια στην περιοχή των Τρικάλων. 

Ελπίδα όλων είναι το εντυπωσιακό ταξίδι περιπλάνησης του «Ιωάννη» σύντομα να τον οδηγήσει πίσω στην Αιτωλοακαρνανία, τη μοναδική -πλέον- περιοχή στην ηπειρωτική Ελλάδα (πλην Θράκης), όπου επιβιώνει ένας αξιόλογος πληθυσμός του είδους του, το οποίο βρίσκεται όμως στα όρια της εξαφάνισης από την παράνομη χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων. Ευχή, επίσης, όλων είναι οι δράσεις αυτές να οδηγήσουν στην αποκατάσταση του πληθυσμού των αξιοθαύμαστων αυτών πτηνών.

Τα ονόματα των τριών νέων πουλιών είναι:

Α) Ιωάννης (προς τιμήν του Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου, 1776-1826):

Πελοποννήσιος πλούσιος έμπορος, που μετέφερε τρόφιμα και πολεμοφόδια στους Πολιορκημένους και επέστρεψε στο Μεσολόγγι σε ηλικία 62 χρονών, για να πολεμήσει μαζί τους. Έμεινε στην ιστορία και για τη φιλοζωία του. Πριν από την Έξοδο παρέδωσε το αγαπημένο άλογό του σε πεινασμένους αγωνιστές, αποκλείοντας έτσι την ελπίδα διαφυγής του. Παρά τη λιμοκτονία, αρνιόταν να θυσιάσει τον σκύλο του, τον οποίο είχε αχώριστη συντροφιά, αλλά τελικά του τον τάισαν εν αγνοία του. Όταν το έμαθε, μάλωσε τον υπηρέτη του, λέγοντας: «Καλύτερα να πέθαινα της πείνας, παρά να μου σφάξεις το σκυλί». Και κείνος, παρηγορώντας τον, του είπε: «Αύριο πεθαίνεις κι η αφεντιά σου κι εγώ, μα το σκυλί σου θα πούμε πως μας έσωσε ως τότε, για να πεθάνουμε ορθοί στα ποδάρια μας κι όχι να πέσουμε στον δρόμο άψυχοι από την πείνα». Την επόμενη ημέρα έχασε τη ζωή του στην  Έξοδο.

Β) Ελένη (προς τιμήν της Ελένης Στάικου, ~1806-1887):

Κόρη του Βραχωρίτη οπλαρχηγού Ζαχαράκη Στάικου. Και οι δύο πήραν μέρος στην Έξοδο. Ο πατέρας ακρωτηριάστηκε και η κόρη αιχμαλωτίστηκε. Για να αποφύγει την ατίμωση, αυτοτραυματίστηκε βγάζοντας το μάτι της και επέζησε τυφλή. Άφησε ως παρακαταθήκη στην οικογένειά της το δεύτερο κορίτσι που θα γεννιόνταν να παίρνει το όνομά της και το αντρικό χρυσοκέντητο γιλέκο, το οποίο φορούσε κατά την Έξοδο. Το 2018 η οικογένειά της εμπιστεύτηκε το κειμήλιο στο ιστορικό μουσείο «Διέξοδος», που βρίσκεται στο Μεσολόγγι.

Γ) Αλτάνη (προς τιμήν της Αλτάνας ή Αλτάνης Ιγγλέζου – Μάγερ, ; -1826):

Μεσολογγίτισσα, κόρη του Γεώργιου Ιγγλέζου και γυναίκα του πολύ γνωστού Ελβετού φιλέλληνα Ιωάννη-Ιακώβου Μάγερ, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά.  Ο Μάγερ και η Ιγγλέζου ανέλαβαν από κοινού τη φροντίδα της περίθαλψης των τραυματιών του Αγώνα στο νοσοκομείο, που στεγάστηκε στο σπίτι της. Όλη η οικογένεια σκοτώθηκε στην Έξοδο (11 Απριλίου 1826) και χάθηκε μαζί τους το περίφημο ημερολόγιο του Ι.Ι. Μάγιερ, το οποίο περιέγραφε με λεπτομέρεια τα γεγονότα και τη ζωή των έγκλειστων κατά την πολιορκία της Ιερής Πόλης.

Δείτε Επίσης

ΗΧΗΡΟ «ΠΑΡΩΝ» ΑΠΟ ΠΛΗΘΟΣ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ

Το καταπράσινο Ζαγόρι φαίνεται ότι στάθηκε πηγή έμπνευσης και δημιουργίας για περισσότερους από 50 νέους ...